My Husband for Real

Chapter 14

6 months later..

Tiffany's POV

"Francee!! Kain na tayo. Luto na ang inihaw"
Nakakainis ang lalaki na yun. Maliligo sa maling oras. Nag hahayin ako ng mga plato at baso sa lamesa at tinutulungan ako ni Hope at si William naman ay dinadala ang mga inihaw na naluto na niya.
Si William ay about 5 months na dito. Galing siya sa Pilipinas at ngayon naman ay kumuha siya ng bahay dito sa Italy. Rent lang naman at nakibakas na kami ni Hope sa bahay para sama sama kami dito.
May bigla dumais sakin at niyakap mula sa likod.
"France.. Nakka gitla ka ah" at tinapik ko siya sa braso.
Natawa siya. "Nagigitla ka sa isang gwapo na katulad ko? Babe naman. Nakakasakit ng damdamin"
"Ang hangin ata ngayon.. Ramdam mo ba yun Hope?" Sabay tawa kaming lhat.
Well, si France ay boyfriend ko ngayon. I mean one month na ang nakaraan nung sinagot ko siya. Hindi ako nagmadali na maghanap ng iba kasi i'm still inlove with Ethan. Nag ttry lang ako na mapasaya ang buhay ko at hindi ko alaman kong ano na ang nangyari sa kaniya. Si George hindi kona siya nakapulong simula nung huli namin pagkita. Well, i tryed to contact him pero wala. Ang mga magulang ko naman, alam ko na may tinatago sila sakin simula nuon pa tungkol kay Ethan pero pati sila hindi kona rin nakkapulong. Medyo may galit ako narramdaman para sa kanila kasi magulang ko sila pero wala sila sinasabi sakin. Ako lang ang wala alaman sa mga pangyayari at sigurado ako na pati sina Hope at William ay may alaman pero hinayaan ko nalang kasi kapag kinut off kona ang mga contact sa mga malalapit sakin, mag iisa na ako. Maddepress lang ako kapag nangyari yun.
Medyo ok na ako ngayon kaya ieenjoy ko nalang ang mga nangyayari ngayon.
Alam ni France ang sitwasyon ko. So alam niya na inlove parin ako kay Ethan kahit nawala na siya sa palibot. Nung namatay na ang halaman ko, biglang nag tahimik na ang lahat. Wala na nag uulit ang topic tungkol kay Ethan at si George hindi na nag paramdam. Nakkapag taka nga kasi after nung namatay ang halaman, nawala na. Parang walang nangyari na.
Sabi sakin ni mom na pag bigyan si France. Yung ibukas ko muli ang puso ko kahit mahirap pa ngayon kasi kay Ethan pa ako nakatutok. Siguro hindi pa ako nawawalan ng pag asa na bumalik siya. Hanggat hindi siya ang nagsasabi sakin na wag na ako magpakatanga, hindi siguro mawawala ang pag asa at pag mamahal ko sa kaniya. Ikanga ang pag asa ay wala sa halaman, nasa sa nararamdaman ng tao yun. At hanggat buhay pa ang pag asa, hindi ka talaga makka pag move on sa iba kasi patuloy parin ang pag asa.
Btw, kumakain kami. Nag kwentuhan ng kong ano ano. Namiss ko talaga ang mag kapatid na ito na magkasama kasi mas naeenjoy ako kapag magkasama sila.
"William.. Dito kna natitira, paano ang girlfriend mo?" Tanong ni France.
Napangiti siya. "Soon, dito na siya titira. Nag hahanap lang ako ng pagkakataon para mag propose ako sa kaniya"
Napangiti ako kasi ang tagal na nila mag boyfriend at girlfriend.
"Wow. Bro! Ayos yan. Cheers!" Sabi ni France at nag tagingting ang mga baso nila.
"Nagkaroon kami ng mga magandang at masama na sitwasyon pero dahil mahal ko siya, pinaglaban ko hanggang huli dahil ramdam ko talaga na kami hanggang huli. Nakaya ko siya intindihin kahit hindi kona maintindihan ang mga rason niya"
Nakikinig ako kay William kasi proud na proud ako sa kaniya at sa relasyon na meron sila. Ramdam ko talaga ang pagmamahal niya pero aaminin ko na may kaonting inggit ako para sa kaniya kasi ok ang lahat sa kanila. Pero carry ko lang.

Nakauwi na si France. Napaisip ako sa negosyo ko. Nattandaan ko na ang laki na pinagbago kasi simula nung sumapi si Hope, dumami ang item at lumaki kasi binili din namin ang kabilang part. si Philip nawala na din sa palibot. Lagi ako tinutulungan nun sa negosyo pero pati siya... Wala na. Hindi kona alaman kong nasaan pero sa palagay ko umuwi ata ng Pilipinas. Hindi ko tanda kong saan ko narinig.
Mag ffocus nalang ako sa mga kong anong meron ako ngayon. Nasasanay na din ako na mag isa. Mahal ko si Ethan at hindi ako nawawalan ng pag asa pero hindi ako titigil lang sa kaniya. Ieenjoy ko nalang ang buhay ko kasi ang buhay ay napaka short para itapon nalang. Kung bumalik siya, dun ako mag ddecide kong ano ang gagawin ko. Bahala na.

Nag lalakad ako papunta sa trabaho at si Hope naman, mamaya daw siya susunod. May aasikasuhin.
Pag bukas ko ng negosyo, may client na agad na bumibili. Napansin ko na dumami ang client simula nung pinakilala ni Hope ang negosyo namin.
Nung nag calm na ang pagpasok ng mga tao, naisipan ko muna mag apdate ng mga pumapasok at lumalabas na pera dito at habang ginagawa ko, napapangiti ako at nappa hanga kasi ang dami na pumasok. Kahit nag dagdag kami ng tauhan, malaki parin ang profit namin. Matutuwa talaga si Hope kapag nalaman niya ito.
May kumatok sa office ko. Akalain niyo na nagkaroon ako ng office dito? Well, amin office. Kabakas ko si Hope, of course.
"Come in" sabi ko hanggang nakatingin sa computer.
"Good morning ma'am"
"Good morning too. Ano po ang kailangan niyo?" Sabi ko kahit concentrate ako sa mga amount na inilalagay ko.
"Hindi mo pinapansin ang iyong first love?"
Nabigla ako sa sinabi nung lalaki. Nanlaki ang mga mata ko at napatingin sa kaniya agad.
O-M-G..

------

#MHFR
Gusto ko sana mag pasalamat kong sino man ang nagbabasa nito.. Patuloy parin ang suporta. If you want,
-add
-message
-follow
-tag
Ang mga binabasa niyo sa mga story na isinusulat ko. My profiles are in my info or kahit dito nalang sa wattpad. Para bang gusto ko makakilala ng bagong tao. Pwede? ☺️
Siguro ang pinaka bet ko sa mga story na sinulat ko ay yung 'my forever ang playboy(?)'. Basahin niyo kong hindi pa niyo nababasa. ;)
Remind:
Book1: 'My Beloved arranged husband❤️'
Book2: 'My Husband for Real'