The wolf deep within

Hoofdstuk 8

Ik wordt moeizaam wakker door mijn wekker. Langzaam wrijf ik in mijn ogen, maar als ik me gisteravond herinner schiet ik meteen omhoog. Ik druk mijn wekker uit en ren naar beneden en tref Alex aan die op de bank ligt te slapen.
"Alex!" schreeuw ik. Meteen schiet hij omhoog.
"Wat is er gebeurd," vraagt hij nog half aan het slapen.
"Weet je dat echt niet meer?" vraag ik vol ongeloof.
"Hij kan ook niet alles weten," zegt Lindsey. Ik zucht geïrriteerd.
"Kan ik jou blokkeren?" vraag ik hoopvol.
"Ja, je moet me gewoon aan de kant schuiven," zegt ze. Ik probeer het en tot mijn verbazing hoor ik haar niet mee in mijn hoofd schreeuwen.
"Ehm, Lynn? Ben je er nog?" Alex' stem haalt me uit mijn gedachten.
"Whut?" vraag ik verward.
"Laat maar," zegt hij en wilt naar zijn kamer toelopen, maar ik hou hem tegen.
"Nu wil ik het weten," zeg ik terwijl ik voor hem ga staan en mijn armen over elkaar sla.
"Kunnen we niet gewoon naar school gaan," zegt hij geïrriteerd. Zo die is pissig.
"Oké dan," zeg ik en loop naar mijn kamer. Ik pak de eerste broek en shirt die ik kan vinden en doe ze aan. Ik doe mijn haar in een slordige staart, want ik heb niet heel veel zin om moeite te doen. Dan loop ik naar beneden.
"Alex! Schiet even op! Waarom ben je zo sloom!" schreeuw ik naar hem. Na een paar minuten komt hij eindelijk beneden.
"En ik moest opschieten," zeg ik en trek hem mee naar buiten. Snel fietsen we naar school. Ik ga de hele dag Damian ontwijken, want hij is een beetje heel erg eng. Dat betekent dat ik ook Maddie moet ontwijken, maar het moet. Damian is gewoon een engerd, vooral na het gym incident.
"Hey Lynnie!" schreeuwt Saartje en komt op me afrennen.
"Walvisje!" schreeuw ik. Ze geeft me een knuffel en Maddie slentert er achteraan.
"Koetje!" schreeuw ik. Ze kijkt me aan met een dodelijke blik.
"Ik. Ben. Geen. Koe," zegt ze.
"Solly Maddie. Kun je me ooit vergeven?" vraag ik haar op een dramatische toon.
"Eventjes denken," zegt Maddie em trekt een bedenkelijl gezicht. "Nee."
"Nee?" vraag ik en trek een pruillip.
"Oké, voor deze ene keer," zegt ze dan.
"Thank you Maddie!" schreeuw ik. Annelies kijkt ons minachtend aan.
"Wat staat je nou!" schreeuw ik naar haar. Ze trekt haar mond open om iets te zeggen, maar de leraar komt eraan lopen om de deur open te doen.
"Lynn, niet zo schreeuwen, want ik kan je beneden horen," zegt hij waarschuwend.
"Sorry meneer," zeg ik. Hij doet de deur open en de klas loopt rustig naar binnen.

Na school loop ik naar de kluisjes om mijn jas op te halen. Damian ontwijken ging best makkelijk. Ik moest alleen keihard wegrennen wanneer hij eraan kwam. Ik loop naar buiten en wil mijn fiets van het slot doen. Dan komt Damien op me aflopen. Ik spring snel op mijn fiets en fiets het bos in, want dat is de kortste weg naar huis. Opeens staat Damian dreigend voor me.

<><><><><><><><><><><>

🎶Hello, it's me
I was wondering if you liked this hoofdstuk
Hope you liked it
This doesn't rijm, but I don't care🎶

Zoooooooo, ben ik weer met mijn prachtige liedjes. Het is niet een heel lang hoofdstuk maaaaaaaaar:

TOETSWEEK IS VOORBIJ!!!!!!🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉

Newt is knap💙

Doei,

Xxx Me👻☯