(#Wattys2016) No Ordinary Love by baby_loislane04

--77--

***77***

malapit na mag-12 ia-annouce na nila ung Prom King and Queen..

naupo na lang ako dun kasama si Josh at Kaycee..

grabe.. na-announce na ang Faces of the night.. at yun ay si Kaycee at Josh.. tawa pa nga ng tawa si Kaycee sa stage eh..ang cute naman talaga nila pareho..

nagulat naman ako pag-dating sa Prom Prince and Princess.. si Agatha ba naman at Adrian?! hmmm.. sounds good

pagdating naman sa Prom King and Queen.. hindi na ako masayadong nag pay attention.. sus, hindi naman ako yan..

pero un ang akala ko, dahil ang sumunod na lang na nalaman ko ay tinutulak na nila ako sa stage.. sino Prom King!? syempre si Angelo rin na ngayon ko lang ulit nakita.. parang malungkot siya pero nag-smile lang din sa akin..

tinanggal ko na ung tiara ko dahil sinuotan nila ako ng mas malaking crown.. sinuotan din nila ako nung cape.. grabe, feeling princess na talaga ako..

pinasayaw nila kami dun sa gitna ng stage.. grabe naman talaga.. nakatutok na naman sa amin ung spotlight.. tawa lang ng tawa sila kaycee dun sa gilid.. sila adrian at agatha naman ay nag-uusap.. pero kami!? wala.. seryoso

me:angelo

angelo:eunice

sabay pa talaga kami..

angelo:mauna ka na

me:hindi.. kaw na lang

angelo:o cge.. eunice, importante 'toh.. alam mo namang mahal na mahal kita dbah?!

tumango lang ako, hindi ko alam pero ito na naman ung weird na feeling na kinakabahan ako na hindi ko naman alam kung bakit

angelo:kanina, narinig mo akong may kausap dbah?!

me:oo

angelo:that's my mom..

yumuko siya, tapos tumingin ulit sa akin..

angelo:kahit anong pilit ko sa kanila, ayaw pa rin nila pumayag

Oh God, kill me! something's telling me na this is not going to be good..

angelo:sinabi ko sa kanila na masaya na ako dito, siyempre nandito ka at kasama ko.. pero, kailangan kong i-pursue ang pagaaral ko dun.. eunice, ayaw kong pumunta sa america, pero kailangan, un ang gusto ng mga magulang ko

me:akala ko ba hindi mo ako iiwan?!

angelo:sa tingin mo ba ginusto ko to?! hindi eunice.. hindi, kung ako lang ang paipiliin mas gusto kong mag stay dito kasama ka..

me:alam mo ba kung ano ang dapat kong sabihin sayo!? sasagutin na dapat kita angelo, asan na ba yung mga pangako mo sa akin na dati!? lahat naman yata mapapako lang.. katulad ka rin pala ni Adrian, sigurado ako pag-balik mo, may iba ka ng babae..

angelo:wag ka ngang mag-salita ng ganyan.. hindi ako ganon eunice.. nag-hintay ako sayo ng matagal, sana naman, ikaw naman ang mag hintay sa akin ngayon..

me:hindi ko alam angelo, hindi ko alam kung kaya ko pa.. sa tingin mo ba ikaw lang ang nag hintay?! pagod na rin ako..pinaglalaruan nio lang ang damdamin ko eh.. kung kelan ko na-realize na mahal kita, oo MAHAL KITA, saka ka pa aalis..anong gusto mong maramdaman ko?!

nakakahiya na talaga.. sa stage pa talaga kami nagaaway.. mahina lang naman ang boses namin pero sa tingin ko, bakas sa mukha namin ang pagka-irita..

sumasayaw pa rin naman kami dahil kailangan.. wala naman kaming magagawa..

angelo:eunice!?

me:bahala ka.. umalis ka kung gusto mo, wala namang pumipigil eh..

angelo:sana lang eunice, wag kang maging makasarili.. isipin mo rin ung mga pinagdaanan ko.. hindi lang ikaw ang nahihirapan. tandaan mo yan..

at yun nga, umalis na siya.. iniwan na naman niya ako dito sa stage.. maririnig mo pa ung mga side comments ng ibang estudyante na "bakit siya umalis?" "anong nangyar?" at kung anu-ano pang nakakapang-init ng ulo..

tumakbo na rin ako palabas ng hotel.. ano bang pumasok sa isip ko? bakit ba ako nagka-ganon?! ang sama na talaga na lagay ko ngayon.. halo-halo na ung emosyong nararamdaman ko..

umupo ako sa unang bench na nakita ko at dun ako umiyak.. naiinis ako sa sarili ko, kay angelo, sa lahat.. ewan ko ba pero parang galit ako sa mundo, ayaw ba nilang maging masaya ako!?

nandun lang ako, nakaupo, umiiyak.. hindi ko nga alam kung kelan ang alis niya eh..

ayoko pa sanang umuwi dahil tiyak makikita ko lang siya doon.. pero kailangan e, halos dalawang oras na rin pla akong nagiiyak dito.. past 2 na nga eh..

pano naman kaya ako uuwi?!

mabuti na lang talaga at nandyan si kuya edward.. wala naman siyang sinabi, siguro alam na din niya na may problema..

pag-karating ko sa bahay.. madilim.. dumiretso naman ako agad sa kwarto ni angelo.. nabigla lang siguro ako, hindi ko naman talaga gustong sabihin yung mga yun eh.. siguro iniisip niyo na ang selfish ko naman..

katok lang ako ng katok sa kwarto niya pero walang nagbubukas.. pumasok ako sa kwarto niya at nakita ko na wala na yung mga gamit niya.. agad naman akong tumakbo sa kwarto ko at doon, may nakita akong letter sa side table ko..

"eunice, pasensya ka na ha.. hindi ko naman talaga ito ginusto, mahal na mahal kita alam mo yan, pero kailangan ko talagang pumunta ng states..sana eunice, isipin mo rin ung mga pagsasakripisyo na ginawa ko para sayo.. kung mahal mo talaga ako, hihintayin mo ako, katulad ng ginawa ko sayo.. saka kung para talaga tayo sa isa't-isa..gagawa at gagawa ang tadhana ng paraan para magkasama tayo.. always rememer that..oo nga pala, umalis na ako ng bahay niyo, doon na ako mag-stay sa house namin..eunice, ingatan mo ang sarili mo ah.. sana sa pagbalik ko, maari ng maging tayo..

Eunice, I love you, and I always will.."

pagkabasang-pagkabasa ko palang ng sulat ni angelo, humiga na ako kaagad sa kama at dumapa.. iyak lang ako ng iyak..kasalanan ko rin naman ang lahat ng ito eh..

tama si angelo, mahal ko nga si Adrian, pero yun ay sinasabi lang ng utak ko.. pero ang tunay na nilalaman ng puso ko, ay si angelo..

siguro nga naging makasarili ako.. hindi tama ung ginawa ko kanina, sa totoo lang.. natakot lang ako na baka maulit lang yung nangyari sa amin ni Adrian.. pag nagkataon, baka hindi ko na kayanin..

pero tama siya, kung para talaga kami sa isa't-isa.. gagawa at gagawa ng paraan ang Diyos para magkasama kami ulit..

sana nga..