Hoofdstuk 1

193 18 7
                                    

Lynn POV

"Schiet op Alex!" schreeuw ik naar mijn broer. Dit is het weekend waar ik nu al weken naar uitkijk, ik mag eindelijk alleen kamperen zonder ouders.
"Schiet nou eens op!" zeg ik en spring hyper op en neer.
"Ik kom al, maar dat zou sneller gaan als jij je eigen tas zou meenemen," zegt Alex terwijl hij de tassen neerzet en rolt met zijn ogen.
"Maar hij is zo zwaar en dat kan ik niet tillen," zeg ik en maak dramatische bewegingen met mijn handen.
"Laat ook maar," zegt hij zuchtend en tilt de tassen weer op. Wat is mijn broer toch aardig. Vrolijk huppel ik naar buiten en loop naar mijn ouders.
"Heb je er zin in?" vraagt mijn moeder en trekt me in een knuffel.
"Ja mam, maar kun je me nu loslaten? Ik krijg namelijk geen lucht," zeg ik. Snel laat mijn moeder me los. Snel ga ik in de auto zitten en even later komt Alex ook naast me zitten.
"Je had me best kunnen helpen hoor," zegt hij met een mislukt pruillipje. We hebben een best goede band.
"Maar je weet toch dat ik daar te lui voor ben," zeg ik en geef hem een speels duwtje. Wat ben ik toch aardig, moewahaha.
"Aarde aan Lynn," zegt Alex en zwaait met zijn hand voor mijn gezicht. Ik knipper een paar keer met mijn ogen.
"Wat is er?" vraag ik zo nonchalant mogelijk.
"Ehm, we zijn er," zegt Alex lachend. "Jij moet echt minder in jezelf praten."
"Tss, jij kan er gewoon niet tegen dat je niet weet waar ik het over heb," zeg ik. Ik geef mezelf een face palm. Slechte dis Lynn, slechte dis. Snel stap ik de auto uit.
"Veel plezier lieverd," zegt mijn moeder en trekt me weer in een knuffel. Mijn vader komt er ook bij staan.
"We komen jullie morgen weer ophalen," zegt hij.
"Doei mam, doei pap," zeg ik en geef ze allebei nog een knuffel. Daarna volg ik Alex richting het bos.
"Ik heb er zin in," zeg ik en huppel vrolijk verder.
"Rustig aan Lynn, adem in adem uit," zegt Alex. "Misschien zou je je tas kunnen dragen om wat energie kwijt te raken."
Snel pak ik de tas uit zijn handen, maar doordat hij zo zwaar is verlies ik mijn evenwicht en val ik achterover. Wat heb ik hier ook alweer ingedaan? Ik wordt uit mijn gedachten gehaald door een lachende Alex.
"Zo grappig is het niet hoor," zeg in chagrijnig.
"Zo grappig is het wel hoor," zegt Alex nog steeds lachend. Als hij is uitgelachen steekt zijn hand uit om mij omhoog te trekken.
"Thank you," zeg ik en pak de tas weer op. Na een tijdje lopen stoppen we.
"Dit lijkt me wel een goede plek," zegt Alex en zet de tas rustig neer. Ik kom vermoeid aanstrompele en laat de tas met een plof vallen.
"Eindelijk hebben de gummybeergoden mij gered!" zeg ik blij en laat me op de grond vallen.
"Weet toch wel dat er overal insecten rondkruipen," zegt Alex. Ik spring gillend op en maak spatische bewegingen. Als ik ben uitgegild beginnen we met onze tent opzetten.
"Alex! Help me!" schreeuw ik in paniek.
"Wat is er?!" vraagt hij ongerust.
"Ik zit soort van vast in mijn tent," zeg ik verslagen. Alex begint weer te lachen. Echt waar, het enige wat hij tot nu toe heeft gedaan is mij uitlachen.
"Je pest me," zeg ik met een pruillip en probeer een neptraan weg te pinken, maar dat lukt niet. Mijn armen zaten namelijk vastgebonden.
"Wacht maar," zegt Alex. Na een paar uur ben ik weer vrij en is mijn tent opgezet.
"Ik heb honger," zeg ik droevig. "Vastgebonden zitten vereist veel energie hoor."
"Ik heb iets voor je," zegt Alex met een grote grijns en tovert een pak gummyberen uit zijn tas.
"Oh mijn gummybeertjes!" gil ik blij en gris de zak uit zijn handen. Als het om gummybeertjes gaat word ik gewoon agressief.
"Ik wil ook wel hoor," zegt Alex en probeert de zak uit mijn handen te pakken, maar ik hou hem stevig vast. Niemand mag mijn gummybeertjes. Wat ben ik toch weer aardig. Na een tijdje geef ik hem toch wat gummybeertjes en als dat klaar is gaan we slapen. Net als ik bijna in slaap ben gevallen, hoor ik ineens gehuil.
"W-wat was dat?" vraag ik bang, maar Alex sliep dus al. Het was vast mijn verbeelding, dus besluit ik te gaan slapen, maar dan hoor ik het opnieuw en verschijnt er een grote schaduw op de tent.

<><><><><><><><><><><><>

Eerste hoofdstuk, I know niet geweldig 😉. Doei mensjes👋🏼.

Xxx me

The wolf deep withinWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu