Η Μυρτω (Barbara Palvin) ειναι η καινουρια. Για κακη της τυχη μενει διπλα απο το ατομο που την εκνευρισε απο την πρωτη κιολας μερα(Francisco Lachowski). Παρόλα αυτα, σιγα σιγα αναπτυσσεται μια φιλια μεταξυ τους. Θα μεινει ομως μονο εκει; Θα καταφερο...
Ξυπνησαμε μαζι. Παλι. Απλα.. απλα δεν τον χορταινω! Για να τον ξυπνησω χαϊδευω το προσωπο του. Τον ακουμπαω πολυ απαλα, μονο τα ακροδαχτυλα μου ουσιαστικα γιατι ξερω οτι αυτο του αρεσει πολυ και τον ανατριχιαζει. Καταλαβα πως ξυπνησε γιατι χαμογελασε, αν και ειχε ακομα κλειστα τα ματια.
"Σηκω ρε αφου ξυπνησες" του λεω και του χαμογελαω. "Δε θελω να σταματησεις" μου λεει και με γυρναει ετσι ωστε να βρεθει απο πανω μου, και με φιλαει.
Ααχχχ απλα... αχ... Ξερω εχω καταντησει λιγο σιχαμα αλλα δεν εχω ξανανιωσει ετσι. Η ζωη μου ειναι πανω κατω τελεια και μεγαλο ρολο σ αυτο παιζει και ο Αλεξης.
Εν τελει εφυγε στο δωματιο του απο το παραθυρο κλασσικα, και την υπολοιπη μερα ημουν με την Ηρω και τη Φανη για καφε και ψωνια. Φυσικα και δε σταματησαμε να μιλαμε για την εκδρομη και για τον Αλεξη και το πως προεκυψαν ολα.
Οι μερες περνουσαν καπως ετσι, με μενα να περνάω την πιο ευτυχισμενη περιοδο της ζωης μου περνωντας χρόνο με τις κολλητες μου και με τον Αλεξη.
Ηταν απογευμα και δεν ειχα τιποτα να κανω και ο Αλεξης δεν απαντουσε οποτε ειπα να κανω γυμναστικη. Νομιζω το χρειαζομαι λιγο. Εστρωσα το στρωμα γυμναστικης, που εχω χρησιμοποιησει μια φορα στη ζωη μου ολη κι ολη, στο πατωμα και ξεκινησα. Μπαινει τοτε ο Αλεξης απο το παραθυρο. Παλι το αφησα ανοιχτο...το προσπερναω. Οταν καταλαβαινει οτι κανω γυμναστικη γελαει σαν χαζο. Με ειρωνευεται το κωλοπαιδι. Καλαααα. Το αφηνω να περασει και συνεχιζω.
-"Μπαααα; Κανεις και τετοια;" λεει γελωντας.
-Σε πληροφορω. Εγω ειμαι. Σε τελεια φυσικη. Κατασταση." λεω ενδιαμεσα απο τις ασκησεις μου και λαχανιαζω παραπανω.
-"Μμμναι ναι... ειναι ξεκαθαρο αυτο. Πως το κανεις; Μαθε και σε μενα" ερχεται μπροστα στο προσωπο μου και θελω να του δωσω κουτουλια. Ρομαντικα παντα.
Καθοταν και με κοιτουσε και ελεγε για τη μερα του. Εγω τον ρωτουσα διαφορα οσο μπορουσα. Μετα αρχισε να κανει αστεια για τη γυμναστικη μου παλι κοροϊδευοντας με. Σε καποια φαση κατεβαινει στο πατωμα μαζι μου. Εγω εκανα καμψεις εκεινη τη στιγμη. Ο Αλεξης αντεγραφε τις κινησεις μου κοροιδευοντας με αλλη μια φορα. Ε δεν αντεξα, απλωσα το ποδι μου και του κλωτσησα το χερι με αποτελεσμα να μη μπορει να κρατησει το βαρος του με το ενα χερι και να πεσει. Το αξιζε. Αρχισα να γελαω και τοτε αυτος για εκδικηση επεσε πανω μου πλακωνοντας με στο πατωμα.
"Α-αλεξη" ελεγα προσπαθωντας να αναπνευσω "Προσπαθεις να πεις κατι;" ελεγε με ενα ειρωνικο χαμογελο "Αν θες να ζησω δε φευγεις απο πανω μου γιατι δε μπορω να αναπνευσω...;" ειπα με πολλες διακοπες "Μμμ ποια ειναι η μαγικη λεξη;" με δουλευει το χαζο "Παρακαλω;" του λεω και βγηκε παραπανω σαν ερωτηση "Πιπα ηταν. Αλλα θα το δεχτω" λεει και σηκωνεται και καθεται διπλα μου.
-"ΑΛΕΞΗ!" του λεω σοκαρισμενη και γελαει.
-"Σε λατρευω οταν κανεις ετσι" μου λεει και με ριχνει πισω στο πατωμα αγκαλιαζοντας με. Εγω μενω να τον κοιταω για λιγο.
-"Τι;" μου λεει παιρνοντας μια τουφα απο το προσωπο μου με την οποια και αρχισε να παίζει.
-"Να τιποτα απλα... το σε λατρευω... δε μου εχει ξαναπει κατι τετοιο"
-"Δε ξερεις ποσο σε λατρευω; Και ποσο σημαντικη εισαι για μενα; " ειπε και κοιτουσε τα ματια μου.
-"Ξερω." του λεω χαμογελαστα.
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
"Στο χω πει οτι με αναβεις οταν το κανεις αυτο;" μου λεει και περναει το δαχτυλο του απο τα χειλη μου.
Πλησιαζει σιγα σιγα και περιμενω να με φιλησει, οσο ακομα το δαχτυλο του επεξεργαζεται τα χειλη μου. Με φιλαει τελικα και εγω μενω να απολαμβανω την αισθηση.
