Just friends?

Κεφαλαιο 3

Το βραδυ περασε ησυχα. Δηλαδη απο το σημειο που ο Αλεξης σταματησε τη μουσικη και επιτελους μπορεσα να κοιμηθω, ναι πολυ ησυχα. Και οταν του ειπα να το χαμηλωσει ή να βαλει ακουστικα τι μου ειπε το ατομο; "ελα χαμηλωσε το αν θες" ...ακου θρασος. Βρε ουστ.

--

Το επομενο πρωι μετα το πρωινο, ξεκινησα για το σχολειο. Εννοειται πως την ιδια ωρα θα εφευγε και ο Αλεξης... Ναι φυσικα γιατι τετοια ειναι η τυχη μου. Ρε λες να με παρακολουθει; Εκανα πως δεν τον ειδα μηπως και δε μου μιλησει. Αλλα δεεεν.
-"Καλημερα στην ωραια και μοιραια" ειπε και χαμολελουσε παλι. Τι ηλιθιοτητα ειναι αυτη; Και γιατι εχει τοσα κεφια πρωι πρωι;

-"Καλημερα ενοχλητικε γειτονα" του ειπα χωρις καν να τον κοιταξω.

-"Πως κοιμηθηκες εχθες;"

-"Αα παρα πολυ ωραια. Ναι ευτυχως δεν υπηρχε κανενας παλαβος που να παιζει στις δυο το βραδυ μπιτακια διπλα απο το σπιτι μου στη διαπασον" του ειπα με την ειρωνεια εμφανη στο υφος μου.

-"Α ναι ευτυχως. Ξερεις υπαρχουν και κατι τετοιοι που δεν υπολογιζουν τιποτα" ααα το συνεχιζει το παιδι.

-"Ναι μωρε θα τους προσεχω αυτους. Απ οτι ακουω γενικα ειναι ανυποφοροι, ενοχλητικοι και επιμονοι. Συνδυασμος με τον οποιο δε τα πηγαινουμε καθολου καλα." του ειπα και αυξησα το βημα μου.

Δε το συνεχισε. Δειχνει να το απολαμβανει ομως. Ενταξει ισως να μην ειναι και τοσο κακος τελικα. Πλακα εχει να του τη λεω και να μου τη λεει.

Στο σχολειο σε ενα διαλειμμα που πηγα να βρω τα κοριτσια, κλασσικα ηταν και ο Στελιος εκει. Που σημαινει οτι το υπολοιπο το crew θα κανει οπου να 'ναι την εμφανιση του. Δεν εχω καταλαβει αν ειναι παρεα ολοι αυτοι ή οχι, ή αν απλα καθονται μαζι λογω του στελιου και της Φανης ή τι αλλο παιζει....

Εκεινη τη στιγμη νιωθω ενα αγγιγμα και ενα ταρακουνημα συνοδευομενα απο ενα "μπου" και φυσικα εγω πεταχτηκα απο τη τρομαρα μου μαζι με δεκα εγκεφαλικα. Ο Αλεξης με τρομαξε με τον Αρη απο διπλα να τον πιανει απο το σβερκο και να του λεει "αντε ρε ηλιθιε". Καθισαμε ολοι μαζι και ο Αλεξης ηταν διπλα μου οοολη την ωρα και με ακουμπουσε και με πειραζε. Στα μαλλια, στα χερια, στα ρουχα, στην τσαντα.

Εν τω μεταξυ εχει καταλαβει οτι ΔΕΝ Μ' ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ Μ' ΑΚΟΥΜΠΑΝΕ, αλλα φυσικα και δε τον σταματαει αυτο. Καποια στιγμη του δινω μια αποτομη αγκωνια στη κοιλια και πονεσε γιατι διπλωθηκε για λιγο. Ο Αρης γελασε και μου χαμογελασε για αλλη μια φορα. Δε θελω να εχω παραισθησεις αλλα νομιζω οτι του αρεσω. Φαινεται απο την συμπεριφορα του γενικα αυτες τις δυο μερες. Μου ζητησε να με παει και σπιτι. Δεχτηκα γιατι φαινεται καλο παιδι και μη γελιομαστε, ειναι ομορφουλης. Δε μου κανει εντυπωση που ειναι ολοι αυτοι μια παρεα. Ειναι ολοι τους ομορφοι, αλλοι πιο πολυ και αλλοι πιο λιγο. Γυριζαμε λοιπον μαζι με τον Αρη και ειχα τη ευκαιρια να τον γνωρισω και λιγο καλυτερα. Βεβαια μας κατσικωθηκε και ο Αλεξης αλλα τι να κανεις...

-"Λοιπον εδω μενεις ετσι; Να σε αφησω λοιπον" ειπε ο Αρης γλυκουτσικα, σχεδον ντροπαλα. Εγω χαμογελασα.

-"Ναι εδω...σ ευχαριστω πολυ για την παρεα" 

-"Μη το ξαναπεις, η χαρα ηταν ολη δικη μου"

-"Οχι εγω-" παω να πω αλλα που να σταυρωσω λεξη

-"Ναι να σας πω ομως, εχει πιαστει το χερι μου απ το φαναρι που κραταω τοση ωρα. Αντε ειπαμε καλο μεσημερι, τελος. Μεσα εσυ, φυγε εσυ." πεταχτηκε ο Αλεξης.

Κοιτα καινουριους τροπους που βρισκει για να με εκνευρισει το ατομο...
Τελος παντων μπαινω μεσα και παω στο δωματιο. Φυσικα και μου χτυπησε το παραθυρο παλι,  αλλα αυτη τη φορα το ανοιξα. 

-"Τι εγινε Αλέξη; Ολα καλα;" του ειπα ανυπομονα δειχνοντας του οτι θελω να κλεισω. Η αληθεια ειναι οτι φοβομουνα και μη μπουκαρει στο δωματιο μου και μετα αν δε βγαινει πως το εξηγω αυτο στη μανα μου...

-"Σ' αρεσει αυτος ρε;" μου λεει και γελαει μονος του.

-"Φιλος σου δεν ειναι "αυτός"  ;" του λεω μπερδεμενα.

-"Φιλος μου αλλα με τις γκομενες δεεεν... Ασε σου λεω κανει τις μαλακιες του, μην μπλεκεις, για σενα το λεω" μου λεει και φορτωνω αλλα δε του το δειχνω. Ζεν εγω.

-"Αλέξη μου μην ανησυχεις και μη μου αγχωνεσαι. Δοξα το Θεο δεν χρειαζομαι κανεναν να μου λεει τι να κανω ευχαριστω πααααααααρα πολυ για το ενδιαφερον παντως."

-"Εγω το λεω για να σε προειδοποιησω"

-"Δε χρειαζομαι ουτε προειδοποιηση ουτε προστασία. Συγγνωμη τωρα" του ειπα και του εκλεισα το παραθυρο αποτομα με αποτελεσμα να χασει την ισορροπια του και παραλιγο να πεσει.

Γιεεες! Αλλα τι χαιρομαι. Παρα λιγο να γινω δολοφονος η ατιμη.