Kidnapped To Be His//Shqip

Kapitulli 13-Nje perqafim i ngrohte

Author's note: So...mendoj qe libri im sadist i frymezuar nga libra te ndryshem te ketij lloji po ecen mire...Kapitulli i kaluar ishte pak i tmerrshem sepse...disa nga ju *ehem ehem* me detyruan te shkruaj ne 2 te nates dhe mendja ime vetem per ato gjera punon naten 😂😂😂 faleminderit per 700+ lexime ne kaq pak kohe...nese vertet e pelqeni librin, mund ta rekomandoni tek disa miq?
Mos kerkoni kapitull tjeter sot se dua te shtoj pak interesin 😉 Meqe bej kaq shume update e meritoj te shkoj ne 1k lexime???😆 Faleminderit 😘 (vote & comment) mwah💥

💭💭💭

*Kendveshtrimi i Adamit*

U zgjova me ne fund. I ngula syte tavanit dhe u shtriqa. U rrotulluova nga ana tjeter. Ajo ishte ende ne gjume. Pas nates se kaluar, nuk kishte faj.

E veshtrova per disa minuta, pastaj ngrita carcafin dhe zbulova linjat e saj perfekte, te rrumbullakosura me se miri ne trupin e saj te tonifikuar.

E kapa dhe e terhoqa, per ta afruar prane vetes. I dhashe nje puthje te fuqishme, duke i ngjitur trupat tane.

Hapi syte. U rrotullova siper saj, pa e shkeputur puthjen.

I mbeshtolli kembet ne shpinen time dhe filloi te me puthte mjekren, qafen dhe deri poshte ne kraharor.

Duart e saj luanin me trupin tim ne nje menyre qe me ndezi menjehere. Me terhiqte me prane trupit te saj, teksa e puthja pa meshire.

Ishte e veshtire te mblidhje mendjen me nje femer te tille ne krevat.

Me beri te pyesja veten me sa meshkuj te tjere kishte qene per te fituar kete aftesi.

-Me duhet te shkoj,-i thashe, duke i kapur doren, qe e rreshkiti lehtaz midis kembeve te mia, para se ta conte aty ku nuk duhej.

Zhgenjimi shihej qarte ne fytyren e saj. Me pa me ca sy lutes.

-Rri dhe pak shpirt,-tha me nje renkim.

Tashme isha ngritur dhe po vishesha me nxitim.

-Nuk mundem zemer, nje here tjeter,-i thashe.

Kerkova neper xhepat e pantallonave dhe i hodha 200 euro. Ajo buzeqeshi.

-Eja perseri,-bertiti, teksa po mbyllja deren e dhomes.

💭💭💭

*Kendveshtrimi i Nines*

U zgjova ne krevat. Isha shtrire barkaz. Pashe rreth e rrotull. Ai nuk ishte.

Pa menduar fare, u rrotullova me shpine.

Dhimbja e forte qe u perhap ne plaget e fresketa te kurrizit tim me beri te bertas me te madhe.

Ajo agoni nuk ishte gje tjeter, vec nje kujtim i nates se kaluar.

U ngrita nga shtrati, por humba menjehere ekuilibrin dhe rashe mbi gjunje ne toke.

Vendosa duart mbi krevat per mbeshtetje dhe u perpoqa perseri te ngrihem.

Qendrova ne kembe me veshtiresi.

Eca per tek pasqyra e dollapit. Ajo nuk te fal asnjehere. Syte e mi ishin mbuluar me rrathe me te zinj se nata dhe ishin skuqur nga lotet.

Trupi me dridhej. Nuk me bente zemra te ktheja shpinen. Nuk doja ta shihja.

Me ne fund kafshova buzen dhe u ktheva e frikesuar. Nuk me bente te shihkoja si kishte perfunduar kurrizi im. Gjithsesi hapa syte.

Ajo ishte mbuluar me shenjat e kuqe te rripit te Adamit. Prej disave kishte dale gjak.

Ishte e gjitha e skuqur dhe e nxehte.