My Husband for Real

Chapter 32

Medyo ako nahihiya sa kanilang pag tingin sa akin. Ang atensyon ang lahat s'akin.
Dumais si Dad s'akin at may sinabi.
"This is my princess. She deserves a lot of Happiness and love of course"
Sumagot naman ang ama ng lalaki na hnd ko kilala. "Napaka gandang binibini. Nagkita na tayo dati miss Santiago. Remember? Ako si Mr. Domingo. Alfred Domingo"
Napaisip ako at na alaala kona. Yung kameeting ko dati sa Resto. "Sure! Na alaala kona po. Nice to see you again" at sinabayan ko ng ngiti.
"Me too ija. Ito nga pala si Ian. Nag iisang anak ko at mag mamana lahat ng kayamanan ng pamilya at kasama niya ang kanyang matalik na kaibigan na si Ethan" sabi ni tito Alfred.
Napalipat ang paningin ko mula kay Ian kay Ethan na serious ang tingin s'akin.
Medyo ako kinakabahan sa kanyang pag tingin s'akin.
"Nice to meet you Ian. You look Nice" sabi ko habang inabot ko ang kamay ko.
Napatingin siya sa kamay ko at kinuha ito ay hinalikan. "Nice to meet you too magandang binibini"
Napatingin ulit ako kay Ethan na lalo dumilim ang mga mata niya.
"Thank you Ian" sabay ngiti.
Ethan.. bakit pa kasi sumama kpa.

Habang nag lalakad kami papunta sa backyard. Napapansin ko si Ethan na nasa likodan ko lagi while Ian is beside me.
"Tiffany.. nice dress. You look perfect this Night" sabi ni Ian.
Hnd pa ako nakakasagot, si Ethan ay umimik din. "She always perfect. Not only now but everyday"
Mukang hnd pinansin ni Ian ang sinabi ni Ethan at may sinabi. "What is your life? Do you like to travel around the world? Gusto mo bang ma-experience ang lahat ng bagay na hindi mo naisipan itry?"
Napaisip ako. "It's exiting but I'm not the type of person who like these things. I'm a quiet person"
Napangiti ata si Ethan sa sinabi ko pero hindi ko masyado pinansin. Si Ian parang napansin niya kaso hinayaan din.
"Ikaw yung tipo na babae na gusto lang ang mga simpleng bagay sa buhay. Maging masaya, magkaroon ng pamilya at magkaroon ng trabaho para sa kinabukasan ng mga anak. Right?"
Napatingin ulit ako kay Ethan na parang natense. "Maybe.."
"Anong klasing lalaki ang type mo?" Tanong ni Ian.
"You? Sino ba si Ian Domingo?" Tanong ko.
"Well.. I love to explore every part of this world. Hindi ako babaero. Iilan lang ang aking naging girlfriend. 2 for exactly. I prefer long relationships. I'm inlove with my work at ang trabaho ko ay nasa iba't ibang country kaya yung magiging asawa ko dapat free at kong maari lang kakaonti lang ang anak. Isa lang dapat kong talagang gusto.. kasi gusto ko free ako sa obligasyon bilang ama"
Medyo ako natahimik dun sa sinabi ni Ian at napatingin ako kay Ethan kasi naka tingin din siya s'akin. Parang sinasabi niya na 'hindi ganyan ang lalaki na gusto mo makasama habang buhay'. Gusto ko sana tumanggi sa iniisip ni Ethan pero agree ako sa kaniya. Iba na agad ang concept ni Ian bilang mag asawa keysa dun sa Idea na buhay na gusto ko.
Umimik ulit si Ian. "What do you say? Type mo ba?"
Hindi ako makasagot agad. Napansin agad ni Ethan, kaya siya'y umimik.
"Bro. Nandun na sila. Sundan na natin" at napatingin sakin.
Tumingin ako sa kaniya ng parang sinasabi ko: 'thank you'.
Habang naglalakad kami, napaisip ako na ang bilis magkaintindihan namin ni Ethan kahit hnd kami nag iimikan. Isang tingin, alam na ka agad. Kaya siguro nagkasundo kami nuon. Stop Tiffany.. don't think. Napailing nalang ako sa sarili ko.
Habang si Ian ay medyo nasa unahan ko at si Ethan ay halos kahilira ko sa paglalakad, inilapat niya ang kamay niya sa likod ko. Napatingin ako sa kaniya at may sinabi siya kaso walang sound. Ang sabi: 'don't worry'.
Napa tango nalang ako.
Ano kaya naiisip ni Ethan. Nandito ba siya para tulongan ako o nandito siya bilang kaibigan niya? Kasi nkakapag isip. Bakit?

Naupo kami sa wood chair. Nasa gitna ako ng dalawang lalaki. Umimik si tito Alfred.
"Kumusta naman kayo? Nagkakilala na ba kayo ng maayos ng anak ko?"
Napatingin ako. "Tito medyo po magkaiba ang iniisip namin ni Ian pero simula palang kaya mahirap mag sabi agad na kilala kona siya. Take time nalang"
"Sure" sabi ni tita Carla at tinuloy ang sasabihin. "Masisigurado ka saiyo ija na ang bait bait ng anak namin at masipag. Wala kang mahihiling pa sa kaniya"
Umimik naman si tito. "Oo nga ening. Stick to one yan kapag gusto talaga niyan. Magkakasundo kayo sa tingin ko"
Napatingin ako ng saglit kay Ethan. Nagkaroon ng lakas ng loob umimik. "Pinalaki niyo ng maayos, kaya maswerte kayo sa naging anak niyo. Pero hindi lang siya ang lalaki na dumaan sa buhay ko. Yun din ang inisip ko sa kanila pero nung huli iniwan din ako. Nirerespeto ko ang inyo sinasabi at masaya ako para sa inyo pero sa lahat ng nakilala ko. Yun ang inisip ko pero wala din nangyari"
Medyo natahimik ang magulang ni Ian, sina mom at dad ay natahimik din. Si Ian chill lang at si Ethan medyo natamaan sa sinabi ko.
Umimik si Dad. "Nagugutom na ba kayo? O gusto niyo ng inomin?"
Sumagot si tito: "kumain na tayo para mamaya maganda ang pag usapan"

Nag si tayo na ang lahat at dumeretso sa table. Nauna na ang lahat at medyo nahuli kami ni Ethan at ni Ian.
"Ethan" sabi ni Ian.
"Ian"sagot ni Ethan.
"Bro, bakit ang tahimik mo? Hindi ka nakakatulong s'akin" pabulong na sinabi ni Ian kay Ethan.
"Wala naman ako masabe. Alam mo naman magkaiba ang ating ugali" sabi ni Ethan.
"Bro naman. Galing kna sa ganyan sitwasyon. Kaya nga kita isinama diba? At tsaka ikaw pa ang nagsabi na sasama ka"
Nasa may table na kmi pero tumigil na sila umimik. Kusang sumama si Ethan?

Umupo kaming lahat. Habang nag hihintay kami, umimik si tita Carla. "Si Ethan naman ay iba kay Ian. Naging kaibigan sila nitong 2 past years. Kahit wala lagi si Ian dito sa Pilipinas, naging close naman ata sila. Kaya kasama siya ngayon. Diba Ethan?"
Napatingin lahat kay Ethan. "Opo tita.. pero kilala kona po ang magulang ni Tiffany dahil ng trabaho"
Umimik si Tito: "really? Sa pagkikilala ko sa magulang ni Ethan. Dapat pinakilala na sa inyo anak pero mukang nauna pa kami"
Natahimik sina dad at mom. Pati rin ako at si Ethan. Nakatingin sakin si Ian parang inag mamasdan ako pero hindi ko sure. Buti nalang dumating na ang pagkain na nagpaputol ng tense na nagkaroon dahil sa sinabi ni tito.

Kumakain kami pero si Ian naka tingin lagi sakin. "Something wrong?" Tanong ko sa kaniya.
Umiling siya. "You're so perfect Tiffany. You attract me completly"
Kinilabutan ako sa sinabi niya. Medyo na awkward ako sa sinabi niya. Nung inilapit niya s'akin ang kamay. Pinisil-pisil ang aking braso, ramdam ko ang awra ni Ethan sa tabi ko. Nanenervious. Umimik si Ian. "Ethan, mukang hnd masyado maganda ang iyong pakilasa ngayon. Siguro kailangan mona umuwi"
Napatingin ako kay Ethan.
"Bka nga ako'y umuwi na. Sakit na ng ulo ko kasi. Nahanginan ata ako kanina sa kotse."
Tumayo na siya habang tintingnan ko siya.
"Mga ladies and gentle man. Ako po ay uuna na. Masakit na po talaga ang ulo ko kaya ako'y paalis na.. enjoy the evening." Napatingin siya sa lahat at sa huli s'akin.
Nag paalam na siya at umalis na. Nawala tuloy ang akin sinasandal kaso ayos na yun para makapag concentrate ng ayos kay Ian at sa dinner.
"Ano nangyari sa kaniya?"
Napatingin ako kay Ian.
Nag sign ako na hindi ko alaman. Totoo ba na hindi ko alaman ang dahilan o nag papanggap lang ako? Hayy..

Patuloy ang pag uusap namin pero wala naman napapag usapan na kasal o kong ano ano. Akala ko para nung kay Ethan madami na agad pinag usapan. Iba ngayon ang mga pinag uusapan. Kong 'di trabaho o ibang bagay tungkol sa buhay nila. Madami sila pinag mamalaki sa buhay, kami nina mom ay nakikinig lang. Buti nalang natapos na ang lahat at paalis na sila.

"Salamat sa mainit na ospitality. Sa uulitin" sabi ni tita.
"Salamat ng marami. Napakabuti niyong tao, mr. Santiago, call nalang kita para sa mga aasikasuhin"
Tumango si Dad at inabot ang kanyang kamay at nag shake hands sila.
Kinausap ako ni Ian. "I hope to see you again. Sana sa maikling panahon. Gusto kita makilala ng maayos"
Napangiti nalang ako at hinintay ko sila umalis.

Nung nag sara na ang pinto. Napatingin ako kena Dad at Mom. Tinaasan ko ng kilay.
"And so? Natutuwa kayo kasama nila? Sa muka niyo parang hindi"
"Come on babygirl. Medyo may yabang yung si Domingo pero muka naman maayos, diba darling?" Sabi ni dad.
"Oo anak. Ayos lang sila. Ngayon ay para lang makilala sila at makita mo si Ian. Wala naman balak pag usapan ang kasal"
"Tulog na ako.." aalis na sana ako pero may nag dorbell. Binuksan ni Dad. Hindi kona pinansin kong sino nag doorbell at nag deretso na ako sa kwarto.
Nag tatanggal ako ng heels ko at inilagay ko sa tayo. Nag hahanap ako ng aking gagamitin sa pag tulog, mag papalit na sana ako pero may kumatok. Bka ang maid. Habang binababa ko ang zeeper, sinabi ko ng pumasok. Nung nag bukas na ang pinto at naibaba kona ang zeeper, napatanong ako. "Anong kailangan?"
Napatigil akong bigla nung narinig ko yung boses.
"Labas muna ako. Mag bihis ka muna" sabi ni Ethan.
"Ethan?" Bungad ko. Tapos itinuloy ko ang sasabihin ko. "Anong kailangan mo sa oras na ito?"
"Gusto kitang mkausap" serious na boses pero may lungkot.
Tumango ako. "Hintayin mo ako dyan, punta ako sa cr"
Habang ako'y napunta sa banyo. Napaisip ako.

Anong kaya ang ginagawa niya dito?

.
.
.