Hoofdstuk 9

129 15 26
                                    

Ik begin keihard te gillen en probeer weg te rennen, maar dat gaat nogal moeilijk met dat stuk beton op je rug wat ze een tas noemen. Doordat ik zo diep in gedachten ben verzonken let ik niet op en struikel ik over iets. Ik kijk achter me om te zien waar ik over struikelde en zie dat het een voet is. Ik kijk omhoog om te zien wie de eigenaar van de voet is en zie een jongen voor me staan.
"Hey," zegt hij. "Volgens mij heb ik jou nog niet ontmoet."
"Nee, volgens mij ook niet," zeg ik en probeer omhoog te komen.
"Ik ben Tyler," zegt de jongen die dus Tyler heet. Hij steekt zijn hand uit en trekt me omhoog.
"Thanks," zeg ik met een scheve glimlach. "Ik ben Lynn."
"Oh mijn god! Die gast is hot! Wedden dat hij een sixpack heeft! Misschien is hij wel onze mate!" hoor ik Lindsey in mijn hoofd roepen.
"Bruh, wat is er mis met jou? En wat is een mate?" vraag ik haar.
"Euhm, ik moet gaan. Doei, zoek het uit met die knappe gast! Je komt er nog wel achter," zegt Lindsey.
Voordat ik iets terug kan zeggen is ze weg. Lekker aardig is zij.
"Ehm, hallo?" zegt Tyler en zwaait met zijn hand voor mijn gezicht.
"Wat is er gebeurd?" vraag ik.
"Je was vijf minuten naar voren aan het staren," zegt hij lachend.
"Waar is Damian naartoe?" vraag ik om het onderwerp te veranderen. Ik ben heel goed in onderwerpen veranderen.
"Wie is Damian?" zegt hij. Dit is gemeen, hij antwoord met vragen.
"Damian is best wel lang, blond haar, bruine ogen en ik rende net gillend voor hem weg waardoor ik over jouw voet struikelde," zeg ik tegen hem.
"Oh die Damian, die ken ik volgens mij wel," zegt hij.
"Hoe ken jij hem?" vraag ik met een grote grijns.
"Is dit een kruisverhoor ofzo?" vraagt hij dan.
"Geen vragen met vragen beantwoorden, dat is vreselijk irritant," zeg ik.
"Waarom rende je weg voor Damian," vraagt hij.
"Is dit een kruisverhoor ofzo," immiteer ik Tyler.
"Weet je wat, laat ook maar," zeg Tyler zuchtend.
"Moewahaha, gewonnen," zeg ik blij en doe een overwinningsdansje. Ik zie Tyler verbaasd kijken waardoor ik moet lachen.
"Wat doe je," vraagt hij met een verbaasd gezicht. Daardoor moet ik nog harder lachen.
"Ik deed een overwinningsdansje," zeg ik en veeg een traan weg. "Ik moet nu gaan, tot ziens."
Ik loop weg, maar zie de wortels van de boom niet en struikel daar dus overheen.
"Je moet misschien een beetje voorzichtiger zijn. Ik ken je pas een halfuur en je bent al twee keer over iets gevallen," zegt hij lachend.
"Dat is niet grappig," zeg ik nep boos en sta op. "Nou doei."
"Doei," zegt hij en loopt weer verder. Ik pak mijn fiets op fiets verder naar huis. Ik doe de deur open en zie alleen Alex in de woonkamer zitten.
"Waar zijn mam en pap?"  ik en plof naast hem neer.
"Werken," zegt hij zonder weg te kijken van het scherm.
"Kijk je nou de Mazerunner? Newt is zo knap! Wist je dat hij dood gaat en dat alleen Minho en Thomas het overleven?" ratel ik aan één stuk door. Alex kijk me geïrriteerd aan. Wat ben ik toch goed in spoilen.
"Ik ga naar boven, veel succes met genieten van de film," zeg ik en ren de trap op.
"Dus Lindsey, jij ging mij nog iets vertellen," zeg ik



<><><><><><><><><><><>

Zo ben ik weer
Niet heel lang maar jaaaaaaa, ik had beter dingen te doen (kuch kuch VOETBAL KIJKEN kuch kuch)

Xxx Me👻☯

The wolf deep withinWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu