My Mate

Mate~15

Pov Jayden.

Ik word langzaam wakker van de knallende hoofdpijn die ik heb. Ik kreun van de pijn en knipper een paar keer met mijn ogen. Donker. Ik knipper nog een paar keer. Het blijft donker. 'Jale! Niet grappig. Doe het licht aan.' Schreeuw ik. Wanneer ik schreeuw krimp ik automatisch ineen van het geluid dat ik produceer. Fuck die hoofdpijn. Ik kreun nog een keer en wrijf in mijn ogen. 'Verdomme Jale! Doe het fucking licht aan.' Mompel ik. Er grinnikt iemand en ineens schijnt er fel licht. Ik geef een krimp maar laat verder niks merken. Het is duidelijk dat ik niet bij Jale ben. 'Wie ben jij?!' Grom ik. Het silhouet komt dichterbij. Ik grom en sta op. Althans ik probeer op te staan. Ik word meteen weer naar de grond getrokken door touwen die mij aan de grond vasthouden. Ik grom en geef er een ruk aan. En nog een, en nog een. Het silhouet grinnikt. 'Dat zal niet werken. En al zou het wel werken. Kom je niet ver.' Zegt het met een diepe stem. Ik herken die stem. Damn! Waar is die stem van?! 'Mich?' Vraag ik. De man lacht. ' ik wist dat je me zou herkennen.' Mijn ogen beginnen aan het licht te wennen en ik kijk een beetje rond. De man, die dus Mich blijkt te zijn zit in een hoekje in de schaduw. 'Mich! Godzijdank. We moeten hier weg.' Zeg ik met mijn domme kop. DOMME! MICH IS TOCH JE FUCKING VIJAND OEKEL! Schreeuwt mijn wolf in mij. Oh? Haha wist ik wel. 'Mich wat wil je??' Vraag ik. Mich komt uit de schaduw en kijkt me aan. Het is een tijdje geleden dat ik hem ben tegengekomen. Hij mag dan misschien wel mijn Béta zijn, maar ik zie hem niet elke dag. Hij is mijn Béta geworden iets voor ik erachter kwam dat Jale mijn Mate was. 'Zie je dit Jayden?!' Zegt Mich. Ik kijk boven zijn oog en zie een rafelig lelijk litteken boven zijn oog. 'Ja?' Zeg ik op een Duh toon. Jemig ik klink wel een meisje. 'Dat. Dat heeft je vriendinnetje gedaan.' Zegt hij. Ik kijk hem verward aan. 'Jale? Haha nee he vergist je. Ze kan nog niet eens een mier pijn doen. Nee laat maar die conclusie heb ik ingetrokken. Die stampt ze toch dood bij elke stap. Laten we het er ophouden dat ze geen mens kwaad kan doen.' Zeg ik geamuseerd. Mich gromt. Ik trek mijn wenkbrauw op. 'Moet ik nu bang zijn? Ik ben en blijf je Alpha' zeg ik. Hij rokt met zijn ogen en begint met zijn verhaal. ' paar jaar terug moest ik voor mijn Alpha een missie doen. Ik moest alle meisjes uit the Village bestuderen en kijken hoe ze waren. Ik moest het opschrijven en doorgeven. Een paar meiden vielen hem op. Daaronder Jale. Ik moest haar levend halen. Ik ben gefaald. I,-..' Ik onderbreek hem door te zeggen 'waar faal jij niet in?' Grinnik ik. Hij gromt en heft zijn hand. 'Tutututut. Je doet je Alpha geen pijn.' Zeg ik op Alpha toon. Weer rolt hij met zijn ogen en gaat verder met zijn verhaal. ' ik heb dus gefaald. Ze was slim sterk en moedig. Ik ben haar gevolgd maar kon haar niet te pakken krijgen. tot een paar maanden geleden. Ik kwam erachter dat jij haar Mate was. Perfect! Je maakte me het zo gemakkelijk. Ik kon zo je vertrouwen winnen en had zo de Béta plek in mijn bezit.' Zegt hij. Ik zucht. ' ja lekker interessant maar,wie is je Alpha?' Vraag ik ongeïnteresseerd. 'Mhm.. Iemand die Jale wel kent.' Lacht hij duivels. Iemand die Jale wel kent? Mmhm... Dat zijn er zo veel. ' Cameron domme.' Zegt hij. Cameron? Wie is dat. Alsof Mich mijn gedachtes leest 'haar ex.' Ik kijk op. 'Wat wil hij van haar?! Is hij ook een weerwolf?!'
Mitch grinnikt.

'Hij wil haar terug. En is een hybride' grijnst hij.

I'm so sorry Guys. This chapter is so fuckdupp. Ik had geen hoe heet dat? Inspiratie. Need help😩

Gn people💘