Kidnapped To Be His//Shqip

Kapitulli 5- Shtepia

Author's note: Si fillim; jam e lumtur/motivuar/habitur qe historia ime ka marre 161 lexime dhe 33 vota gjithsej. Nuk me besohet! Jeni me te miret 💞 nuk e keni idene se sa shume do te thote per mua qe lexuesit e pelqejne stilin tim te te shkruarit dhe historine 💜(edhe pse kapitulli i kaluar ka me pak lexues, nuk jam aspak e zhgenjyer) ju falenderoj per votat dhe komentet, pa te cilat libri nuk do updatohej kaq shpesh, sepse une me shume mundesi do humbja inspirimin. Thanks a million ❣
( Vote & feedback if you like this one. Suggestions are welcomed 😊😊 )

💭💭💭

-Sa rregulla ke thyer sot kukull?-tha Adami, teksa po ngjiste shkallet per ne katin e dyte me mua ne krahe.

I kishte shtrenguar te dyja duart pas stomakut tim dhe e dinte qe po me lendonte.

Ne ze i ndihej qarte tensioni dhe inati.

Nuk fola.

-U mundove te arratisesh, nuk me degjove kur te urdherova te kthehesh dhe nuk u solle mire. Te lumte, tre rregulla brenda nje nate!-tani zeri i ishte ngritur ne maksimum dhe duart i kishte shtrenguar akoma me fort rreth belit tim.

-Une u mundova te jem i bute me ty. Doja te te lija te pershtateshe vete. Doja qe gjerat te shkonin mire... Por ja cfare marr ne kembim!-uleriti, teksa i futi shkelmin deres se dhomes per ta hapur.

Zhurma e forte e deres qe u perplas pas murit me beri te dridhem ne krahet e tij.

Me hodhi ne shtrat, sikur te isha asgje me teper se nje loder. Nje loder ne duart e nje maniaku.

I shtrengova duart pas carcafeve, derisa ato u bene te bardha.

A me kapi krahun. Me terhoqi nga shtrati dhe me beri te ngrihem ne kembe.

-Pse nuk me bindesh?-tani zeri i tij ishte disi me i qete.

Nuk u pergjigja. Cfare mund te thoja? Ula koken dhe i ngula syte dyshemese.

Ai me shkundi krahun dhe me pyeti perseri.

-Perse nuk bindesh?

Pa kuptuar lotet ishin formuar ne syte e mi dhe dalengadale po me rreshkisnin neper faqe.

-Mjaft qave,-tha ftohte.

Por nuk mund te ndaloja. Lotet nuk me bindeshin. Ne te njejten menyre qe une nuk i bindesha atij.

Ndjeva nje dhimbje te forte ne fytyre dhe degjova nje zhurme te mprehte.

Humba ekuilibrin.

Me siguri me kishte goditur prape.

Ai zgjati doren shpejt dhe me mbertheu krahun perseri, perpara se te mund te shembesha pertoke.

U perkul derisa syte e tij ishin ne te njejtin nivel me te mijte dhe me terhoqi prane vetes, duke minimizuar distances mes fytyrave tona.

-Do pushosh se qari tani, Nina?-pershperiti.

Pohova me koke dhe mora fryme thelle. Bera cmos qe te gelltisja lotet.

Ne cepin e buzes iu shfaq nje buzeqeshje.

-Vajze e mire,-tha dhe me fshiu faqet e lagura me gishtin e madh te dores.

Pastaj e kaloi tek vendi ku me kishte goditur vetem pak minuta me pare. Kafshova buzen nga dhimbja, por u kujdesa qe te mos nxirrja asnje tingull. Ai me veshtroi mendueshem dhe, pa thene asgje, i mbeshtolli krahet rreth meje.

Nuk mund te them qe me perqafoi. Ishte me teper dicka mekanike. Dicka qe nuk te falte asnjelloj emocioni, asnjelloj ngrohtesie.

Me shtrengoi edhe me fort pas trupi te tij. Njeren dore e kaloi nga shpina ime tek floket dhe nisi te luante me to.

Une qendroja e ngrire dhe nuk jepja asnje shenje, teksa nxehtesia e trupit te tij mbeshtillte timin.

Veprimet e tij po me cudisnin gjithnje e me shume. A nuk supozohet te ishte i inatosur me mua? Domethene, jo se po ankohem.

Pas disa sekondash me terhoqi dhe, me nje fare posesiviteti, me detyroi ta mbeshtes koken ne kraharorin e tij. Perseri nuk bera asgje.

Degjova rrahjet ritmike te zemres se tij. Po si valle mund te kishte zemer ky njeri?!

Minutat m'u duken si ore. Me ne fund me leshoi dhe me kapi nga shpatullat. Nuk me shtrengoi. As nuk me terhoqi. Thjesht po i mbante duart tek shpatullat e mia dhe po me shihte drejt e ne sy.

-Une kujdesem per ty, Nina. Une tani jam familja jote. Pse nuk ben sic te them une? Pse me detyron te te ndeshkoj?-tha.

Syte e tij te akullt gri nuk me ndaheshin per asnje moment.

-Me jep fjalen qe nuk do te largohesh me nga shtepia,-vazhdoi.

Shtepi. Ajo fjale me pese shkronja. Vendi ku njeriu ndihet i lumtur. Vendi ku ndihet i deshiruar, i mbeshtetur. Vendi ku asnjehere nuk ndihesh vetem.

Kjo ndertese e vetmuar mund te quhej cdogje pervecse shtepi. Kjo ndertese ishte nje burg prej te cilit do te largohesha, ne nje menyre a ne nje tjeter.

💭💭💭

Me falni qe eshte i shkurter. Thjesht dua te vazhdoj t'ju bej update cdo dite, qofte edhe pak. Gjithashtu duhet te rritet pak kurioziteti, sepse nuk dua te bien leximet 💕💕💕
Cili mendoni se do jete ndeshkimi i Nines?
Ju dua pafund, mwahhh 😘💋