Chapter 23

1.1K 34 13
                                    

Stephanie's Pov.

"Miss, bakit po tayo nandito?" Tanong ni Christie ng iparada ko ang sasakyan ko sa harapan ng isang  cafe. Well, its not just a ordinary cafe. Its very classy and its has books inside too. (^_^)
How i love books..

I just smiled back at her saka ako lumabas ng kotse napansin ko naman na bumaba din siya ng kotse at sumunod sakin. Napangiti na lang ako saka binuksan ang pinto ng cafe . Sakto naman nakahanap ako ng table na malapit sa may bookshelf at kita ang kalsada. Ang ganda ng spot na ito.

"Hey,don't be shy. Upo ka na." Sabi ko kay Christie. Nakatayo lang kasi siya sa harapan ko eh.

"Miss, may meeting po ba kayo dito kaya niyo po ako isinama?" Tanong niya ng makaupo na siya.

"Nope. Hindi pa kasi ako kumakain ng dinner at sigurado ako na hindi ka pa rin kumakain kasi kanina ka pa sa office kaya kakain tayo dito." Nakangiti kong sabi.

I called out one of the cafe's waiter and he gave us the menu.

"I'll have two slices of chocolate moist cake , a cup of black coffee and a glass of water please." Sabi ko sa waiter at iniabot yung menu . Tiningnan ko naman si Christie na kasalukuyang nakatingin sakin.

"Order whatever you want, Christie. My treat." Nakangiti kong sabi.

"Ahm kuya tubig na lang po." Nahihiya niyang sabi.

Kumunot naman ang noo ko sa inorder niya. Tubig? Nakakabusog ba yun? :/

"Christie, hindi ka pa kumakain ng dinner tapos you're just going to order a glass of water? Na-ah . Order what you want." Sabi ko.

"Sige po. Ah kuya isang slice po ng strawberry cake." Sabi niya.

Napailing na lang ako saka muling nagsalita.

"Ah excuse me, yung inorder ko na two slices gawin mo ng 4 slices." Nakangiting sabi ko.

"Alright, ma'am. Your orders will be served after 10 minutes." Sabi nung waiter.

"Thank you." I said and the waiter left to get our orders.

"Miss, nakakahiya naman po. Okay naman na po ako kahit tubig lang sa bahay na po ako kakain."

"No. You know what, Christie? I felt really bad a while ago . I'm sorry i can't comfort you. I just don't know what to say. Nasanay kasi ako dati na kapag may problema ako kinakain ko na lang kaya dinala kita dito hoping that you'll be okay ." I said with sincerity.

"Hindi niyo naman po kailangang gawin ito. Okay naman po ako eh ." Sabi niya saka ngumiti.

"You remind me of myself five years ago." I said then a bitter smile form on my lips.

"Po?" Naguguluhang sabi tanong niya.

Forgetting Mr SupladoTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon