The wolf deep within

Hoofdstuk 18

Langzaam komt hij op me af lopen en zijn vingers vlechten zich in de mijne.

"Ik zal ervoor zorgen dat niemand je ooit pijn zal kunnen doen," fluisterd hij en drukt me tegen zijn borst aan.

Alle herinneringen komen weer terug en ik voel alle pijn weer naar boven komen.

"Stil maar, niet huilen, ik denk dat dit wel zal helpen." Voor ik het weet zitten zijn lippen op die van mijn. Een warm gevoel wordt verspreid door mijn lichaam.

"Ik moest jullie even ophalen van-" Jake staat in de deuropening. Zijn mond hangt open maar wordt algauw een grijns. "Ik denk dat ik jullie momentje een beetje verstoor."

Ik spring weg van Logan en probeer mijn rode wangen te verbergen door naar de grond te kijken. "Wauw, hebben jullie ooit naar de grond gekeken, hij is heel mooi hoor. Er liggen allemaal kruimels en-"

"Lynn, iedereen binnen een straal van honderd meter kan je wangen zien oplichten. Stop maar met proberen," lacht Jake. "Maddie zoekt je."

"Oh, oke." Ik loop de trap af en plof naast Maddie neer op de bank.

"Jij bent weer snel vrolijk, ik had echt gedacht dat je eeuwig op je kamer zou blijven. Ik heb Logan gestuurd, maar het duurde een beetje lang voor hij terugkwam," ratelt ze aan een stuk door.

"Nou eh, Logan en ik zijn soort van Mates," zeg ik onzeker. Het blijft haar broer, dus dit is best akward.

Ze blijft eerst stil zitten, maar begit dan met gillen. "Dit is zo lief, Logan was al helemaal paranoia aan het worden dat hij nooit zijn Mate zou vinden, maar nu heeft hij jou gevonden. Ik ship jullie zo erg!"

"Sjezus, rustig aan. Heb jij vanochtend je pillen niet gehad?" Ik sla haar plagerig tegen haar arm, maar zij steekt alleen kleuterachtig haar tong uit.

"Dus, wil je een roze jurk of een witten? Ik denk dat ik jullie bruiloft vlakbij het bos ga houden en dan komt er een roze loper waar je heel mooi overheen loopt. Heel veel bloemen en een reusachtige taart," zegt ze vrolijk.

"Ik ben nog maar zeventien, ik heb nog alle tijd." Maddie rolt met haar ogen en loopt naar Jake toe om hem te vertellen over haar geweldige plan.

Ik zie hoe hij haar lachend optilt en haar op het aanrecht neerzet. Langzaam sluip ik naar ze toe en wanneer hun lippen elkaar raken maak ik een foto. Verschrikt kijken ze op.

"Chantagefoto's, altijd handig," zeg ik en draai mijn telefoon rond in mijn hand. Jake grijnst breed en Maddie rolt met haar ogen. Dan gaan ze weer verder met waar ze mee bezig waren.

"Hé Grace, wil je iets leuks zien?" vraag ik en laat haar de foto zien.

"Awh, dat is zo lief," zegt ze. "Heb jij Alex trouwens gezien, ik zag hem het bos in rennen, daarna was hij nergens te bekennen."

Meteen veranderd mijn glimlach in een bezorgde blik. "We moeten hem vinden," zeg ik. "Laten we gaan."

We pakken wat eten en lopen het bos in. Jake en Grace blijven achter om op Alaida en Brody te passen omdat zij nog te jong zijn.

"Veel succes en zorg alsjeblieft dat je niet doodgaat," zegt Jake en trekt Maddie in een knuffel. Hij laat haar los en samen vertrekken we het bos in.

"Hij is hier geweest, ik kan het ruiken," zegt Logan. "Het is wel een hele tijd geleden, zijn geur is weggevaagd."

Ik voel een steek in mijn borst maar negeer hem. "We moeten Alex vinden, al duurt het een eeuwigheid."

We rennen verder het bos in. "Wat doen jullie op ons terrein?!" schreeuwt iemand achter ons. Een groep centaurs staat achter ons met gespannen bogen.

"Sorry meneer, maar heb jij een jongen met bruin haar, groene ogen en een zwart T-shirt langs zien lopen?" vraag ik in de hoop dat hij ons niet vermoord.

"Nee, en verlaat nu ons gebied voorday we jullie vermoorden," dreigt hij. Met gebogen hoofd lopen we naar achteren.

"Volgens mij weten jullie wel waar hij is," zegt Maddie opeens. Ze gaat voor ze staan en slaat haar armen over elkaar.

"Maddie niet doen," fluister ik en probeer haar weg te trekken.

"Dom mens, je laat me geen keus." Binnen een seconde trekt hij zijn zwaard uit en snijdt Maddie in haar zij, dan rennen ze weg en laten ons in het donker achter.

"We gaan hier slapen, Logan blijf bij Maddie terwijl ik hout zoek," commandeer ik en pak de dichtsbijzijnde takken op. Ik gooi ze op een stapel en pak de aansteker die ik stiekem heb meegenomen.

"Gaat het Maddie?" vraag ik bezorgd en kom bij haar zitten. Haar shirt is gescheurd, net als haar broek.

"Het gaat wel, Logan heeft mijn wond verzorgd en verbonden." Ze probeert te zitten maar krimpt meteen weer in elkaar van de pijn.

"Ga maar slapen, je hebt het nodig. Je wond is morgen waarschijnlijk weer beter," zeg ik. Ze knikt alleen maar en gaat gehoorzaam weer liggen. Meteen valt ze in slaap.

Ik ga ook liggen en kijk omhoog. Plotseling hoor ik gekraak naast me, ik kijk naar rechts en zie dat Logan naast me komt liggen.

"De sterren zijn mooi vanacht," zeg ik. Hij knikt en strijkt een verdwaalde lichtblonde pluk uit mijn gezicht.

"Je ogen fonkelen net zo mooi, wist je dat al?" zegt hij. Zelfs in het zwakken maanlicht kun je zien dat ik knalrood word.

"We vinden Alex heus wel," stelt hij me gerust. Dan vinden onze lippen elkaar weer en kussen we elkaar onder het zilveren maanlicht.

<><><><><><><><>

Hey eindelijk weer een update.
En wat vonden jullie van die kus😏

Sorry dat het zo lang duurde, maar de leraren waren zo van:

Hey, 3 toetsen in een week? Laten we er 3 S.O.'s bij gooien. *duivelse grijns*

Ik zal in de vakantie weer updaten

Xxx Me☄

Margaux uit☄