Missing Half

Missing 22

Sinag's POV

"Sometimes your heart will hurt. Sometimes your smile will ache. Sometime your light will dim. Sometimes your spirit will break. Sometimes your entire world will come crashing down with no warning and no signs...but no matter how destroyed you feel- you have to be willing to dig deep inside you of yourself to find some ambition to get you back right. You have to look out for you. You have to let go. Youhave to place your focus primarily in YOU. Nothing about losing what's familiar feels good..but uncomfortable places can be beautiful. Growth is beautiful. You shouldn't have to wait around and pray for someone to love you. You should love you. You should let go- because nothing worth holding onto will ever destroy you. And holding on is destroying you. Trying to love someone into loving you-is destroying you. Let go because you have to get a hold of you. You have to retrace your steps and figure out where you let YOU go. You have to take time to yourself to reflect on when and where you lost yourself. You have to let go of what no longer is- and accept what may have never been. Then you have to pick your self back up. You have to release any negativity clouding your mind and you have to rid of hopeful feelings. Cleanse your soul. Listen to your intuition.Learn yourself. Let go of any bad habits you've picked up along your journey..and start over. No matter how bad or how much it hurts. Letgo and start over. Holding on is destroying you."

Nagbabasa ako ngayon sa isang notebook na puno ng sariling gawa na mga words of wisdom ni tatay. Sa nababasa ko ngayon, hindi ko alam kung sadya ba akong patamaan nito o magaling lang talaga sa larangan ng pagsusulat si tatay.

I'm still hoping until now na babalik sa akin si tatay at sasabihing isang masamang panaginip lang ito. I'm still hoping na babalik siya at ipagluluto ako ng paborito kong ulam. I'm still holding unto him. And holding on to everything about him is destroying me.

Hindi na ako nakakakain ng maayos, hindi ko maayosan ang sarili ko, wala akong gana kahit ano man ang gawin ko. I'm slowly killing myself because I just lose someone who means everything to me.

Napabuntong hininga ako, actually natamaan ako sa narinig ko kanina sa telebesyon. Isang trailer ng pelikula ng JaDine. Nung tinanong angkarakter ni Nadine kung naka move on na ba siya at ang sagot niya,"Oo,naka move-on na pero hindi pa nakaka get-over"

Tanggap ko oo, pero hindi parin iyon maalis-alis na isip ko.

Siguro oras na, oras na para ibangon ko ang sarili ko. Kahit hilndi man langpara sa akin, para kay tatay.

"Tito Josh" kumatok ako sa kwarto na tinutuloyan ni Tito Josh, kwarto ito ni tatay.

"What is it dear?" pinatuloy niya ako at agad naman akong umupo, kinuhaang unan ni tatay at niyakap iyon. Umagos muli ang mga luhang akala ko ay ubos na. Umagos muli ang mga luhang nagrerepresenta ng lahat ngemosyon ko.

"Sssshit' s okay Sinag. Im here for you" pagtatahan ni Tito Josh sa akin.Yakap-yakap ko lang ang unan ni tatay haban umiiyak, nung nahimasmasan na ako, kinausap ko si Tito para sa magiging simula ng pag bangon ko.

"Labag sa loob ko pong umalis sa bahay namin ni Tatay pero nahihirapan din po ako rito. Lahat nalang ng sulok ng bahay na ito ay puro ala-ala nitatay ang nakikita ko. Sa lahat ng gamit na nandito, lahat ng iyon ay may bahid ng kamay ni tatay. Sumasang-ayon na po ako sa alok niyong lumipat po ng bahay" sabi ko kay Tito. Medyo gulat siya pero agad din namang tumango. "May hindi pa po kayo sinasabi sa akin"dagdag ko pa

"Paano po namatay si tatay?" yan ang tanong ko at nagpapagulo rin sakin.Tinignan ako ni Tito pero hindi din naman nagtagal ay umiwas dinsiya. Lumipas pa ang mga sandali pero wala talaga siyang sinasabi saakin.