Just friends?

Κεφαλαιο 11

Οι μερες περνανε ησυχα. Εγω με τον Αρη βγαίνουμε ολο και πιο πολυ και πλεον νομιζω (αν και δεν ειπαμε κατι επισημα) οτι κατα κάποιο τροπο τα χουμε, η Φανη με τον Στελιο, η Ηρω με τον Θανο επιτελους και ο Αλεξης ειλικρινα δε ξερω τι κανει με τη ζωη του. Καθε φορα που τον πετυχαινουμε με κοπελα, ειναι και διαφορετικη. Δε μπορω να τον παρακολουθησω ιδιαιτερα. Καθε βδομαδα και αλλο επεισοδιο. Ηθελα να ξερα εχει σκοπο να παρει ολα τα κοριτσια του σχολειου ενα ενα; Αλλα τελος παντων.

Με τον Αρη περναω πολυ ωραια. Εχει πλακα και ειναι πολυ καλος. Δεν εχω κανενα παραπονο. Το μονο που εχω να πω ειναι οτι υπαρχουν φορες που ξεμενουμε απο θεματα. Αλλα δε πειραζει. Περναμε και χρονο ολοι μαζι και εχει πλακα αλλωστε. Δε περιμενα να καταληξουμε "ζευγαρακια" ολοι στη παρεα. Δηλαδη σχεδον ολοι. Ειναι καπως κιουτ.

Ηταν βραδυ και εκει που εβλεπα ταινια, ακουω κατι να χτυπαει το παραθυρο μου. Καιρο ειχα να ακουσω αυτο το θορυβο... Συνηθως ηταν οταν ο Αλεξης.... Πφφφφ...   Σταματαω τη ταινια και παω στο παραθυρο. Ηταν ο Αλεξης φυσικα. Ειχε ποπ κορν σε ενα μπολ και ενα χαρτι κολλημενο στο μετωπο που εγραφε "θες παρεα;". Χαμογελασα και του ανοιξα το παραθυρο. Μπηκε μεσα και τον αγκαλιασα. Με αγκαλιασε και αυτος και μετα αφησε τα ποπ κορν στο κρεβατι. Φαινοταν διαφορετικος απο τον τελευταιο καιρο που ηταν τοσο απομακρος. Με μπερδευει η συμπεριφορα του αλλα μου ελειψε πολυ, οποτε δε θα κατσω να το αναλυσω περισσοτερο. Ανεβηκε η διαθεση μου στιγμιαια. 

-"Βρε βρε βρε καιρο ειχαμε να σε δουμε" του λεω για να τον πειραξω αλλα εμμεσα του την λεω κιολας λιγο

-"Σσσσς παμε να κατσουμε" λεει και μου χαλαει τα μαλλια με το χερι του.

 Ετρεξα στο κρεβατι και πηδηξα πανω με αποτελεσμα το λαπτοπ να πεταχτει και παραλιγο να πεσει κατω. Ο λογος που δεν επεσε ηταν επειδη προλαβε και το κρατησε ο Αλεξης.

-"Κατσε καλα γιατι θα σπασεις τιποτα" μου λεει και καθεται διπλα μου.

Εγω δε μπορουσα να συγκρατησω τη χαρα μου (πραγμα που ειναι ηλιθιο, κανω λες και τον βλεπω πρωτη φορα) και μιλαω πολυ. Ναι το συνηθιζω οταν χαιρομαι. Αυτος απλα ακουει και τις περισσοτερες φορες χαμογελαει ή σχολιαζει κατι μικρο. Αλλα πανω απ ολα τον βλεπω οτι με προσεχει.

Βαζω την ταινια να παιζει και φυσικα δε σταματησα να σχολιαζω στον Αλεξη. Μεχρι τη στιγμη που εβαλε το χερι του μπροστα απ το στομα μου για να μου το βουλωσει, πραγμα που επιασε, αν και με το ζορι κρατιομουν.

 Ο Αλεξης απλα ετρωγε τα ποπ κορν. Στο τελος που ειχα πλανταξει στο κλαμα με κοιταξε και εμοιαζε σαν να μην ηξερε τι να κανει. Στριφογυρισε τα ματια του ειρωνικα και αφησε τα ποπ κορν στην ακρη.

-"Αιντε ελα δω" μου λεει και ανοιγει τα χερια του να κατσω πιο διπλα του. Στην αγκαλια του.

-"Εισαι πολυ γελοια οταν κλαις γι αυτα" λεει σαν το αναισθητο ζωο που ειναι και γυρναω να τον κοιταξω.

-"Σκασε μωρε ηταν πολυ κριμα" του λεω καθως τον βαραω λιγο στον ωμο. 

Αντι να με ριξει απ το κρεβατι για αντιποινα, πηρε το χερι μου και αρχισε να το χαιδευει. Πιο πολυ σαν να το επεξεργαζεται ηταν. Οπως και να χει, ηταν ωραια η αισθηση και φαινοταν φουλ αφοσιωμενος σ αυτο. 

Μετα απο λιγο αρχισαμε να μιλαμε για να καλυψουμε τα οσα ειχαν γινει ολο αυτο το καιρο που ειχαμε απομακρυνθει. Εγω βασικα μιλουσα ασταματητα, αυτος απλα με ακουγε για αλλη μια φορα. Τι καλος μωρε που με ακουσε... ειχα νυσταξει αλλα δεν ηθελα να φυγει απο τωρα. Οποτε δεν ειπα τιποτα αν και με το ζορι κρατουσα τα ματια μου ανοιχτα.  Δεν αργησε πολυ να με παρει ο υπνος.