Kidnapped To Be His//Shqip

Kapitulli 15-Dicka per ty

Author's note: E zbuta Adamin...hajde me thoni qe me doni shume tani 😄😄😄😄❤❤❤ thanks for 1.52k...i srsly can't believe it 😢
Paralajmerim: ky kapitull ta shpif!

P.S; me falni per ndryshimin e shpeshte te kendveshtrimeve, por me duket me e lehte, si per autoret qe pershkruajne, edhe per lexuesit qe ta kuptojne. Me thoni po gjetet gabime 💙 Dhe nuk e di kur vjen kapitulli tjeter sepse jam disi ne 'author's block' keni ndonje ide si te frymezohem???

meanwhile; vote & comment on this one and on my other chapters if you haven't already 💋

P.S.S; Sa i gjate P.S.-ja 😂😲

💭💭💭

Degjova hapa neper shkallet e drunjta. Lidia hyri ne dhome.

Veshtroi Ninen, pastaj syte e saj po me zhbironin mua.

-Urdhero bir,-me tha me zerin e saj te bute.

-Pergatit dicka per Ninen,-iu pergjigja, me shikimin ne dysheme.

Kur ngrita koken pashe qe ne fytyren e saj rrumbullake u vizatua nje buzeqeshje.

Pohoi me koke dhe doli.

💭💭💭

*Kendveshtrimi i Nines*

Sapo Lidia doli nga dhoma, ai u ngrit. Eci dhe u perkul drejt meje.

I ngjeshi buzet pas ballit tim dhe qendroi ashtu per disa sekonda.

Une mbylla syte.

Pastaj u terhoq.

-Me duhet te shkoj ne pune. Ha dhe pusho pak,-tha.

-Ne rregull,-iu pergjigja pa e veshtruar.

Ai u kthye perseri.

Me vendosi doren tek mjekra dhe ma ngriti koken deri ne nivelin ku syte tane u takuan.

Duart i kishin djersitur.

Grija ne syte e tij, disi te zmadhuar, ishte me e thelle se zakonisht. Buzet e tij te plota ishin bashkuar ne nje vije perfekte te lakuar.

-Nina, me shiko,-me tha, edhe pse po e shihja drejt e ne sy,- kujdesu per veten.

-Ne rregull,-iu pergjigja e habitur.

Ne cepin e buzes iu shfaq ajo buzeqeshja karakteristike.

Kerkoi me sy per valixhen e vogel te zeze, e gjeti te rrasur ne dysheme dhe doli nga dhoma.

E degjova te zbriste shkallet me shpejtesi para se dera kryesore te hapej dhe te mbyllej me zhurme.

💭💭💭

Pas pak Lidia hyri ne dhome me nje tabaka ne dore.

-Si ndihesh sot?-tha duke e leshuar tabakane mbi shtrat, pasi ishte ulur perballe meje.

Syte tane u ndeshen.

-Me mire,-iu pergjigja, duke i hedhur nje sy ushqimit ne tabaka. Isha vertet e uritur.

-Ha bije,-me tha Lidia e buzeqeshur.

Futa pirunin ne pjate dhe e veshtrova mendueshem.

💭💭💭

-Ka ndonje gje qe te shqeteson?-me pyeti, pasi kisha mbaruar se ngreni.

-Ne fakt, po pyesja veten...pse eshte keshtu Adami? Dua te them...kaq shume levizje humori; nje here me lendon, pastaj kujdeset per mua sikur jam gjeja me e rendesishme per te... Pse me rrembeu?-vazhdoja te flisja, duke nxjerre cdogje qe kaq shume me mungonte nga kraharori,-Perse me shkaterroi jeten? Perse me ndau nga familja ime??