My Husband for Real

Chapter 1

Tiffany's POV

Nagllakad ako sa avenue ng mga maddaming negosyo sa Rome. It's called Via Del Corso. Lahat ng mga brand, national or international, ay makikita mo dito. Sarado ngayon ang negosyo ko, kaya pumunta ako dito. Baka may mabibili ako'ng damit for a party. Party ng Mga kaibigan kong italyano na nakilala ko sa isang meeting. Kahit limot kona ang past ko, lagi itong lumalabas kasi nakipagdeal sila sa company ni Ethan. Now, hindi na ako affected. They don't know na naging mag asawa kami kasi nga hindi naman lagi ako nasama sa mga conference ni Ethan, kaya hindi nila ako masyado kilala.
Anyway, nasa tapat ako ng MK. May nagustohan akong bag or watch pero naisip ko naman, pag aanhin ko pa. Ang dami kona nabili nuon. Hagya na ako makapag palit. Kaya lumampas nalang ako.
Habang nagllakad ako, My phone rang. Sinagot ko ito.

"Hello?"
"Ms. Santiago? Pinattawag po ako ni Sir Santiago para sabihin na kailangan niyo mag meeting with Mr. Domingo. Available po kayo ngayon?"
Mmmh.. Akala ko, makkapag pahinga na ako sa mga trabaho na inu-utos ni dad.. Hayss..
"Ok. Fine. What time?"
"6 pm po. Sa Wok"
End call. Paano kaya nalaman nila na nadito ako?
Buti nalang may 5 hours pa ako bago mag meet sa Domingo na yun. I hope na hindi boring kasi aantokin lang ako.

Pagkarating ko sa isang plaza, called Piazza di Spagna, naisipan ko kumain muna. Nag hahanap ako ng makkainan. Mcdonald, No. restaurant, no. Kebab/shawarma, no. Nag kita ako ng pizza. One of my favorite dishes in Italy. Bumili ka agad ako kasi kumukulo na ang tyan ko.
Pagkagat ko, Nilasahan ko ng mabuti. Parang gutom na linta. Ang sarap talaga. Habang naglalakad ako, bigla akong kinilabutan. Nanlalamig ang mga kamay ko for a long time tapos after few minutes, nawala na. Pero ang kapalit ay nakagat ko ang labi ko. Ouch..
Hindi kona pinansin, kaya tuloy lang ako sa paglalakad. Hindi na ako nakabili ng susuotin ko bukas sa party. Wala na ako'ng time. Napatingin ako sa harapan ko at nung napansin ko na kakilala ko yung nasa harapan ko, nag tago agad ako. Ayoko makita niya ako. Siya ang ex ko. Si Philip. Hindi naman kami nagtagal. Siguro 6 or 7 months lang kasi may nakilala siyang iba. Nagtry lang ako na makipag relationship with someone else but the result is not good. Kaya pinabayaan kona. Pagkalampas niya, tumuloy na ulit ako para makarating na ka agad ako sa bahay.

In the afternoon..
Gumagayak na ako para sa meeting pero tinatamad ako. Ang Maghanap ng suotin, hindi na ako nagpakatagal. Kong ano ang madampot, yun ang sinuot ko. Siguro 4 years na ako nawalan ng arte sa pagsusuot or sa pagiging babae. I mean, yung ma alaga sa sarili. Nagtaka pa nga ako na may pumapatol pa sakin. Nattawa ako sa sarili ko may bigla naman tumawag. Sinagot ko ang phone.
"Hello!"
[hey.. Anak, ayos ka lang jan?]
Hay.. Si Mom..
"I'm always ok, mom. Pero yung business niyo..."
[sorry anak. Kailangan talaga eh. Pinipilit talaga namin na hindi ka guluhin pero need talaga ng iyong dad ang deal niya]
Huminga ako ng malalim kasi bihasa na ako. "Ok fine.. Paano niyo nalaman na nasa Rome ako?"
"Mmh,. Your dad.. Nag aalala lang siya sayo"
"Hays.. Inistalk niyo nnaman ako.. Anyway, anong pinagkka abalahan niyo ngayon jan?"
[nothing anak. Nag hihintay kami ng bisita]
"Aah.. Mula ako nawala na jan, lagi kayo nag iinvite sa bahay. Sino naman ang kameet niyo ngayon? Trabaho nnaman ba?"
Naglalakad na ako papunta sa kotse. Ayoko malate sa meeting. Hope ko talaga na matapos ka agad kasi gusto kona ulit bumalik sa bahay.
Napatawa si mom. [nono.. This time, no. Abitual dinner with..] hindi itinuloy ang sentence.
"Ok.. Gets kona. I'm not affected if you say his name. Matagal na yun"
[anak.. Hindi mo parin masasabi samin ang reason? Ikanga matagal na naman ang nakaraan]
"Yes.. Hindi kasing tagal na pwede na sabihin kasi ayaw kona pag usapan. Kong gusto niyo, itanong niyo sa kaniya"
Na-aalterate na ako pero keep calm lang.
[sorry anak..]
"Ok lang, mom. I have to go na. Mag ddrive na ako papunta sa meetingan with Domingo"
[nice. Love you anak"
"Love you too"
End call.
On the way na ako, magaling nalang at malapit sa bahay ang tagpuan. Pagkapark ko, pumasok ako. May sumalubong sakin na hindi ko masyado ma aninaw kasi medyo madilim at ang mga ilao nakatutok lahat sa pinagkkatayuan ko. nung lumalapit na siya narealize ko kong sino siya. Nanlaki ang mga mata ko at napaisip: Kapag nga naman ang buhay ay minamalas, lahat pwede mangyari..

Sorry po.. Medyo nalate na ang pag update.. Nagkaproblem lang.
Btw, Your advise is important to me. Thank you. :*
Gbu,
Mzsmae :)