Just friends?

Κεφαλαιο 16

Ημασταν με τον Αλεξη ακομα στο δωματιο, φιλιομασταν, και σε καποια φαση ανοιγει η πορτα, μπαινει μεσα οοολη η παρεα και μου κοβεται το αιμα. Τραβηχτηκα αμεσως ενω αυτοι εμειναν να μας κοιταζουν σαν χανοι. Για μερικα δευτερολεπτα δεν εκανε κανεις τιποτα και ενιωθα τοσο αβολα. Ο Αλεξης για αλλη μια φορα περασε το χερι του απ τα μαλλια του ψιλο αμηχανα. Ξαφνικα τα κοριτσια αρχιζουν να τσιριζουν απο τη χαρα τους, και ο Στελιος με τον Θανο να φωναζουνε "ωωω" και να πεφτουν πανω στον Αλεξη. Ο Αρης δεν εκανε τιποτα. Ηταν σφιγμενος  και ειπε απλα ενα ξερο "μπραβο μπραβο" με ενα ψευτικο χαμογελο. Αλλα δεν με νοιαζει. Αν τον τσουζει προβλημα του. Αυτος με απατησε. Ας κανει οτι θελει τωρα. Εγω πεταω στα συννεφα. 

Γυρισαμε απο την εκδρομη και ημουν πτωωωωωωμα. Επεσα απλα στο κρεβατι και εκλεισα τα ματια. Σκεφτομουνα ολα οσα εγιναν αυτες τις μερες. Πηγα να αλλαξω και να βαλω κατι πιο απλο (ενα σορτσακι και ενα φανελακι) και επεσα στο κρεβατι ξανα. Ειχε παει  μονο 10 αλλα νυσταζα τρομερα. Πηγε να με παρει ο υπνος αλλα με ξυπνησε ο ηχος του κινητου. Ο Αλεξης ηταν και μου ελεγε να βγουμε.

"Μυρτω" μου λεει. Τι ακαταμαχητη φωνη θεε μουυ!

"Πες μου" του λεω με χαμογελο.

"Θες να κανουμε κατι; Καμια βολτα; Να βγουμε τελος παντων" αχου το οντως δεν εχει εμπειρια με τις σχεσεις. Φαινεται απο το πως προτεινει μικρα καθημερινα πραγματα. Εμενα παντως αυτο με κανει να τον θελω περισσοτερο.

"Σορρυ αλλα ειμαι πτωμα. Θες να μεινουμε καλυτερα;" του λεω
"Ακομα καλυτερα" μου λεει και τον καταλαβαινω να χαμογελαει.

Σηκωθηκα να ανοιξω το παραθυρο για να μπει μεσα (αφου κλειδωσα πρωτα την πορτα φυσικα) αλλα πριν προλαβω να φτασω ειχε ηδη μπει μεσα. Τι φαση;
"Γεια σου..." μου λεει και με κοιταει απο πανω μεχρι κατω χαμογελοντας.
"Μολις μου εκανες διαρρηξη;" του λεω γελοντας.
"Θα πρεπει να προσεχεις περισσοτερο αν εχεις κλειδωσει το παραθυρο σου, ποτε δε ξερεις ποιος ανωμαλος μπορει να μπουκαρει μεσα" μου λεει
"Βλεπω ηδη εναν μεσα" του λεω και κανω βηματα προς αυτον αναγκαζοντας τον να κανει βηματα προς τα πισω. Προς το κρεβατι δηλαδη, με αποτελεσμα να πεσει πανω του. Και εγω μαζι.

Ειμαι απο πανω του και τον φιλαω, αλλα γελαω ταυτοχρονα γιατι τον βλεπω που εχει ξαφνιαστει απο τη συμπεριφορα μου. Προς στιγμην μου ειχε φυγει η νυστα και με ξαφνιασε αυτο. 

Κρατωντας με πανω του, ανασκηκωνεται λιγο, και παει προς τα πισω που ειναι τα μαξιλαρια του κρεβατιου μου.

Το χερι του τρεχει απο τη μεση μου στη πλατη μου και παλι πισω κανοντας με να ανατριχιασω. Το αλλο του χερι κραταει το προσωπο μου και με φερνει πιο κοντα στο δικο του. Καλες οι συζητησεις μας και οι γλυκουλικες αγκαλιες (που τωρα που το σκεφτομαι ακομα δεν εχουμε κανει) αλλα κατι τετοιες στιγμες νιωθω οτι ερχομαστε πιο κοντα και μου αρεσει αυτο. Ειναι η τριτη μου σχεση ουσιαστικά αλλα τον θελω πιο πολυ απ οσο ηθελα τους αλλους δυο μαζι.  Ειναι σαν να κανεις κλικ με καποιον και ταιριαζετε σε ολα. Και επισης... εχω αναψει φουλ πολυ. Και αν κρινω απο αυτο που νιωθω αναμεσα στα ποδια μου, και αυτος το ιδιο.

Μετα απο λιγη ωρα ενιωσα παλι να νυσταζω. Ομως δεν ηθελα να φυγειι. Σηκωθηκα απο πανω του και καθισα διπλα του και τον ειδα που χαμογελουσε και περασε τα χερια του απο το προσωπο του και το μαλλι του ανακατευοντας το. Ισα που προσαρμοστηκε με το ολο "παρε με" στυλ μου και του φυγα. Καημενουλης. Αχ με τρελαινει οταν εχει αυτο το βλεμμα του "σε θελω" παντως.

Συνερχομαι στη πραγματικοτητα. Σηκωθηκα και εφερα το χειριστηριο του playstation. Ηξερα οτι θα του αρεσει και δεν ειχαμε ξαναπαιξει κιολας μαζι. Παιξαμε αρκετη ωρα, ομως κουραστηκα και τον αφησα να παιξει μονος του. Εγω ημουν στην αγκαλια του, οπου και αποκοιμηθηκα.