My Husband for Real

Chapter 21

Write.
Search.
Choose.
Click.
View.
Scroll down.

Eto ang kalimitan ko ginagawa sa negosyo, para pang patay ng inip hanggang walang client. Si Hope umalis dahil may isang meeting na kailangan puntahan kaya ako ngayon ang nandito.
Btw, nakaupo nga ako at nakatingin sa profile ni Ethan. Wala eh. Namimiss kona siya.

Kong halimbawa hindi tunay na wala na siya at nagtatago lang dyan sa palibot at pinalalabas lang na patay na siya, diba dapat ako'y magalit? Pero hindi ko magawa, bakit ganon?
Hindi kona rin maintindihan ang sarili ko. OA lang talaga ako o normal lang?
Hay nakuh. Tinitingnan ko ang mga picture niya sa fb, ang kagwapuhan niya ay walang hanggang. Walang katapusan. Siguro kahit tumanda, gwapo parin. Kahit kulobot na ang balat. I miss him so much..

Hindi na nag paramdam ang imbestigador.
Tawagan kona kaya.

Calling.

"Hello? Good morning sir"

Mukang may sakit kaya siguro hindi na nagpaparamdam.
[Good morning ma'am. Pasensya na po kayo. Mamaya po akong hapon mag ttrabaho kasi masakit lang po ang pakilasa ko ngayon umaga pero may isesend po ako sa inyo via email. Secret file po yan. Illegal po yan pero maiiconfirm natin ang atin mga kutob]

Bigla nalang bumilis ang tibok ng puso ko. Parang kinakabahan na ewan.
"Ano po ang ibig sabihin niyo? Kutob?"

[Tingnan niyo nalang po. Secret file po yan, magaling nalang kong kayo na ang tumingin. Ingat po kayo sa palibot. Pakiusap na cancel-in kapag nabasa at nakita niyo na and then sesendan ko po kayo ng mga picture]

"Ok. Sige. I'll wait"
Nag hintay ako ng ilan minuto bago dumating ang email pero kapag minamalas nga naman ang tao, hindi mo maiituloy ang gusto mo gawin kasi may biglang dumating mga clients at mga tourits. Mabbusy na ako ng maghapon dito. Hindi kona maiintindi ang email. Maya nalang sa bahay.

------------

Naglalakad kami ni Hope papunta sa isang resto para kumain. Isang kainan na pang madalian kasi kailangan na ulit namin bumalik sa negosyo.

"Ate, fast food nalang muna tayo. Kapag nag resto tayo baka hindi tayo makabalik ka agad sa negosyo"

Tumango nalang ako.

"Ate?"

"Mmh?"

"Anong meron? Bakit parang ang lalim ng iniisip mo"

Ang babae na ito ay ang dami nakikita at napapansin.
"Alam mo naman. May mga bagay na hindi nawawala sa akin isipan"

"Ikain nalang muna natin yan. Tara?"
Napatingin ako sa kaniya at nakangiti siya sakin at pinagbuksan ako pinto para makapasok sa McDonald.

Pag pasok namin, naka order na agad kami kasi wala masyado tao. Himala nga kasi kalimitan ay laging puno.

Pagkaupo namin, ginagayak ni Hope ang ketchup at mayonase.
"Ate? Ano na nangyari sa pag ssearch mo kay kuya?"

Napatingin ako sa kaniya. Nag isip ako ng sasabihin kasi hindi ko naman pwede sabihin ang tungkol kay imbestigador.

"Tuloy parin ang pag hahanap. Nagtatanong ako sa mga kaibigan ko na malimit sa hikapan kong nakikita nila si Ethan. Tapos sa Pilipinas nagtatanong tanong din ako pero wala parin balita"

Kakasubo lang niya ng fries at nag tanong ulit.
"Paano ate kong buhay nga siya at nakita mo siya. Anong gagawin mo? Lalo na kong may ibang buhay na siya. I mean yung may iba na siya or aayaw na niya sayo? Free ka kong gusto mo sumagot ate"

Napangiti ako. "Hindi ko alaman Hope. Mahal ko parin siya kaya kahit ano gagawin ko pero tama din ang pag suko kong patuloy nalang ang pananakit sa sarili"

Hinayaan na ni Hope at nagpatuloy nalang ang pagkain kasi napansin niya na mapapaluha na ako kong itinuloy niya ang pagtanong.

Pag balik namin sa negosyo, itinuloy na namin ang amin na iwan na trabaho before na umalis kami.
May cliente nnaman. Successful ang event nung sabado pero eto naman ang kapalit. Dami nakikipag meeting samin, sakin.

Nung 6 pm na, nagsimula na kami ni Hope mag ayos ayos na kasi alas 7 sinasarhan na namin ang negosyo.

Napatingin ako sa computer. Sa kakaisip ko sa trabaho, nalimutan kona i-log out ang email ko. Buti nalang wala umiibo ng computer ko kasi tiningnan ko kong nandun pa nga yung email.

Ini-log out konaat pinatay na ang pc.
Paglabas namin, dumiretso kami sa kotse.
Nagddrive ako at kamalasan nga naman, naulan na ng malakas. Sa pag ddrive ayoko talaga ang naulan.
Tired na tired na talaga ako, para bang pag dating ko sa bahay, makakatulog na agad ako.

"Nakkapagod ang araw na ito" bungad ni Hope.

"Oo nga.. Diretso na siguro sa pag tulog. I'm so tired"

Pag dating namin sa bahay. Ang nag bukas ng pinto ay si daddy. Naihatid na ata ni Dad si Mom sa Pilipinas at siya naman ay bukas ang alis papunta sa Spain.

"Good evening Hope. Baby love. Mukang tired na tired kna. Kain na muna ikaw bago ka matulog"
Bineso ko siya sa cheek. "Yes Dad. Kain na po tayo. Pasensya na po kong hindi ako makapag stay with you"

"Don't worry baby girl. Ganyan nga talaga. Hayin na dun. Tara!"

After dinner, evening rituals and go to sleep na. Kahit antok na antok na, daming bagay na dadaan muna sa isipan ko bago matulog.
Nalimutan ko ang cellphone ko para icharge. Tumayo ulit ako at kinuha ko sa bag at ichinarge kona.

Pag higa ko ulit, napapapikit na ako. Sarap sa pakiramdam ang humiga at magpahinga at matulog pero... Parang may nakakalimutan ako.

Bigla ako bumangon at pumunta ka agad sa desk. Bigla nagising ang diwa ko.

Binuhay ko ang laptop ko at nag log in sa email ko.
Ang bagal ng net ngayon. Pasabay sabay naman.. Grrr..

Kakastress. Kong kailan nag mamadali ako, ang internet naman ay nagloloko.

Hinanap ko ang unang email at tiningnan ko.
Binasa ko muna ang isinulat ni Imbestigador.

From: unknown@gmail.com
Eto po ang katunayan na ang atin hinahanap ay nasa isang sulok ng mundo.

Nung binuksan ko ang file, nakita ko ang resulta ng mga check up ni Ethan sa hospital sa Pilipinas. May nabasa ako na naging maayos ang lahat at pwede na ilabas ang pasyente.
Hindi ako makapaniwala. Paano nakuha ni imbestigador ito? Private file to eh. Btw, masayang masaya ako. Nagising ang buong katawan at sarili ko. Buhay siya..
Agad naiimagine ko ang mga sasabihin ko kapag nag kita kami. Ang saya saya ko talaga. Halos nalilimutan kona ang isa pang email.

Binuksan ko rin ito. Hinintay ko mag loading ang mga picture. Nung nakita ko hindi ako makapaniwala. Buhay nga siya. Buhay na buhay. Sabi kona at ang hinala ko ay tama pero sa bawat masasaya na bagay ay may kapalit laging masama.

Hindi ko ba alaman kong ako ay maiiyak o hindi. Wala ako maramdaman na iba kong hindi sakit sa kalooban. Hindi ko alaman kong mattanggap ko or hindi yung mga nakikita ng mga mata ko.

"Bakit Ethan? Anong ibig sabihin nito?" Bulong Bulong ko sa sarili ko.
Dun nag simula ang pag patak ng mga luha tulad ng ulan na patuloy na pumapatak. Sumasabay ang langit sa sakit nararamdaman ko ngayon.

Rainy day in the Philippines. Saan kaya makapunta this Week end(?).. Mmh.. Sige.. Gbu :*
Wait the next update. :)