The wolf deep within

Hoofdstuk 12

Maddie POV

Snel verandert iedereen in zijn wolfvorm. Iedereen behalve Jake. Owh ja, hij is geen weerwolf. Ik sein hem dat hij op mijn rug moet gaan zitten, maar hij blijft koppig staan.

"No way dat ik bij een meisje op de rug ga zitten," zegt hij en slaat zijn armen over elkaar heen. Ik rol overdreven met mijn ogen en kijk dan naar Alex, die ongemakkelijk naar Jake toe schuifelt.

"Braaf hondje," zegt Jake en aait Alex over zijn hoofd. Die laat natuurlijk een waarschuwende grom horen waardoor Jake naar achteren springt. "Sorry hoor."

Alex zakt een stukje door zijn knieën en Jake gaat zitten. We beginnen met rennen, maar het enige waar ik aan kan denken is Logan, wanneer hij wakker is zeg ik hem wel waar we zijn. Aan het einde van het bos stoppen we met rennen en veranderen we terug.

"Jezus man, wat ben jij zwaar! Hoeveel eet je wel niet?!" Yup, Alex was niet heel blij.

"Wahahahahaha, wauw Alex, ik had toch echt wel meer van je verwacht," zegt Lynn lachend en pinkt een traan weg. Ze geeft hem een speels stootje, wat me heel erg aan Logan doet denken.

Een traan rolt over mijn wang en meteen komt Jake op me af rennen. Hij trekt me in een beschermende knuffel en ik begin te snikken in zijn armen.

"Rustig maar, alles komt wel weer goed," probeert hij me te sussen. "Mensen hoeven in ieder geval niet meer helemaal naar de Niagarawatervallen."

Ik kijk op en schenk hem een waterige glimlach. "Dankje."

Lynn en Alex kijken elkaar aan en dan begint Alex ongemakkelijk te kuchen. Jake en ik beginnen te lachen en lopen hand in hand verder. We bevinden ons nu op neutraal gebied, dus Damian kan ons hier niks aandoen.

"Alex! Hou op!" gilt Lynn dan ineens en begint weg te rennen voor Alex. Ze kijkt achter zich en rent spontaan tegen iets op. "Oh gummybeertjes, gaat het?"

Snel rennen Jake en ik op haar af en zien een meisje op de grond zitten. Voorzichtig trekt Lynn haar omhoog. Haar boeken boeken liggen door elkaar heen net als al haar papieren. Ze zet haar bril recht en begint alle bladeren uit haar golvende blond haar te plukken.

"Sorry," zegt Lynn en begint beschaamd haar boeken op te pakken. "Ik ben Lynn by the way."

"Ik ben Grace, het geeft niet," zegt Grace en schenkt ons een vriendelijke glimlach.

"Nou, ik ben Madelyne, dit hier is Jake en dat daar is Alex," zeg ik. "Wat doe je hier eigenlijk?"

"Ik kom hier vaak naartoe om te leren enzo, thuis is namelijk niet echt een optie." Ze grijnst breed en lijkt helemaal in gedachten verzonken.

"Waarom niet?" vraag ik haar dan.

"Nou, met vier broers is leren een beetje onmogelijk," lacht ze.

"Vier broers, ik vind met een broer leven al zwaar genoeg!" schreeuwt Lynn, waardoor Alex haar verontwaardigt aankijkt. "Wat heb ik jou misdaan?"

Ze wil antwoorden, maar wordt afgeleid door een figuur dat op ons af komt rennen. "Brody?! Wat doe jij hier nou?!" Ik ren op de twaalfjarige af en zie dat hij niet alleen is.

"Schiet nou op Logan! Ze zijn er bijna!" schreeuwt Brody. Een zwaargewonde Logan ploft neer op de grond. Moeizaam verandert hij terug.

"Nee!" De tranen stromen over mijn wangen terwijl ik naar Logan ren. "Logan, zeg iets!"

Hij kijkt me aan. "Hij komt Mads." Dan hoor ik een huil in de verte.

"Snel, neem Grace, Logan en Jake mee," zeg ik en kijk Alex en Lynn aan.

"Wat ga jij dan doen?" vraagt Lynn bezorgd.

"Ik ga kijken wat hij wil." En daarmee verdwijn ik get bos in.

<><><><><><><>

Heeeeeeee mensies,

Sorry dat ik zo lang niet heb geupdate, maar ik was op vakantie en mijn wifi was best wel bruh.

Doei,

Margaux uit🎈