My Husband for Real

Chapter 30

Medyo nahihilo ako. Ramdam ko pinapaypayan ako at nakaupo ako sa silya. Pag mulat ko, nakita ko si Philip tapos napatingin ako sa kadais niya at parang nahihilo nnaman ako.

"Tiffany! Look at me" sabi ni Philip.
Napatingin ako sa kaniya.
"Are you okay? Gusto mo hatid na kita sa bahay niyo?"
Napailing ako at napatingin ako kay Ethan.
"Sige. Gusto mo ng tubig? Or something else?"
Hindi na ako sumagot at kusa siya ang kumuha ng tubig.
Napatingin ako sa labas kasi naiilang ako sa pag stay ng mag isa na kasama siya. Ramdam ko nakatingin parin siya sakin.
"Tiffany. Eto ang tubig nilagyan ko ng kaonting asukal. Inomin mo. Ethan, upo ikaw"
Isip isip ko. Sana umalis na siya..
"Hindi na Philip. Aalis narin ako. May appointment pa ako. Kita nalang next time"
Nakatingin parin ako sa labas at ramdam ko na umalis na siya.

"Philip.. bakit siya nandito sa Pilipinas?"
"Inomin mo muna yung tubig and Sasabihin ko sayo"
Ininom ko ang tubig.
"Hinay hinay sa pag inom"
Tiningnan ko ng masama.
"Okay, fine. Well.. nandito siya kasi mag wowork siya ng ilan buwan dito tapos may mga aasikasuhin ata about sa arrange marriage. Ewan basta about that"
Napatango nalang ako. Ikakasal nga pla siya..

After one hour, naisipan namin magpunta sa isang park na malapit. Palipas oras na din.
"Alam mo Philip, naisip ko bakit pinagtatagpo parin kami kahit tapos na. Bakit napaka unfair ng panahon at ng tadhana"
Napatingin sakin. "Ha?" Napangiti. "Ayaw ko paasahin ka pero sa tingin ko may dahilan kong bakit kayo pinagtatagpo"
Napakunot ang noo ko. "Ano? Anong ibigsabihin mo?"
"Ikaw at siya ang makaka alam. Hindi ako" sabay kindat sakin.
Napaisip ako ng saglit at sa hindi ko napapansin, malayo na siya sakin. Tatakbo ako papunta sa kaniya.

Naglalakad parin kami sa park ng nag ring ang phone niya.
"Hello?"
Hinayaan ko muna siya at pinagmasdan ko ang lake sa harapan ko. Ano ang gagawin ko sa buhay ko? Ito ba talaga ang gusto ko? Ito ba ang dapat gawin? Ang gulo!
Napatingin ako sa tao na umimik mula sa likudan ko.
"Any problem?" Tanong ko sa kaniya.
"Wala naman. May gusto lang ako sabihin"
"Ano yun?"
Dumais siya sakin. "Tiffany.. gusto ko lang na malaman mo na si Ethan soon ay ikakasal na at kaya siya nandito ay para kitain ka. Hindi ko alaman kong bakit pero need daw niya makipag usap sayo. Ayoko na masaktan ka nnaman ng dahil sa kaniya. Hindi ko na maaccept na makita ka na naiiyak dahil nnaman sa kanya kasi alam mo mahal parin kita pero gusto ko kaibigan nalang tayo kahit may nararamdaman ako.."

Hindi ko alaman kong ano ang sasabihin ko kasi sencere talaga siya sa sinasabi niya pero tingin ko lang talaga sa kaniya ay kaibigan kaya hinayaan ko nalang. Appreciate ko talaga ang concern niya sakin at salamat at may kaibigan parin na nadyan para sakin.

Pag pasok ko sa bahay, hindi ko alaman kong ako'y masusuka o hindi. Ang amoy medyo matamis na.. hindi ko alaman. Basta hindi ko type ang amoy. Nauubo ako.

"Baby girl. May sakit ka ba?" Sabi ni mom.
Napatingin ako sa kaniya. "Ha? Ano bang meron? Ang baho kasi"
Natawa si mom. "Nothing. Pinalinis ko ng ayos ang bahay dahil nga may dadating na bisita"

Ah.. oo nga pala. Dadating yung "bisita".. sino ba yun?

"Sino nga pala ang bisita na yun?"
Ngiting ngiti. Nasisiraan ata ng bait..
"Wait ka nalang baby. Our old friend, i know na gusto mo sila makita."
Napakunot ako ng noo. Hinayaan ko nalang, pupunta nalang ako sa kwarto at makapag ayos kong sino man ang bisita na yun.

"Sige. Punta na po muna ako sa kwarto"
"Sige sige. Madami pa ako aasikasuhin"

She's so happy pero ako. Hindi.
Sino ba naman kaibigan nina mom at dad na gustong gusto ko makita? Wala naman ata.
Gusto ko muna mag relax kasi maaga pa naman. Naisipan ko mag facebook muna baka nagchat si best or else na importante.
Pagkabukas ko lang, tiningnan ko muna ang mga friend requests. Hindi ko mga kakilala kaya hinayaan ko nalang muna. Tiningnan ko ang mga chats pero mga boring na kausap. Tiningnan ko ang mga notifications at tiningnan ko kong sino ang mga naglikes sa pic ko. Scroll down and.. Ethan. Natigilan ako sa pangalan niya kasi after long time nakita kona siya ulit na naglike ng pic ko. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko at bigla may kumatok.

"Come!" Sabi ko pero hindi pa ako nakakarecover sa naramdaman kong yun.
"Ma'am.. sabi po ng mama niyo, na bumaba na daw kayo kasi nadyan na po ang bisita"
Tumango nalang ako at tumayo sa kama. Iniwan ko ang cellphone ko sa desk at nag sapatos na ulit. Tinamad na ako mag palit.
Pagkalabas ko ng pinto, naamoy ko nnaman ang mabahong amoy.
Bumababa ako sa hagdan at nakita ko si dad na kakababa lang sa huling stair at napatingin sakin.
"Iha.. akala ko wala kapa. Namiss kita babaygirl" sabi niya at inakbayan at hinalikan ako sa cheek.
Sabay kami nag lakad papunta sa sala na malapit sa may backyard.

Medyo natigilan ako kasi hindi ko naman talaga inexpect ng makita sila. Sila tita Daniela at Tito Vincent. Magulang ni Ethan.
Sa totoo lang namiss ko talaga sila naging pangalawang magulang ko sila kaso yung mga huling pangyayari medyo nailang na ako makipag usap at makipagkita sa kanila. Nakita ko lang si Tita nung nagpunta ako sa mall pero from that day hindi kona ulit siya nakita.

"Good evening tita Daniela at tito Vincent.. nice to see you again"
Dumais ako sa kanila at nag beso.
"Iha.. you look different. I see a woman in every part of you." Sabi ni tito Vince.
Napangiti nalang ako kasi wala naman ako maisasagot.
"Tiffany. I missed you so much" sabi naman ni tita. Ayaw ko naman mapaluha pero hindi ko pwede pigilan ang narramdaman ko kasi namiss ko rin naman siya. Sabay yakap siya sakin.
"Pero may sasabihin ako sayo ngayon, may kasama kami.." hindi na naituloy ni tita kasi may umimik sa likudan namin.
"Good evening sa inyo.. anong meron?" Lumait siya kay dad. "Tito nice to meet you again.." pero si Dad wala naging imik.

God! Ano ba ang ginawa ko? May nagawa ba akong masama? Bakit ko kailangan makita siya lage?
Unfair talaga ng buhay.
Bumalik ako sa katotohanan nung ako'y binati ni Ethan.
"Hi Tiffany.." sabay ngiti pero medyo siya alanganin.
Inisnob ko nalang at dumiretso ako sa kusina para tulongan si mom.

Pagkapasok ko palang, bungad ko kaagad kay mom. "Bakit hindi niyo sinabe na kasama pala si Ethan ha? Sana hindi nalang ako umattend"
"Anak. Hindi naman namin alaman eh. Akala namin sina Daniela lang at Vincent. Hindi talaga namin alaman na si Ethan ay nandito sa Pilipinas. Sa palagay mo natutuwa kami? Of course not. Daddy mo nga, hindi binati si Ethan"
Kalma lang Tiffany. Kaya ko 'to.
"Okay. Nandyan na. Ano ba ang dadalhin ko dun?"
"Padala dala ng water then wala na. Sunod na rin ako."

Naka upo kami sa Backyard. Tahimik lang ako at si Ethan din. Medyo awkward pero nasa kaniya kaniyang sarili. Si Tita Daniela kausap si Mom. Si tito Vince kausap si Dad.
Ako ay nag facebook at si Ethan naka tutok sa cellphone din. May kausap ata.
Half an hour ganon ang sitwasyon. Ang boring naman dapat nasa kwarto na ako.
"Mmh.. Tiffany.. tunay ba talaga yun?"
Napatingin ako kay Tito.
"Po? Alin po yun?"
"I hope all the best for you iha. You deserve to be happy. Nakita mo na ba siya?"
Napakunot ang noo ko. Hindi agad mag work ang utak ko.
"Sino po? Pasensya na po. Hindi ko po kayo maintindihan"
"Ikakasal kna diba? Nakita mona ba siya?"
Hindi ako makaimik. Si Dad na ang sumagot.
"Daniela. Soon makikilala na niya. Busy palang ngayon kaya hindi pa sila nagkikita"
"Ah ganon ba. Congrats Tiffany" sabi ni tito Vince.
Natigilan ako nung umimik si Ethan.
"Ikakasal kana pala.."
Medyo naging tahimik ang paligid pero umimik ulit siya. "Congrats.. sana maging masaya ka. Aalis na ako may pupuntahan pa kasi ako. Salamat sa dinner at sa ospitality. Bye po tito, tita, mom and dad" napatingin sakin "Tiffany" at tumango lang ako.
Hindi ko alaman pero parang natamaan siya. May disappointment. May lungkot sa muka niya. Stop Tiffany. Wala yun! Guni-guni mo lang yun. You need to rest..
"Kong hindi nakakahiya sa inyo, ako'y mauuna na sa kwarto. Medyo napagod ako ngayon. Sa mauulit nalang po"
Nag beso ako sa kanila at umalis na ako..
Sama ng pakiramdam ko, itutulog ko nalang at bukas wala na ito..

A Big Sorry to all readers.. i promise na tatapusin kona ito.. loveyah readers.. 😘