Just friends?

Κεφαλαιο 20

Φορουσα ακουστικα στη διαδρομη προς το σπιτι και αν και δεν εκλαιγα, ειχα βουρκωσει και γενικα ετοιμη ημουν... Μολις χωρισα και δεν εχω ιδεα αν επρεπε ή οχι. Πρεπει να μαθει να με παιρνει στα σοβαρα αλλιως τι σκατα σχεση εχουμε; Ο ανθρωπος ειναι παρανοϊκος παμε καλα τωρα; Του επιτεθηκε χωρις λογο! Αυτα σκεφτομουνα και γενικοτερα ημουν στον κοσμο μου. Δεν θελω να χωρισω... δεν θελω να τον χασω, δεν μπορω καν να σκεφτομαι πως ειναι να μην ειμαστε πια μαζι... Παω να περασω απεναντι αλλα στην κατασταση που ειμαι, περασα τον δρομο χωρις να κοιταξω. Ακουω ενα δυνατο κορναρισμα και γυρναω να δω ενα αυτοκινητο μπροστα μου και κοκαλωνω. Αυτο ειναι και το τελευταιο πραγμα που θυμαμαι...... --

Ξυπναω ομως ανοιγω με δυσκολια τα ματια μου. Τι συμβαινει ρε παδια γιατι δυσκολευομαι να κουνηθω; Νιωθω πολυ αδυναμη...βλεπω τελικα τη μαμα μου διπλα μου. Εγω τωρα πού ειμαι ειναι αλλο θεμα. 

-"Μαμα..;" 

-"Παιδι μου; Μη κουνιεσαι μη κουνιεσαι... Πως νιωθεις;" μου λεει γρηγορα.

-"Τι εγινε;" 

-"Αγαπη μου... γυρνουσες απο το σχολειο και... και δε χτυπησε ενα αυτοκινητο. Τωρα εισαι καλα ομως αυτο εχει σημασια" μου λεει και ειναι πολυ ανακουφισμενη... Πωωω τερμα ηλιθια ειμαι...

-"Ποσο θα κατσω;" την ρωταω το κυριο πραγμα που με νοιαζει.

-"Λιγες μερες μονο να βεβαιωθούν οτι εισαι καλα" μου λεει. Τι λενε μωρε. Ουτε ιντερνετ δε παιζει να εχει εδω τι θα κανω;  Κακως ανησυχησα βεβαια. Ολη μερα ημουν με παρεα. Το πρωι με τη μαμα μου που πηρε αδεια απο τη δουλεια της για να ειναι μαζι μου, και ολη την υπολοιπη μερα μεχρι το βραδυ ημουν με τα παιδια. Την Ηρω, την Φανη, τον Στελιο και τον Θανο. Οκ περναει η ωρα και μου κανει πολυ καλο που ειναι εκει. Αλλα δε μπορω να σταματησω να σκεφτομαι γιατι δεν εχει ερθει ο Αλεξης. Ενταξει χωρισαμε αλλα και παλι ανθρωποι ειμαστε! Μεχρι και ο Αρης ηρθε να με δει..

-"Χαιρεται... " λεει διαστακτικα ο Αρης καθως μπαινει στο δωματιο και ολα τα παιδια γυρνανε να τον κοιταξουν.

-"Γεια" του λεω χαμογελαστη. Μπορει κατα καποιο τροπο η συμπεριφορα του ολο αυτο το διαστημα να εχει να κανει με το ατυχημα μου με την ευρυυυτερη εννοια... αλλα δεν εχω λογο να θυμωνω που μας ανακατεψε με τον Αλεξη, γιατι στο κατω κατω εκανε τον κοπο να ερθει μεχρι εδω.

-"Ναι εμεις να παμε να φαμε κατι ε παιδια; " λεει η Ηρω και συμφωνουν ολοι.  Ναι αδειαστε μας τη γωνια και πιο διακριτικα εσεις.