Newton's Princess Vol. 1 [COMPLETED]

Chapter 14.2: Her friends

Chapter 14.2: Her friends

Daphnie Kisha's Point of View

"....sa amin ka na"

Hinatak na nila ako palayo. Kumaway pa sa akin sina Lukeir pero hindi ko na nasuklian iyon.

"Kuya mo yun?" tanong ko habang naglalakad kami. He stopped and stared at me.

"Don't ask." sabi niya tapos nilampasan niya ako at naglakad na ulit siya.

"Suplado." bulong ko

Michael laughed.

"Will history repeat itself again?" Daniel whispered but it was enough for me to hear. Napa- "Huh?" naman ako. Ang weird ni Daniel, parang si Sassa. Oh waaaaait, speaking of Sassa, nakauwi na kaya yun?

"Daphnie!"

Huminto kami nang makita sina Sassa, Charlyn at Rona. Naglalakad sila papunta sa amin.

"Hi!" ngiti ko

"Saan ka galing?" Sassa asked

Sasagot na sana ako pero nagsalita si Rona, "Isang oras ka na naming hinahanap tapos kasama mo lang pala mga yan?"

"Why are you looking for me?" naguguluhang tanong ko

"Are you really asking that stupid question?" Rona rolled her eyes and gave me a bored look.

"Guys, mag-uusap kami." sabi ni Sassa kaya tumalikod na sina Luke at naglakad palayo.

I looked at Rona with disbelief, "May problema ba tayo, Rona?"

Napasinghap siya, "Oh thank you for asking! Ngayon mo lang napansin? Sabagay paano mo nga pala mapapansin eh abala ka dyan sa mga lalaki mo."

"What? They----"

"Come on, Daphnie. We followed you in this school para hindi ka nag-iisa! We even sacrificed not to see our families just for you! And then what? Sila ang kasama mo imbes na kaming mga kaibigan mo? Really, Daphnie? Uunahin mo 'yang kalandian mo?!" Huminga siya nang malalim bago nagsalita ulit, "Ano bang ginawa nila para sayo? Puro pambubully lang naman! Pero kaming mga kaibigan mo na laging nandito tuwing inaapi ka sainyo kakalimutan mo nang ganun ganun lang?!"

"Rona, tama na..." Pagpigil sa kanya ni Charlyn.

"No, it's not what you think. Nakikisama lang ako. Hindi ko naman kayo kinalimutan eh. I know you're mad that's why I gave the space you asked for. Rona, I didn't ask you to follow me in this school. It was all your decision in the first place." mahinahong sagot ko sa kanya

"Wow! So kasalanan pa namin ngayon?" She asked, irritated.

"Wala akong sinasabing kasalanan niyo. Ang akin lang, huwag mo kong sumbatan na hindi niyo kasama mga pamilya niyo dahil sa akin." I'm really trying my best not to cry pero hindi effective. I didn't ask them to follow me but they did. Tapos sa huli kasalanan ko?

"I'm giving you another chance. Leave that section and be with us or stay there and we will leave you in this school." taas noong sabi niya sa akin

I searched for Sassa's eyes, asking for help. Alam niyang hindi ko magagawang pumili. Of course, they are important because I treasure my friends ... At kasama na sa mga friends ko ang mga Newton.

"Rona, please... Huwag ganito" I said

She sighed, "Hindi ka pa pumipili pero alam ko na ang pipiliin mo." she said and turned her back at me. Charlyn looked at me with her teary eyes before she also turned. Naglakad sila palayo.

Tiningnan ko si Sassa. Her face is expressionless. She is always like that kaya hindi ko alam kung anong tumatakbo sa isip niya.

"A-are you going to leave me too?" tanong ko sa kanya, rinig ko ang pagcrack ng boses ko.

"Do you remember the time when I told you that I won't leave you?" she asked

I nodded.

"Totoo yun." and with that, she hugged me, "Stop crying, ang pangit mo."

Ugh this girl..

**
Bumalik kami sa room ni Sassa para kunin yung bag ko. Dismissal na kasi eh. As we enter, Chikito attacked me by throwing three books.

Kumpleto pa ang Newton. Bakit nandito pa mga to? Hindi pa sila uuwi?

"Langya ka Daphneng! Kulangot pa more" tawa niya, masaya siya kasi nakaganti na siya.

Ngumiti lang ako sabay pulot nung books na binato niya. "Oh" inabot ko sa kanya

"Hahahaha natamaan ka no? Tanga mo kase----anong nangyari sayo!?" Hinila niya ako tsaka pinaupo sa chair. 

"Umiyak ka!?" tanong niya

I shook my head, "Hindi, praning ka lang---aw!" Binatukan niya ako!

"Magsisinungaling ka na lang palpak pa" pailing-iling na sabi niya. "Sinong nagpaiyak sayo?" 

"Wala nga! Para kang ewan eh, magtatanong tas hindi maniniwala." Nakasimangot na sabi ko.

Tumingin siya sa likuran ko, "Sassa, pinaiyak mo ba 'to?"

Ang unfaaaaair! Bakit ang hinahon niyang makipag-usap kay Sassa? Pero kapag ako puro sigaw! Favoritism ampupu.

"Tanungin mo." tipid na sagot ni Sassa kay Chikito.

Binelatan ko si Chikito bago ako tumayo at hinanap yung bag ko, "Kung sino man nagtago ng bag ko magtatae siya ng dalawang linggo!"

"Alin ang mas masaklap magtatae ng dalawang linggo o hindi tumae ng dalawang linggo?" Bentot asked

"Mas masaklap pumanget gaya mo" Kekem answered

Bentot raised his middle finger, "Namo mas gwapo pa nga ako sayo eh" 

"Huyy bag ko!!" I shouted

"Haha!" tumawa si Michael

"Ikaw nagtago no? Pakita mo na"

He raised his eyebrows, "Anong ipapakita ko sayo?" nakangising tanong niya

"Pffffffft!" Nagpipigil ng tawa yung iba

"Pakita niyo na, gusto ko nang umuwi at magpahinga" mahinang sabi ko but this is just an act. Para lang ibigay ang bag ko haha

"Bakit ka muna umiyak?" tanong ni Joseph

"Hindi ako umiyak" Am I not a good liar? 

"Lying isn't good, sweetheart" Anthony said sabay gulo ng buhok niya.

"It's nothing." I smiled at them. Yung ngiting-ngiti talaga.

"Tara na nga," We all gazed at him, "Huwag pilitin magsalita ang may ayaw." sabi ni Luke at lumabas na siya ng room.

Problema non? May topak na naman? Suplado forever. Oh yes may forever. Wuhoo.