BAYAN TEHLİKE (Hırçın Şair)

Bölüm 14 (YAĞLEM)

Bölüm Şarkısı:Model-Sen Ona Aşıksın
Bölüm Resmi:Multimedya

İyi Okumalar :)

Eylem'in Ağzından :

Onca söylediği şeye karşı sadece sağol demiştim.Beynimi kemiren o kadar çok şey vardı ki...Ona güvenmeli miydim?Yoksa güvenmemek en iyisi miydi?Neden aklımı karıştırmaya başlamıştı şimdi?Daha doğrusu her zaman kararlı olan Eylem'in aklı şimdi neden ve nasıl karışıyordu?İşin içinden bir türlü çıkamıyordum.Kapının önüne geldiğimde telefonuma bir mesaj geldi.Telefonumu hızla cebimden çıkarıp baktım : Mesaj Özkan'dan gelmişti.

''Seni bir kez uyarmıştım Eylem...Eve bırakmalar da nereden çıktı?Kim bu zengin lavuk..?Eylem...Uyarımı dikkate almalıydın.'' yazıyordu mesajda.

Hızla etrafıma bakınmaya başladım.Etrafta kimsecikler görünmüyordu.Ama anlaşılan Özkan bizi görmüştü.Birkaç gündür sesi çıkmıyordu...Şimdi ise bana tehdit mesajı yolluyordu.Fakat Özkan'ın unuttuğu bir şey vardı : Ben tehditlerden korkmayalı uzun zaman oluyordu...**************************************************************************************************************************

Yağız'ın Ağzından :

Sabah erken kalkmak beni her zaman zorluyordu.Susmak bilmeyen alarmı isteksiz bir biçimde kapattım.Yatağımdan kalkıp doğru banyoya gittim.Elimi yüzümü yıkadıktan sonra geç kaldığımı fark ettim.Vakit kaybetmeden üzerimi değiştirip aşağı indim.Kahvaltı sofrası hazırdı ; ama kahvaltı yapmaya vaktim yoktu.Sofradan bir zeytin alırken babam beni fark etti.

'Otursana kahvaltı yapalım...Aynı evde yaşıyoruz ama pek görüşemiyoruz.' dedi babam.

'Geç kaldım hemen çıkmam lazım.Üzgünüm.Hee bir de bu akşam Tayfun Abi'nin yanına uğrayacağım.Biraz gecikebilirim beni merak etme.Görüşürüz baba.' diyerek mutfaktan çıktım.Hızla ayakkabılarımı giydim ve evden çıktım.Ben tam arabadan indiğimde ders zili çalmıştı.Okula girip merdivenlerden çıkarken Eylem ile karşılaştık.Ben ona gülümserken o beni görmezden gelmişti.Bunun nedenini anlayamamıştım doğrusu.Daha birkaç gün önce arkadaş gibi konuşmuştuk oysaki.Çağdaş bugün okula gelmemişti.Birkaç günlüğüne kendine tatil vermişti.Okul tek başına daha sıkıcı oluyordu.Bugün hiç bitmeyecek gibiydi.Ancak her şeyin bir sonu vardı : bu sıkıcı okul günününde...Son okul zilinin de çalmasıyla kafamı sıradan kaldırdım.Çantamı toparlayıp sınıftan çıktım.

Tayfun Abi ile bazı şeyleri konuşmak istiyordum.En son konuşmamız pek iyi geçmemişti.Geçmişle alakalı kafamı karıştıran şeyler öğrenmiştim ; ama şu an onunla konuşmak istediklerim farklıydı.Arabaya binip Aras Cafe'ye doğru yol almaya başladım.Kafenin önüne geldiğimde uygun bir park yeri bulup arabayı park ettim.Kafeden içeri girdiğim gibi garsonlar etrafıma toplandı.'Hoş Geldiniz Yağız Bey...' dediler hep bir ağızdan.'Hoş buldum.Tayfun Abi buralarda mı?' diye sordum.

'Odasında.' dedi, uzun boylu garson.'Sağol.' diyerek Tayfun Abi'nin odasına doğru ilerledim.Kapıyı iki kez tıklattıktan sonra içeri girdim.'Müsait misin?' dedim.

'Ooo kimler gelmiş.Tabii ki müsaitim.Gelsene içeri.' dedi, Tayfun Abi. İçeri geçip tekli koltukların birine oturdum.Tayfun Abi :

'Hayırdır...Bir sorun yoktur umarım.' dediğinde derin bir nefes aldım.Konuyu nasıl açacağım konusunda pek bir fikrim yoktu.En iyisi direkt konuya girmekti herhalde.'Bir şey olmadı.Ama sana bazı şeyler sormak istiyordum.'