My Husband for Real

Chapter 16

Umiinom ako ng isang analcoolic drink. Inihintay ko si mom dito sa bahay, si Hope ang nasa shop ngayon at si William.. Hindi ko alaman. Maaga lumabas, kasama si France.

Si dad kaka alis lang kasi kailangan na niya pumunta sa States. Hindi sila nag pangabot.
Nag ring ang phone ko. Tiningnan ko ang number. Unknown number.

"Hello?"
Nag hihintay ako ng sumagot, papatayin ko na sana pero may biglang umimik.
[Tiffany.. Wag mona hintayin si Ethan. Wala na siya]
Napatawa ako kasi bakit naman ako maniniwala sa isang tao na nagsasabi ng ganyan.
"Ha? Sira kba? Magkakilala ba tayo?"
Hindi ko masyado ma aninaw kong sinong babae ang tumawag sakin. Parang kilala ko pero hindi ko alam kong sino.
[i'm serious. Wala na si Ethan. Nagkaroon siya ng sakit, pero hindi niya kinaya. Kinuha na siya ni God]
Hindi ko alaman kong ano dapat ang isasagot ko kasi kong joke man ito, hindi nakakatuwa. Kong wala na siya, bakit hindi ko alaman?
Bakit wala nag sabi sakin? Hindi ko manlang siya nakita sa huling pagkakataon.
Bakit ba sunod sunod na ang malas sa buhay na ito?
Mapapaluha na ako pero nag lakas loob ako at umimik. "Kong joke yan, hindi yan nakakatuwa. Ang sama mo naman para sabihin yan. Hindi totoo yan"
Pinatay ko ang call at napa iyak na ako.
"May sakit? Bakit hindi nila sinabi sakin? Alam nila na mamamatay na siya, bakit hindi nila sinabi sakin? Huling pagkakataon kona pero bakit nagawa nila yun? Lahat silang masasamang tao. Sa palagay nila mas maganda malaman na patay na siya or sabihin nila sakin ang katotohanan sa simula palang? Kakainis.. Kailangan ko makipagpulong sa tao na may alaman"
Tumayo ako at kinuha ko ang bag ko.

Sumakay ako sa kotse at umalis. Kailangan ko iconfirm na tunay talaga ang sinasabi ng babae na yun. Imposible na tunay. Kong namatay siya, bakit wala man lang pakiramdam ang mga tao nasa paligid ko? Kong hindi siya nagkaroon ng time eh di sana minulto nalang ako dito sa bahay. Pinaramdam niya sakin na wala na siya. Pero wala eh. Hindi tunay na wala na siya.

Bilis bilis ako papunta sa bahay ni George. I'm sure na nandun ang kanyang family at hindi pumunta sa Pilipinas. Siguro naka balik na siya. Kailangan ko malaman.

Nag ring ulit ang phone pero si mom.

[Baby.. Nasaan kna? Nandito na ako sa tapat ng bahay niyo]

"Mom. May alaman kba sa pagkamatay ni Ethan? Tell me"
Hindi agad siya sumagot. [ha? Baby girl.. Hindi ---] hindi kona pinatuloy.
Yan naman sila eh. Mukang tunay bakit hindi nila sinasabi? Mas gugustohin ko pa masaktan na malaman ko na may sakit siya keysa ito. Parang pinapatay na ako ng sakit.

"Mom.. That's enough. Your none response ay sapat na.. See you later"
End call.

Kakainis talaga. Para mas sigurado, gusto ko marinig kay George or kay Philip. Kasi alam ko na may mas alaman ang mga yan keysa sa lahat.

Pagkarating ko sa tapat ng bahay ni George, bumaba ka agad ako. Pinunas ko ang luha na gumuguhit sa pisngi ko ng hindi ko nalalaman.

Pinagbuksan ako ng pinto ng kanilang maid. Nakita ko yung bunso nila sa sala na nanunuod ng tv, tinanong ko sa maid kong nasaan si George at ang sabi na tatawagin daw niya. Ibig sabihin nun nandito na siya.

Hindi ko alaman pero kinakabahan ako. Yung makita ko siya tapos sasabihin niya talaga yung nabalita ko. Hindi ko alaman kong ano ang dapat kong gawin. Ang hirap paniwalaan ang mga pangyayari kasi sino ba naman maniniwala ng bigla bigla nalang? Diba kailangan ng confirm? Napatigil ako nung nakita si George sa may pinto.

Parang alam na niya kong bakit ako nandito.. Hindi unexpected ang pag punta ko dito.
"Tiffany" sabi niya ng walang ka emo-emosyon.
Nakkapag isip at kinakabahan ako.

"Ethan"

Hindi agad siya sumagot sa pangalan na sinabi ko. Parang napatingin sa likudan ko, gusto ko sana lumingon pero umimik siya.

"Tiffany. Anong ginagawa mo dito?" Malamig na pagsabi ang narinig ko.

Hindi ako makapaniwala. Hindi pa talaga niya alaman kong bakit ako nag punta dito after a long time?
"Gusto mo bang ulitin ko ulit ang sinabi ko kanina? Et--"
Hindi na niya ako pina-imik.
"Nanahimik na nga siya, ginugulo mo parin?"
Nanahimik? What? So tunay nga?

"Hindi naman ako magkakaganito kong hindi siya mahalaga sakin. Hindi ko nga maintindihan kong bakit hinding hindi niyo sabihin sakin ang tunay na rason.. Gusto ko lang malaman, para manahimik na din ang sarili ko"
Tiffany. Wag ka iiyak. Wag na wag.

"Uulitin ko ulit.. Wala ka dapat alamin ngayon kasi masasaktan ka lang.. Umalis kana at nanahimik na siya"

Hindi ko alaman kong ano ang gagawin ko. Hindi na siya yung George na best friend ni Ethan na nakilala ko. Imposible makipagpulong sa kaniya. Kahit masakit ang mga sinabi niya, kahit gusto ko maiyak, kahit gusto kona mamamatay. Aalis nalang ako pero hindi ako susuko hangga't hindi ko nalalaman ang tunay na katohanan. Buhay o patay na siya, aalamin ko kong ano ang nangyayari. Kasi ramdam ko na hindi pa siya nawawala, buhay pa siya at sa huli kong mamatay siya, mamamatay siya na kapiling niya ako kasi We'll grow together.

Sorry sa late update.. Hindi na masiyado ako present.. Block writer kasi eh. Gbu.. 😘