Çizgisiz Defter

21- Seni Seviyorum

İskeleden ayrılıp eve geri döndüğümüzde bahçe kapısının önünde durup onu kendime çevirdim.

"Gidiyor musun?" diye sordu kollarımı tutarken.

"Eve gidip duş almam gerek. Sabah okul var. Yarın akşam Ekim'in mekanına gideriz olur mu?"

"Olur."

Parmak uçlarına çıkıp yanağımdan öptüğünde kıkırdadım. "Gidiyorum o zaman ben."

"Hı..hı." dediğinde gülümseyerek arkamı dönüp gidecekken sözleriyle durdurdu beni. "Seni seviyorum."

İşte bu sözleri, ona tekrar yaklaşıp dudaklarına kapanmamı sağladı.

***

Ertesi gün okulun öğle arasında yemekhaneye oturup patatesimi çatalımın tersiyle püre haline getirerek pilavla karıştırırken derin bir nefes aldım.

Renk'le iki kez telefonda konuşmuştuk. Ama yetmemişti. Neyse ki akşam görüşecektik.

"Yalın hocam!"

Kafamı kaldırdığımda son sınıflardan öğrencim olan kız vardı karşımda. Ağzımı peçeteyle silip kafamı 'ne?' anlamında salladım.

"Dışarıda bir adam var. Sizi arıyordu. Aa bakın şurda!"

Gösterdiği yere bakınca camekanın dışındaki babamla göz göze geldim. Küçük bir küfür savurup ayağa kalkarak yemekhaneden çıktım.

"Yine.." sinirim derin bir nefes alıp lafımı bölmeme neden oldu. Yanına yaklaştım. "Yine ne var?"

Güldü. "Rahatını bozmaya geldim. Başarılı oldum herhalde."

Gözlerimi devirip dudaklarımı yaladım. "Ne diyeceksen de sonra da defol."

Sinir bozucu kahkahalar vardır ya, insanı çileden çıkartıp o kahkahanın sahibini boğmak istediğiniz bir kahkaha. Aynen onu attı.

Ardından ceketinin cebinden bir şeyler çıkartıp bana uzattı. Ağır ağır gözlerimi devirip sinirle elinden aldım ve baktım. Şaka... Nida'yla barda dans ederken çekilmiş fotoğraflardı. Baya yakın..

"Sen.."

Sözlerimin devamı gelmiyordu çünkü dilim tutulmuştu. "Renk görmedi galiba bunları." diyerek tekrar eline aldığında Renk'in ismini nerden öğrendiğini merak ettim ama şimdi daha önemli şeyler vardı.

"Ne istiyorsun?"

Omuz silkti. "Renk güzel kız."

"Aklından bile geçirme. Hem.. Hem sen demiyor muydun Nergis'i ne çabuk unuttun diye?"

Gözlerini kıstı. "Hala sözlerimin arkasındayım ve Nergis'i seviyorum. Sadece senin mutlu olmanı istemiyorum. Oğlum."

"Renk'le aramda bir şey yok. Onu boşuna isteme. Zaten sandığın kadar mutlu değilim."

Tek çözüm yalan söylemekti çünkü Renk'i kaybedemezdim.

"Güldürme beni. Aranızda bir şey olmasa bile ona karşı bir şeyler hissettiğinin farkındayım."

"Ona dokunmana asla izin vermem. Anlıyor musun beni? Asla!"

Hışımla yanından geçip binaya girdim.

***

Günün yorgunluğuyla eve girdiğimde telefonumu cebimden çıkarıp kapıyı kapattım. Ekranda Renk'in fotoğrafı ve ismi parlıyordu.

"Efendim?" diyerek açtım ve odama doğru ilerlemeye başladım.

"Nasılsın?"

"İyiyim güzelim. Sen?"

Derin bir nefes aldığını duydum. "Ben iyiyim. Gitmeyecek miyiz diye soracaktım?"

Kaşlarımı çatıp algılamaya çalıştım. Ekim'in mekanına gideceğiz diye söz vermiştim. Ve unutmuştum. Gerçi.. Gidecek keyif bırakmamıştı ki babam denen uğursuz. Ne diyecektim? Ya gidersek ve orada babam olursa?

"Ya, ben biraz yorgunum da. Gitmesek, sen bana gelsen?"

"Tamam. Gelirken almamı istediğin bir şey var mı?"

Kıyafetlerimi dolaptan çıkarırken kafamı iki yana salladım sanki görüyor gibi.. "Hayır. Ama senin canının çektiği bir şey varsa ben yapabilirim."

Kıkırdadı. Huzurdu... "Hayıır, yoook. Geliyorum."

"Bekliyorum."

Telefonu kapatıp yatağıma attım ve üzerime rahat bir şeyler geçirdim. Nerden baksan Renk kırk dakikaya burada olurdu. Aceleyle mutfağa girip buz dolabından geçenlerde aldığım elmalı turtanın kalan iki dilimini bir tabağa yerleştirip, yanına iki tane servis açtım. Daha sonra salondaki dolabın içinde bulunanan mumlukları ve mumları alıp masaya koydum rastgele. Masaya bir kaç adım geriden baktığımda en son ne zaman birisi için masa hazırladığımı hatırlayamadım.

Cd çalara bir cd takıp hazırda bulundurduğum sırada kapı zilim çaldı.

Aynaya gidip saçlarıma elimle şekil verip kapıyı açtım. Fakat karşımda hiç beklemediğim birisini görünce az sonra neler olacağını düşündüm.

"Nida?!"