BAYAN TEHLİKE (Hırçın Şair)

Bölüm 20

   İYİ OKUMALAR..

            

Çok sıkılmıştım.Bowling oynamayı normalde severdim ama bugün pek istemiyordum sanırım.Aslında aklım hala dün akşam evin önünde gördüğüm adamdaydı.Özkan olmadığına emindim.Ama tam olarak görebildiğim tek şey ayakkabıları, koyu renkteki kot pantolonu ve altın saatiydi.Benim sıram geçince oturup limonatamdan bir yudum alırken bir adam dikkatimi çekmişti.Arkası dönüktü ; fakat kot pantolonu ve ayakkabıları dün ki adamın giydikleriyle aynıydı.Ama ne yazık ki oturduğum yerden kolunu göremiyordum.Bu garip bir tesadüf olabilirdi ; fakat olmayabilirdi de.

Bowling ayakkabılarını çıkarıp kendi ayakkabılarımı giydim.Kızlara bir işim olduğunu söyledikten sonra gördüğüm adama doğru ilerlemeye başladım.Tam adama yaklaşmıştım ki adam aniden koşmaya başladı.Yüzünü hala görememiştim ; fakat kolundaki saat gayet net görünüyordu artık.Altın bir saat vardı adamın kolunda.

Ben de adamın peşinden koşmaya başladım.Alışveriş merkezinin içinde bir süre koştuk.Sonrasında adam alışveriş merkezinden çıktı.Hala onu yakalayamamıştım.Alışveriş merkezinden çıktıktan bir süre sonra adama yaklaştım.Adamın ayağı takıldı ve yere düştü.Hızla yanına gittim.Adamın kolundan tutup onu ayağa kaldırdım.Adam bir süre yüzünü gizlemeye çalıştı.Ama çok geçmeden onun yüzünü görebilmiştim.

Bu adam...Bu adam benim tanıdığım biriydi ama...Onun burada ne işi olabilirdi..?Kolunu bırakıp geriye doğru bir adım attım.Bu gerçek olamazdı...Hayır...Bu gerçek olamazdı...

Arkamı dönerek bir adım atmıştım ki adam kolumdan tuttu.

'Eylem...Kızım dur...' dedi, adam.

'Sakın...Sakın bana bir daha kızım deme...' deyip kolumu elinden kurtardım.

'Biliyorum bana çok kızgınsın.Ama ben senin...Ben senin babanım kızım.Lütfen konuşalım biraz.'

'Ne konuşacağız ki?Seninle konuşacak neyim var benim?Hemen geldiğin yere geri dön ve ne Elif'in ne de annemin karşına çıkayım deme.' dediğimde sesimi biraz yükseltmiştim.

'Eylem sen babanla nasıl konuşuyorsun?' dediğinde kendime engel olamayarak gülmeye başladım.

'Artık senin bıraktığın o küçük şirin kız çocuğu değilim.Sen bizi terk ettikten sonra birinin güçlü olması gerekiyordu.Artık başta ben olmak üzere her şey değişti.Hep bir erkek çocuk istemiştin değil mi?Belki erkek değilim ama birçoğundan daha delikanlı olduğuma eminim.Neden geldin ki?Herkes seni unutmuşken yine niye çıktın karşıma?Ya da dur...Nedenini bilmek istemiyorum.Sadece yıllar önce gittiğin gibi yine git...Annemin ve Elif'in karşısına çıkma.' dedikten sonra arkamı dönüp yürümeye başladım.Bu kez beni durdurmadı.Nasıl hiçbir şey olmamış gibi geri dönebilirdi?Nasıl..?

...

Yağız'ın Ağzından :

Saat geç olmuştu ama Eylem hala beni aramamıştı.Cep telefonumu çıkarıp Eylem'i aradım.Telefon çalıyordu ama açmıyordu.Birçok kez aradım onu.Hiçbir aramama cevap vermedi.Endişelenmeye başlamıştım.İşim bitince yamaca gideceğim demişti.Orada olmasını umarak evden çıkıp yamaca doğru sürdüm arabayı.İçimde nedenini bilmediğim kötü bir his vardı.Yamacın olduğu sokağa arabayı park ettikten sonra arabadan indim.Yamaca doğru ilerlemeye başladım.Yamaca geldiğimde bankta birinin oturduğunu gördüm.Birkaç adım atmıştım ki bankta oturan kişi : 'Yalnız kalmak istiyorum.Git buradan.Git...' dedi.Bu ses Eylem'den başkasına ait olamazdı.