Just friends?

Κεφαλαιο 13

Οκ εχω τη μανα μου στην κουζινα. Που αν δεν ηθελα μια φορα να ξερει οτι κανω εργασια με καποιον ασχετο (αν και εν τελει της το πα) τωρα εγινε δεκα φορες χειροτερο... Εχουμε τον πατερα μου που δεν εχει ιδεα για τιποτα και αν δει εναν μαντραχαλο να βγαινει αγουροξυπνημενος απ το δωματιο μου θα τον κλαιμε τον Αλεξη... Και εχουμε και τον αδερφο μου που ειναι ο διαβολος σε απομιμηση και θα κανει τα πραγματα χειροτερα. 

Εξεταζοντας ολες τις επιλογες αποφασισα οτι το καλυτερο θα ηταν να ζητησω βοηθεια απο τον αδερφο μου. Θα με απειλει  και θα με εκβιαζει μεχρι τη Δευτερα Παρουσια βεβαια, αλλα δε γινεται αλλιως. Θα το ανεχτω. Τον φωναξα και του ζητησα να απασχολησει τη μαμα. και τον μπαμπα. Δε χρειαστηκε καν να του πω το πως, θα αυτοσχεδιαζε. Κατεβηκαμε τις σκαλες και ειδα τον αδερφο μου να πηγαινει στη κουζινα οπου ηταν οι γονεις μου και πινανε καφε στην τραπεζαρια.. Ο αδερφος μου ξαφνικα ριχνει ενα πιατο και η μαμα μου αφου αρχισε τα τι σου συμβαινει παιδακι μου τι θα κανω μαζι σου κλπ εσκυψε να μαζεψει τα σπασμενα μαζι με τον πατερα μου. Αυτη ηταν η ευκαιρια. Τρεχω μαζι με τον Αλεξη μεχρι τη πορτα και αυτο ηταν, τελειωσε. Βγαζω μια ανασα που κρατουσα πολυ ωρα και σηκωνονται να με κοιταξουν και οι δυο.

-" Ποτε ξυπνησες εσυ;" μου λεει η μαμα μου αποπροσανατολισμενη.

-"Μμμ μολις. Γεια." της λεω και τρεχω πανω στο δωματιο. Περιμενα στο παραθυρο να δω αν ανεβηκε ο Αλεξης. Μετα απο λιγο ανοιγει η πορτα και μπαινει ο Αλεξης φτιαχνοντας το μαλλι του. Μολις με βλεπει χαμογελαει και μου κανει νοημα οτι ολα ειναι ενταξει. Παει προς το παραυρο, τσεκαρει γιατι δεν ανοιγε και μου κανε νοημα οτι το κλειδωσαν οι γονεις του το βραδυ. 

Κλεινω τις κουρτινες και ανοιγω το κινητο μου. 7 αναπαντητες και μηνυματα απο τον Αρη. Αμαν τον ξεχασα τελειως αυτον. Ειχαμε κανονισει να βρεθουμε. Ετοιμαστηκα και πηγα στο παρκο οπου ειχαμε ραντεβου. Απο το τερας που ημουν οταν ξυπνησα εγινα κυκλοφορησιμη σε 12 λεπτα. Και  αργησα μονο 6 λεπτα.

---

Εμεναν μονο δυο μερες για την πενταημερη στη Σαντορινη. Ανυπομονουσα. Ειπα στην Ηρω και την Φανη να περασουν απο το σπιτι για να με βοηθησουν να διαλεξω ρουχα, πραγμα που καναμε ηδη και για αυτες τις προηγουμενες δυο μερες. Ειχαμε ολες ενθουσιαστει και τραγουδουσαμε, φωναζαμε και γενικοτερα το ζουσαμε απο τη χαρα μας. Ναι ακουγομασταν λιγο, αλλα δε βαριεσαι. 

Οταν εφυγαν τα κοριτσια χτυπησε το τηλεφωνο και μου ειπε ο Αλεξης να παω στο παραθυρο. Κρατουσε ενα χαρτι που ελεγε "επιτελους θα ησυχασει το κεφαλι μου". Συνεχισαμε να μιλαμε ετσι για καποια ωρα. Ναι αυτο ειχε γινει κατι σαν "το δικο μας πραγμα". Εμεις και η Taylor Swift. Μιλουσαμε συνεχεια ετσι. Χαιρομαι που κάναμε κατι μαζι που δεν κανει με τους αλλους. 

Εν τω μεταξυ, οταν βρισκομασταν με τον Αλεξη, εκει που ολα ηταν καλα, οταν ανεφερα τον Αρη αλλαζε η διαθεση του. Θυμαμαι αυτο που μου ειχε πει μια φορα να μην τον εμπιστευομαι και οτι στην αρχη ειναι μονο καλος και τετοια. Δε νομιζω ομως να τα ελεγε σοβαρα...μου φερεται παρα πολυ καλα. Απλα εγω δε πιστεύω ποσο καλος ειναι σε σχεση με την εικονα του bad boy που εχει.  Πολλες φορες βεβαια νιωθω τυψεις που περναω τοσο χρονο με τον Αλεξη αντι με τον Αρη. Αλλα ειμαστε φιλοι. Οποτε ειναι λογικο... νομιζω.  Δε ξερω αλλα με τον Αλεξη εχουμε κανει διαφορετικο κονεξιον,  δε μπορω να το εξηγησω και δε μπορω και να το πιεσω να βγει το ιδιο και με τον Αρη.