The wolf deep within

Hoofdstuk 14

Lynn POV

"Nee! Blijf bij haar uit de buurt!" schreeuwde Logan. Hij was zijn bewustzijn verloren en was al een paar uur buiten westen.

"Nee!" Logans geschreeuw was nog steeds niet opgehouden. Hij draaide wild met zijn hoofd en opeens schoten zijn ogen open. Hij stond op en liep meteen op Maddie af.

"Logan! Je leeft nog!" huilt ze terwijl ze haar gezicht in zijn shirt verbergt. Na een tijdje laten ze elkaar los en zijn er alleen nog naar natte vlekken te zien in zijn vieze witte T-shirt.

"Hij heeft een link met me gemaakt," zei Logan tegen zichzelf, maar met ons verbeterde gehoor hadden we hem gehoord.

"Wat voor link?" Nieuwsgierig liep ik naar ze toe.

"Onze voor ouders hadden een soort eeuwenoude magie. Daarmee konden ze een link maken met mensen en ze zelfs nadat ze uit de roedel zijn gestapt en als ze buiten het territorium nog contact met ze kunnen maken. Je kunt de link ook maken met andere wezens zoals elfjes, vampiers, centaurs, saters, je snapt me wel," legde Logan uit.

Alex kucht ongemakkelijk na de lange stilte en schuifelt langzaam naar voren. "Ehm, moeten we niet gewoon terug naar school? Ik bedoel, we zijn al een paar dagen afwezig."

"Ik heb de school gebeld en gezegd dat jullie een of ander sportkampioenschap hadden," zei mijn moeder. "Damian zal er waarschijnlijk niet zijn in verband met zijn jacht op jullie."

"Oke, Maddie en Grace slapen bij mij op de kamer! Alex krijgt Jake en Brody!" Ik pakte Grace en Maddie bij hun polzen beet en trok ze naar boven. "Hier, jullie mogen wel pyjama's van mij lenen," zei ik en gooide mijn fluffy roze pyjama's naar ze toe. Ik pakte ook twee matrassen en legde ze neer naast mijn bed. Ik liep de badkamer in om me klaar te maken voor het slapen.

"Dat duurde lang zeg," zeurde Maddie toen ik de badkamer uitliep. Ik grijnsde breed en plofte neer op mijn bed.

"Slaap lekker!" schreeuwde ik en viel in slaap.

Ik droomde die nacht over een klein meisje rond de 10 jaar bang door het bos rende. Haar kleine zilver met paarse vleugeltjes gaven licht in het maanlicht. Ze droeg een jurk die van bloemvlaadjes was gemaakt. Het leek alsof ze ergens voor wegrende. Ze keek bang achterom en een gevaarlijke grom schalde in de verte.

"Doe me alsjeblieft niks aan!" smeekte ze en tranen stroomden over haar wangen. "Jullie hebben mijn dorp al in brand gestoken en al mijn familie vermoord."

Het verraste me dat dit uit de mond kwam van een 10-jarige. Het kleine meisje bleef maar huilen terwijl ze met haar vleugels probeerde klappen, maar omdat ze nog zo jong was kon ze niet vliegen. Een nachtzwarte wolf met gevaarlijke gele ogen veranderde langzaam in een mens en een duivelse grijns sierde zijn lippen. Damian.

"Maar meisje toch." Zijn stem joeg rillingen over mijn rug. "Wat ga je ertegen doen? Je bent maar een hulpeloze kleine elf."

Met haar krachten liet ze een straal uit haar handen komen. Haar krachten waren zwak, naar sterk genoeg om Damian een paar honderd meter naar achteren te laten vliegen. Ze rende snel weg en zei: "Ik kom naar je toe Lynn."

Ik schoot wakker en besloot naar de keuken te gaan om wat voedsel te halen. Ik sloop de trap af en haalde een taart uit de koelkast. Ik nam een hap en kauwde erop todat de bel ging. Snel slikte ik de taart door en keek naar de klok. Het was drie uur in de ochtend. Ik haalde mijn schouders op en liep naar de deur en deed hem open.

"Wat kom je doen?" vroeg ik bot. Ik keek naar degene die voor de deur stond en mijn mond viel open van verbazing. Het meisje uit mijn droom stond voor de deur.

"Hallo Lynn." Haar paarse ogen keken me aan en meteen vertrouwde ik haar.

"Kom snel binnen."

<><><><><><>

SHEEEEEEEEZZZ WAT EB IK LABG NIET GEUPDATE!!!!

HET SPIJT ME ZOOO ERG, MAAR DE LERAREN ZIJN BEGONNEN MET PROEFWERKEN OPGEVEN EN MIJN INSPIRATIE WAS DODO. 😭😭😭😭

Mijn inspiratie is do-do🎶🎶

XXX me 🌈