His Secret AFFAIR

Talk

Palakpakan ang salubong ng lahat sa pagtapos kong kumanta. Pero si Amber nakatitig lang sakin at di ko mabasa kung ano yung iniisip niya.

"Nice one pare." Justin said tapping my shoulder.

"Salamat." I said without breaking the eye contact with Amber. Siya ang unang bumitaw sa pakikipagtitigan at dali daling lumapit kay Luisa tsaka ito kinausap. Tumango sakanya si Luisa pagkatapos niyang may sabihin dito. Tsaka siya nagmadaling pumasok ng bahay, tsaka tumakbo naman papalapit sakin si Luisa.

"Look, i don't know kung anong nangyayari sainyong dalawa ni Ma'am Amber pero uuwi na siya kung gusto-" Hindi ko na pinatapos yung sasabihin ni Luisa at dali daling hibabol si Amber palabas nung marinig ko palang na uuwi na siya.

Hindi ko hahayaang umalis siya ng di kami nakakapagusap. Hindi ko alam kung bakit hinihila ako ng buong pagkatao ko na puntahan siya at makausap. Oo na, napaka tanga ko dahil iniwasan ko siya.

Naabutan ko siya sa labas ng bahay at paakma ng sasakay sa kotse niya pero bago pa siya makapasok, hinila ko yung braso niya para humarap sakin.

"Amber, magusap tayo." I sound, desperate.

"Ano ba kasing paguusapn natin?" She sounds irritated.

"Sorry kasi hindi kita kinontak, sorry kasi hindi na ko nag paramdam after nung coffee natin."

She sighed heavily. "Osige, bakit nga ba? Bakit nga ba pumunta ka pa ng school para lang hingiin ulit yung number ko at yayain pa kong mag coffee pero di mo rin naman pala ako kokontakin? Bakit?"

Alam ko naman kung anong isasagot sa tanong niya pero hindi ko kayang sabihin sakanya yung totoo na natatakot akong mapasok siya sa magulo kong buhay, sa komplikado kong pagkatao. Sa katotohanang karelasyon ako sa babaeng may asawa na.

"Wag mong sabihing nawala yung cellphone mo??" She added sarcastically.

"No!" I said shaking my head. "Napakababaw ng dahilan ko, kung yun nga lang."

"So bakit nga?"

"Hindi ka maalis sa isip ko Amber, it sometimes freaks me out." It's true! "But i promise, this time hindi na ko iiwas."

"Don't says you promised when you know you can't make it. Sorry Damon pero di ako naniniwala sa mga promise niyong mga lalake, dahil lagi nalang akong dinidismaya niyan."

Hinawi niya yung kamay kong nakahawak sa braso niya at dali dali siyang sumakay ng kotse niya. Wala na kong nagawa nung pinaandar na niya yung kotse niya.

Kinuha ko yung cellphone ko at dinial yung number niya. Hindi ko alam kung bakit ko pa to ginagawa samantalang ako naman ang may kasalanan ng lahat ng ito at ginagawa ko to para sakanya, pero ayaw sumunod ng utak ko gusto kong magkaayos kami at makita muli yung nga tawa at ngiti niya sa labi.

"Hello?" She answered it. I sighed in relief. Buti naman at sinagot niya.

"Ako to, sabi ko naman sayo diba di na ko iiwas." I said. Hindi siya nagsalita sa kabilang linya, ibig sabihin wala siya sa mood kausap ako. "Pwede bang pumunta ka sa Park malapit sa school mo, hihintayin kita dun. Pag dumating ka ibig sabihin pinapatawad mo na ko. Pag hindi ibig sabihin ayaw mo na kong makausap kaya titigil na ko sa pangungulit sayo. Sana pumunta ka." I said then ended the call.

Sana pumunta siya, sana talaga pumunta siya. Sana! Sana!

"Anong nangyari? Nakausap mo?" Luisa asked from her door.

"Pare, ano bang meron sainyo ni Ma'am?" Justin asked.

"Uh.." Nagkamot ako ng ulo. "Actually, ilang beses ko na siyang nakausap at niyaya ko na din siyang mag coffee, kaso the next day umiwas na ko."

"Loko loko ka ba bakit ka umiwas?" Luisa scolded. "Alam mo bang may chance na iniisip ni Ma'am Amber na pinaglalaruan mo lang siya." She added.

"Uh.. hindi ko naisip yun." Lumapit siya sakin at binatukan ako. Ouch!

"Umayos ka nga kaya hanggang ngayon single ka padin eh."

"Oo na! Inaayos ko na nga eh. Aalis na ko!"

"Okay, sige na. Sundan mo si Ma'am." Luisa said. Nag thumbs up lang sakin si Justin tsaka ako dali daling sumakay ng kotse ko para pumunta sa Park kung saan ko siya pinapapunta.

Sana lang talaga pumunta siya.

Nadaanan ko sa byahe ang school ni Amber at dun nakita kong nakapark yung kotse niya, malamang nasa classroom siya. Pero nag dirediretso lang ako papunta sa Park kung saan ko siya hihintayin. Sana dumating yung hihintayin ko.

Nakarating ako sa Park at umupo ako sa isa sa mga benches ng hindi alam kung sisiputin ba ko ng hinihintay ko o hindi. Part of me nagsasabing malamang hindi siya pupunta, pero gusto kong kumapit sa ideang sana nag enjoy siyang makausap ako noon tulad kung paano ko naenjoy yun noon kaya pupunta siya.

Lumipas ang sigudo, minuto at oras sa paghihintay ko. Di ko alam kung gaano na ko katagal nakaupo sa bench habang hinihintay si Amber, basta inabot na ko ng takip silim.

I chuckled, bitterly. Mukhang wala nga siyang planong pumunta. Nakakainis lang dahil umasa ako. Gustuhin ko mang mag stay pa ng ilang oras kailangan ako sa Club, pero ayaw sumunod ng mga binte ko. Ayaw niyang maglakad paalis ng Park gusto niya pang maghintay. Siguro ilang minuto pa, tama maghihintay pa ko ng ilang minuto. Siguro kahit hanggang tuluyan ng mag dilim ang paligid.

Bahala na!

"Hindi ko akalaing maghihintay ka ng ganyan katagal." Biglang kumabog ng malakas ang puso ko nang finally marinig ko ang boses niya. Tumingin ako sakanya.

"Nag duda ka ba sa abilidad ko sa paghihintay?" I stand and walk closer to her. Pumunta siya! Pumunta siya! Diyos ko salamat at pumunta siya. Worth it ang paghihintay ko.

"Medyo." Mahina niyang sabi, habang nakayuko.

Pumwesto ako sa tapat niya, hinawakan siya sa chin at inangat yung ulo niya para tumingin sakin. "Ako din. Hindi ko akalaing magagawa kong maghintay ng ganun katagal para sayo."

We stared at each others eyes, doing nothing just staring. For some i don't reason parang may tumutulak sakin na halikan siya.

I bend down to kiss her soft lips. I pressed my lips to her and give her the sweetest kiss i can give.