My Husband for Real

Chapter 18

Umagan umaga, pinuntahan ko si Hope sa kanyang room. Nattawa ako kasi kakaligo lang, nagitla sa pag pasok ko sa banyo niya.
Her face.. Hahah..

Btw, bakit nga ba ako nandito sa kwarto nya?
Ah.. Oo nga pala.

"Hey, cousin.. How's your sleep?" Tinitingnan ko siya habang nag bblower ng buhok.

"Bakit ang saya saya mo ngayon ate?"

"Wala lang. Gusto ko lang maging positive today after nangyari kahapon" sinamahan ko ng ngiti na nagpapangabot sa magkabilang tainga.

"Oh.. Ok! About nga pala sa topic na yun. Mmh.. Sorry talaga ate--"

Hindi ko na siya pinatuloy, kong maaari lang, ayoko na marinig at ulitin pa. Forgive na ang lahat.

"Ok lang Hope. Hayaan mona. Naiintindihan ko. Gusto ko sana humingi ng favor sayo. Pwede ba'ng ikaw muna ang mag asikaso ng negosyo? May kailangan lang ako gawin this week"

Pinatay niya ang blower at tumingin sakin. "Yes, of course. Ikaw pa ate. Gawin mo ang dapt mong gawin, kaya ko naman asikasuhin ang negosyo. Don't worry about it"

Tumayo ako at dumais ka agad sa kaniya at niyakap ko. "Thank you".

Hindi ko alaman kong saan ako mag sisimula today pero gusto ko muna pumunta sa bahay ni Philip. Gusto ko muna siya kapulongin kahit alam kona na ang pagkakatapusan ay para nung pumunta ako sa bahay ni George.

Traffic ngayon kasi may malapit na palengke dito. Na tuwing martes at myercules ay nag titinda sila.

On the way na ako. Aaminin ko na kinakabahan talaga ako. Ikanga pati ang mga malalakas ay meron kahinaan.
Bakit? Malakas ba ako? O pakitang malakas lang?
Buti nalang hindi umuulan kasi lalo lang ako malulungkot kapag nangyari yun.
Iniisip ko nalang na kailangan ko gawin 'to para samin ni Ethan. Kasi mahal ko siya at ayoko paniwalaan ang mga sinasabi nila.
At the end Pati sina mama walang alaman.

Mag paparking lang ako at haharapin ko na si Philip. I hope na nasa bahay siya.

Dumorbell ako. Hindi agad ako pinagbuksan pero finally, pinapasok din ako.

"Good morning Tiffany. Bakit ka napadpad dito?" Cool niyang sabi.

May nagawa ba akong masama kong bakit sila ay lahat kontra sakin? Nakaka inis naman ang kanilang ugali kapag ganito sila.

"We have to talk Philip. Can I.."

Pinapasok niya ako.

"Do you want some coffee? Bread? Juice? Or else?"

"Kong hindi nakaka abala sayo, juice nalang"
Isang paraan para hindi agad ako paalisin.

"Ok.. Kuha lang ako"

Umalis siya. Comfortable talaga kapag kami ay magkasama. Alam ko naman na hindi siya galit sakin pero cold niya. Siguro may nangyari sa kaniya these past days at nakakapag alala. Nakilala ko siya at alaman ko kong paano ko siya kausapin.

Dumating na siya. "Thanks"
Inintay ko na umupo siya at nag tanong ako. "What's wrong Philip?"

Napatingin siya sakin. Balak niya sana na hindi siya sumagot pero sinagot parin niya ang tanong ko.

"Meron lang ako nalaman at nakaka galit talaga pero don't worry about it. Wag mo isipin na galit ako sayo. You'll always my angel. Kong totoosin, ikaw lang naman ang nagpapakalma sakin at nag papasaya eh"

Yung mga words niya parang may ibig sabihin pero hinayaan ko nalang ksi baka kong saan pa mapapunta ang usapan.
Iimik na sana ako pero..

".. You deserve someone else, Tiffany. Hindi ka dapat pinaiiyak, pinalulungkot at iniiwanan. Alam ko na kaibigan lang ang turing mo sakin pero handa ako magpakatotoo para sayo kong papayagan mo ako"

Hindi ako maka imik sa sinabi niya. I love him pero bilang kaibigan. Alam ko na naging kami pero.. Ang complicated naman kasi. Kong pwede iturn off agad ang nararamdaman ko para sa pinsan niya at i-turn on ang feeling ko sa kaniya. Gagawin ko naman eh pero hindi naman ganon kadali.

".. Alam ko Tiffany na hindi mo ako papayagan kasi mahal mo pa si... Yung pinsan ko. Pero pag isipan mo din. Btw, bakit ka nga pala napadpad dito?"

Bigla nalang nag iba ang topic. Tama ba na itanong ko pa sa kaniya ang tungkol kay Ethan after na sinabi niya sakin ito?

"Mmh.. Hindi ko alaman kong kailangan ko pa pag usapan ang ipinunta ko dito kasi.."

Napapilit siya ng ngiti. "Don't worry. Alam ko na si Ethan ang topic. Tiffany.. Alam mo naman na gusto ko'y open ka lagi sakin. Masakit or masayan man siya. Anong gusto mo malaman?"

Kahit kailan iniintindi parin niya ako.
"Nabalitaan ko na may sakit si Ethan at hindi niya kinaya kaya wala na daw siya dito. Kinuha na siya ni God. Ramdam ko naman na hindi siya namamatay pa, bakit ganon? Pwde mo ba i-explain ang katotohanan?"

Naging tense ang aura dito sa bahay. Siguro sa sinabi ko.
"Tanda mo ba ang sinabi ko sayo dati? Wag ka mawawalan ng pag asa at malalaman mo din ang katotohanan. Kong sa palagay mo hindi parin yun ang katotohanan. Hanapin mo. Kasi kahit sabihin ko sayo ngayon na patay or buhay siya. Maniniwala ka naman? Maniniwala ka lang kapag ikaw mismo ang sumuri"

Kahit kailan, hindi talaga ako makapaniwala sa pagiging mature ni Philip. Believe na believe ako. Nag iba na talaga siya.

"Tama ka Philip. Pero.. Anong alaman mo?"

"Tita told me na wala siya. Kahit funeral, hindi ko manlang nalaman kong kailan ginawa. Ang hiling daw ni Ethan ay wag daw sabihin kahit kanino. So ito lang ang alaman ko"

"Hindi mo maintindihan kong bakit kailangan ilihim pa. Diba patay na siya? Ano ba ang kinatatakutan niya? Wala naman mag hahabol sa kaniya kong patay na siya, diba? Kasi wala na siya at wala na makakabuhay sa kaniya. Hindi ko talaga maintindihan"
Napaluha na ako. Ang sakit kasi.

Dumais sakin si Philip at niyakap ako. "Ssh.. Tiffany. All will be alright. Kong kinakailangan mo ng masasandal, punta ka lang dito"
Tumango nalang ako.

Kahit kailan hindi ko naranasan ang sakit na pinagdadaan ko ngayon. Bakit ba ganon? Bakit kailangan itago? Kong nananahimik na siya, bakit kailanganpa itago? Uncomprehensive talaga ang mga desisyon niya.
Nag stay na muna ako sa bahay ni Philip bago umalis. Bigla din naman umulan, kaya tumigil na muna ako dito.
Ethan.. Kong nasaan man ikaw ngayon.. Gusto mo ba ako magalit? Kasi yung 'mahal kita' nagiging 'I hate you' na eh..

Sorry sa late update.. :)