My Husband for Real

Chapter 20

Hindi ko maintindihan. Bakit andito na siya kong nasa amerika siya?
Hindi naman ganon kadali makarating dito, paano nangyari yun?

"Hindi mo ba ako yayakapin baby love? I'm here na" bungad ni dad sa akin malalim na pag iisip kong paano siya nakarating ka-agad.

"Paano? Paano nangyari yun?"
Tanong ko sa kaniya.

Kumunot ng medyo ang noo niya. "Anong ibig sabihin mo baby?"

"Paano kayo nakarating agad dito?"

Napangiti sa tanong ko. "Importante pba yun? Anyway Nasa Germany ako anak kanina. May nilalakad akong importanteng deal. Inihintay ko lang ang sagot nung business man para makapunta na agad ako dito at i-surprise ka ka agad. Sana bukas pa pero nag tampo at nagalit ka sakin, kaya binilisan ko ang pag punta dito kasi ayoko magalit ka sakin"

Ang cute talaga ni dad.. Hindi na ako nag dalawang isip, dinaisan ko siya at niyakap. After 2 months andito na ulit siya. Hindi ko nalalaman pero bumabalik na ulit ang dating ako. Yung sweet kay dad. Simula nung nagkahiwalay kami ni Ethan at umalis na ako sa pilipinas, pati ang relation namin ng magulang ko, pinutol ko na din pero ngayon parang nagiging maayos na ang lahat except Ethan problem.

Ethan, where are you?

Medyo nalungkot ako pero dahil napatingin ako kay dad, nawala ang lungkot ko kahit saglit lang.

"Namiss kita anak. Exited na ako na makita kita.."

Napangiti nalang ako kasi wala ako masabi dahil sa tuwa na nararamdaman ko ngayon.

--------------

Ang ganda talaga ng arrangement na ginawa ng mag ke-catering. Hindi ko talaga in-expect.

"Anak, i'm really proud of you. You achieve one of our dream. Congrats" sabi ni dad sakin at in-hug ako ng mahigpit.

"Thank you Dad pero alam ko na may gusto niyo na bumalik na ako sa Pilipinas at gawin ko na ulit ang mga duties ko tulad ng dati.."

Napatingin si dad sakin. Nag iisang anak na nga ako, hindi ko pa magampanan ang akin mga obligasyon sa pamilya. Kung ako ay nasa Pilipinas alam kona na may mga ippresenta sina dad sakin at ayoko na ng ganon kasi ang kinalabasan ay hindi maganda. I mean.. Napag iwanan na ako. Hindi ko nga alaman kong may pag asa pa na magkita pa muli kami ni Ethan. Gusto ko sana na nadito siya ngayon pero wala at nakakalungkot ito.

"Baby.. Nag iisang anak ka at gusto ko talaga na bumalik ka sa Pilipinas pero hindi kita mapipilit kong ayaw mo. Pero umaasa pa ako na pumayag ka ulit"

Naputol na ang amin pagpulong nung may tumawag sa kaniya na empleyado sa Pilipinas. Umalis nalang ako at nag asikaso pa ng mga kulang. Wala si Hope kasi nasa shop pero half day lang siya ngayon kasi sabado, si mom dadating mamaya. Pumilit din pumunta kahit busy siya sa Pilipinas at si William... Hindi ko alaman. Malimit wala sa bahay pero sabi niya present siya mamaya. Si France naman nasa may sala at may inaayos.
Na aawa ako sa kaniya kasi naging paasa lang ako. Sabi niya sakin na kahit hindi na kami, hindi mawawala ang comunication namin kasi still friends parin. Ang bait niya pero paano? Ayoko naman maging sobrang paasa sa mga tao kasi alam ko kong ano ang ibig sabihin ng paasahin ang isang tao.

Btw, pag sapit ng hapon, si mama at si Hope nakarating na. Si William paratingin na daw kasi kasama niya ang girlfriend niya at si Philip.
After 1 hour, nag sidatingan na ang ibang bisita.
Nag ccongrats sila sakin at pinasasalamatan ko sila ng marami sa pagpunta nila sa event na ito. Kaya ko din in-organize para mai-promote ang business ko. Business ko kasi ako ang CEO at si Hope ay nakishare lang. Minimum lang ang kaniya.

Nung nasimula na kumain, narealize ko na successful talaga ang event na ito kasi ang daming tao at hindi nalang yun, pati ang companya ko. Lahat sila ay mga dealers at client ko.

Napatingin ako sa may entrance, nung pumasok sina George at ang family niya. Ininvite ko din siya kasi after all, naging kaibigan ko din siya. Pinuntahan ko ka agad.

"Welcome.. Nice to see you again George"

Nag beso beso kami ng asa niya at binati ko ang anak nila.

"Nice to see you too. Mukang successful ang event ah. Congrats nga pala"

"Thanks. Hindi ko nga talaga in-except"
At Napangiti nalang ako.

Iniwanan ko muna sila at inasikaso ko muna ang iba kong mga bisita.

Time na ng speech. Napatingin lahat sa akin nung umakyat na ako sa maliit na stage.
Medyo na hihiya ako kasi lahat sila nakatutok sa akin at nag hihintay ng sasabihin ko.

"Good evening ladies ang gentleman. I'm really really happy to see all of you tonight. Nag papasalamat sa lahat nag contribute para lumago ang companya na ito.."
Hanggang nag ii-speech ako, napapatingin ako sa palibot. Kinikilala ko bawat muka na natatagpuan ng mga mata ko. Kita ko si Dad na masaya talaga para sakin at kasama niya si mama na concentrate talaga sa mga sinasabi ko. Hindi ko talaga akalain na magiging successful talaga ang lahat. Matagal kona hinangad pero hindi ko magawa gawa dahil sa palaging problema na dumadating sa buhay ko. Pero ngayon kahit problemado parin, pinagpatuloy ko parin at nakarating ako sa puntos na kilalang kilala ako bilang CEO ng companiya na ito. Akalain niyo, nung una nakikitulong lang ako sa companiya ni dad pero sa limited time tapos sumunod ang companya ni Ethan at dun ako natuto ng maayos at ngayon nag simula ako sa maliit na shop at naging isang malaking companya na. Sino ba naman hindi matutuwa? Kahit nga siguro bata matutuwa sa ginawa niyang castle sa beach.
".. At bago ako makatapos sa speech na ito nag papasalamat ako sa magulang ko at nakarating sa event na 'to kahit busy sila sa kanilang pagiging CEO ng kanilang companiya.. Thanks and enjoy. Pero last na 'to at maiiwan kona kayo. Gusto ko sana ishare sa inyo na kulang tayo ngayon para maging completo. Gusto ko sana na nandito siya ngayon at makita niya kong ano ang narating ko ngayon. I hope nalang na ok lang siya. Ethan, kong nasaan ka man, please come back. Sige, salamat po"

Nung bababa na ako ng stage napatingin ako ng bigla sa may entrance. Parang may kakaiba.
Pero wala naman. Hinayaan ko nalang at baka pagod lang.

Ini-enjoy ko every minutes ng event at tomorrow back na ulit sa dating gawi. Ang hanapin siya.

Sa lunes na po ulit ang update.. May personal life din naman ako.. Haha joke.. Pero tunay. Sa lunes. Promise!
Ini-enjoy ko lang ang pag stay sa Pilipinas. :) ok? Kbyee.. Ingat kayo!:*