Crime

Crime 14.Bölüm

Silahın patlamasını beklerken hiçbirşey olmadan adamların öylece baktığını gördüm.Bu duruma anlam verememiştim ama şuan umursadığım söylemezdi.Birkaç sert dönüşten sonra yola çıkıp arabaların arasına karıştım.Eve gitmeden önce uğramam gereken kendi evimdi.Oraya aldıklarımı bırakmalıydım yoksa boş soruları dinlemek zorunda kalabilirdim.Evime doğru sürmeye başladım.Arada dikiz aynasından arkamı kontrol ediyordum.Şimdilik güvendeyim ama dikkatli olmam gerekiyor.Ayrıca eve gitmişken kasada duran silahımıda alabilirim.Yolumu biraz daha değiştirerek eve gittim.Arabadan inip bagajdaki poşetleri aldım ve eve girdim.Hızlıca merdivenleri çıkıp Alexander'ın odasına girdim.Poşetleri yatağın üzerine bırakıp kendi odama yürüdüm.Şuan güvendeydim.Yani kimse beni takip etmedi ve yalnızım.Bunu rağmen hala hızlı hareket ediyordum ve kalp atışlarım normale dönmemişti.O kadar koşmanın üstüne tekrar öksürmeye başlamıştım.Normal bir insan olsaydım şuan yatağımda yatmış çorbamı içiyor olurdum.Ben onun yerine kendimi zorlayıp ölümden kaçıyordum.Kasanın bulunduğu gizli bölmeyi açtıktan sonra şifreyi girip kapağı araladım.İçinde çelik bir kutu vardı.Kutuyu elime alıp açtım.İçinden silahı alıp kutuyu geri bıraktım.Silahı belime yerleştirip odadan çıkmak için kapıya doğru yürüdüm.Son kez arkama dönüp baktım ve odadan çıktım.İkişer ikişer merdivenleri inip arabama doğru koşturdum.Kapıyı kapatıp kilitledikten sonra arabama binip gaza bastım.Trafiğe karıştığımda dışarıdan gelen araba sesleri dışında herhangi bir ses yoktu ve sanki onları duymuyor gibiydim.Telefonun zil sesiyle irkildim.Telefona uzanıp kim olduğuna bakmadan açtım.

?:'Hey'

R:'Hey?'       Ses tanıdıktı ama kim olduğunu hatırlayamıyordum.

?:'Beni tanımadın mı?'

R:'Hayır kimsin?'

?:'Hadi zorla hafızanı.Hatırlayabilirsin.'

R:'Uzatmayı kes.'

?:'Mesela yakın zamanda özgür olmuş biri olabilirim.Tehlikeli biri ve şuan boşum.Sadece yapacağım küçük bir iş var.Birilerinden kurtulmam gerekiyor.Benden kurtulmaya çalışan birilerinden.

R:'Nathan.'      Ufak bir kahkaha attı.Sanki benimle dalga geçiyordu.

N:'Evet bebeğim doğru bildin.Ödül olarak seni en sona saklayabilirim.Arkadaşlarını teker teker öldürüp seni yalnız bırakabilirim.'

R:'Ürkütücü olmaya çalışıyorsun ama unutma seni içeri tıktırdım ve bunu tekrar yapabilirim.'

N:'Ahh o zaman bir acemiydim şimdi işi biliyorum ve benden o kadar kolay kurtulamazsın.'

R:'Yanılıyorsun hala bir acemisin.Bunu 2 gün içerisinden boğazına çöktüğüm zaman anlarsın.O zaman geldiğinde ürkek gözlerle bana yalvaracaksın.Kurtulmak için değil seni öldürmem için yalvaracaksın.Senden korktuğumu sanıyorsun ama bu düşüncenden kurtulmalısın yoksa işimi kolaylaştıracaksın.'

N:'Fazla iddaalı konuşuyorsun.Ben her zaman hazırım.'

R:'Nathan sana bir şans vermek istiyorum.'        Bu uzun konuşma sırasında eve varmıştım.Arabayı durdurup konuşmaya devam ettim.

N:'Şansa ihtiyacım yok.'

R:'Önce teklifimi dinle.Herşeyini al ve git.Bu şehirden uzaklaş.Ben seni bulmadan buradan git.Bende senin peşine düşmeyeyim.Özgürlüğüne kaldığın yerden devam edersin.'

N:'Buna hiç gerek yok.Seni bekliyor olacağım bebeğim.'       

Telefonu kapattı.Bende sinirlenip direksiyona bir yumruk attım.Başımı ellerim arasına alıp birkaç dakika gözlerimi kapattım.Yeni bir bela kapımdaydı ve işlerin daha da karışması kaçınılmaz gibi duruyordu.