BAYAN TEHLİKE (Hırçın Şair)

Bölüm 28 (FİNAL)

Bölüm Şarkısı :Çağatay Ulusoy/Mutlu Sonsuz

Eylem'in  Ağzından :

Bugün çok ama çok yorucu bir gün olmuştu.Yemeğin ardından mutfağı toparlamaya başlamıştım.Bulaşıkları yıkarken Yağız yanıma geldi.Masanın üzerindeki havluyu eline alıp yıkadığım tabakları kurulamaya başladı.

'Bugün çok yorulmuş olmalısın.' dedi, Yağız.

'Evet...Karsu bugün bizi mahvetti.Çok zor beğendiği için saatlerce mağaza mağaza gezdik.Kendi düğün alışverişimde bile bu kadar yorulmamıştım.' deyip, yıkadığım bardağı Yağız'a uzattım.

'Yarın daha yoğun bir gün olacak.' dedi, Yağız.

'Aynen öyle...Yarın sabah yeni kitabımın imza günü, akşam ise Karsu'nun düğünü var.Bir de...' deyip sustum.Yarın bizim beşinci evlilik yıldönümümüzdü.

'Bir de, ne?' diye sordu,Yağız.

'Hiç...Başka bir şey yok yarın.'

Evlilik yıldönümümüzü unutmuş olamazdı, öyle değil mi..?Şu ana kadar hiç unutmamıştı oysa ki...

Biz bulaşıkları bitirdiğimizde çocuklar yanımıza geldi.

'Annee..!'

'Babaa..!' diye bağırmaya başladı çocuklar.

'Ne oluyor çocuklar..?Siz daha uyumadınız mı bakayım..?Sessizce anlatın bakalım.' dedim, çocuklara.

'Annee Arda benim saçımı çekti.' dedi, Alya.

'Ama önce Alya benim oyuncağımı aldı.' diyerek araya girdi, Arda.

'Tamam çocuklar.Önemli bir şey yok.Hadi sizin uyku saatiniz çoktan geçti.Arda oğlum sen bir daha ikizinin saçını çekme,Alya kızım sen de bir daha ikizinin oyuncağını izinsiz alma...Tamam mı?Şimdi ikinizde yatağa...Hadii..!' dedi Yağız çocuklara.

'Masal anlatırsanız uyuruz.' diye bağırdı ikiside hep bir ağızdan.

'Tamam çocuklar.Siz yataklarınıza gidin biz de geliyoruz. Tamam mı?' dediğimde hemen odalarına koşuşturmaya başladılar.Ardından biz de Yağız'la beraber odalarına gittik.İkisi de yatağına girmiş bizi bekliyordu.Yağız Alya'nın yanına , ben de Arda'nın yanına uzandım.

'Masal anlat...Masal...' diye bağırdı ikisi de.Aklımda anlatacak hiçbir şey yoktu açıkçası.Biraz düşündükten sonra anlatmaya başladım :

''Bir varmış bir yokmuş...Evvel zaman içinde kalbur saman içinde güzel mi güzel yalnız mı yalnız bir kız varmış.Bu kız kendi karanlığında yaşarmış ve sürekli korkutucu bir maske takarmış.Herkes ondan ve maskesinden korkarmış.Bir gün bir adam çıkmış bu kapkaranlık hayatı olan kızın karşısına.Kızın maskesinden korkmayan yakışıklı, kibar bir çocukmuş.Bu çocuğun yemyeşil gözleri varmış.Kızın maskesini çıkarmış ve onun karanlık hayatını aydınlığa kavuşturmuş yeşil gözlü çocuk.Kız değişmiş,bambaşka biri olmuş.Kızın kendisi bile bu aşka ve bu değişime inanırken çok zorlanmış...-' diye anlatırken çocuklar uyuyakalmıştı.Masalı bitirmek için : 'Ve sonunda evlenip mutlu mesut yaşamışlar...' diye fısıldadım.Ayağa kalktıktan sonra çocukların üstünü örttüm.

'Bu masal bana çok tanıdık geldi.' dedi Yağız gülümseyerek.

'Tanıdık gelmesi normal Yağız ARAS.' dedim.

'Artık sen de bir ARAS'sın...Unuttun mu Eylem ARAS..?' dedi Yağız.

'Unutmadım tabii ki...Neyse hadi çıkalım çocuklar uyusun.' dedikten sonra odadan çıktık.