The wolf deep within

Hoofdstuk 7

Lynn POV

"Doei!" schreeuw ik naar Saartje en Maddie wanneer ze wegfietsen. De zon is inmiddels bijna onder. We hebben de Mazerunner gekeken en Maddie zat de hele tijd te zwijmelen over hoe knap Newt wel niet is.
"Alex!" schreeuw ik als ik de deur heb dichtgedaan.
"Zijn ze weg?" vraagt hij hoopvol.
"Nee, ik sta hier ook niet alleen in deze woonkamer," zeg ik sarcastisch. "Heb jij wel een brein?"
"Nee," zegt hij net zo sarcastisch terug. Het is even stil.
"Ik claim de tv weer," zeg ik dan en ren naar de bank.
"Jij hebt hem al de hele middag geclaimd," zegt hij en trekt een pruilip. Dan verschijnt er een duivelse grijns op zijn gezicht.
"Mam en pap zijn een weekend weg. Dat betekent dat ik jou kan martelen zonder dat iemand er iets van zegt," zegt hij en begint kwaadaardig te lachen.
"Pas op, zometeen stik je," zeg ik droog. Hij stopt met lachen en kijkt me duivels aan. Dan rent hij naar me toe en vloert me.
"Oké, de tv is van jou," zeg ik en gan naast hem op de bank zitten. We kijken een saaie motorrace die me echt geen ene fuck boeit. Na een tijdje begint mijn lichaam te tintelen, maar ik negeer het. Na een tijdje gaat het over naar branden en het voelt alsof mijn botten op een andere positie worden gezet. Ik schreeuw het uit van de pijn en zie Alex ook schreeuwend op de grond liggen.
"Wat gebeurd er?" weet ik nog uit te brengen, maar ik krijg geen antwoord.
"Wow, het helpt veel om je broer die schreeuwend op de grond ligt te vragen wat er gebeurd," zegt Lindsey sarcastisch. "Maar omdat ik aardig ben vertel ik he wat er gebeurd. Je bent voor het eerst aan het veranderen."
Op de plek waar net Alex lag staat nu een lichtbruine wolf met groene ogen. Alex en ik zijn nu dus weerwolven. Ik kijk angstig om me heen en de enige uitweg lijkt nu door een open raam. Ik kijk naar de grond en zie dat mijn voeten nu poten zijn geworden. Ik ren met volle snelheid naar het raam enspring naar buiten en ren het bos in. Ik hoor dat ik word gevolgd en draai me meteen om. Ik zie een zwarte wolf achter me staan. Dat is dus niet Alex. Hij komt grommend op me af lopen en ik kruip piepend naar achteren. Waarom helpen de gummybeergoden mij niet.
"Alex, wees een brave broer enhelp me eventjes," zeg ik tegen Alex via een link.
"Wat heb je nu weer gedaan?" vraagt hij. Dit link gedoe is best wel handig.
"Volgens mij is iemand een beetje heel erg boos op me," zeg ik.
"Waarom kom je niet gewoon naar huis?" vraagt Alex.
"Goed idee," zeg ik en ren meteen weg. Die wolf of gast ofzoiets was best wel een beetje heel erg eng. na een tijdje zie ik eindelijk mijn huis. Ik klim via het raam naar binnen en ga op de grond liggen. Ineens spookt wat Damian zei weer door mijn hoofd.
'Wat doe je op ons territorium.'
Volgens mij was die zwarte wolf die ik tegenkwam Damian.

<><><><><><><>

Oooooh she knows it now.
Sorry voor een late update, but toetsweek is killing me 😭😭

🎶it's been a long time, without you my friend and i'll tell you all about it when I update again🎶

Doei,

Xxx me 👻