Hi guys!! ^_^ I'm back hihihi.
So this is another love story of mine, tungkol to sa isang girl na nagmahal ng sobra at totoo pero sinaktan, binalewala at niloko lang siya ng taong mahal niya. Ngayon na break na sila, dahil alam niyang masasaktan lan...
Pagbaba ko ng eroplano ay almost 6:30 na ng gabi dito sa Japan, kaya naman agad na akong pumunta sa arrival area. Nagpalinga linga ako hinahanap ko kasi ung taong may hawak ng pangalan ko, sabi kasi sa akin ni Mr. Kenji ay si Ms. Miyuki Amaraya ang susundo at maghahatid sa hotel na tutuluyan ko ngayong gabi at bukas na daw ako dadalhin ni Ms. Miyuki sa bahay na titigilan ko dito sa Japan.
Pagtingin ko sa kanan ay may nakita akong may hawak ng pangalan ko kaya agad ko siyang nilapitan.
"Kon'nichiwa miri byō anatadesu. Miyuki no amaraya?"
(Hi are you ms. Miyuki Amaraya?)
Tanong ko sa babaeng may hawak ng pangalan ko.
"Hai, you must be Althea Blaze Rodriguez? You don't need to talk in Japanese I can understand English." nakangiti niyang sagot, hayss salamat naman at hindi na ako mahihirapan.
Sumakay na kami ng kotse niya at nagdrive na siya papuntang Hotel kung saan ako tutuloy ngayong gabi. Habang nasa byahe kami papuntang Hotel ay agad kong nilabas ang SLR ko, para kumuha ng mga pictures dahil maliwanag naman ang paligid at alam kong magiging maganda ang effect ng mga ilaw.
Kada matitigil kami para sa stop light ay agad akong kumukuha ng mga picture, may ilang park din kaming nadaan kaya nagpatigil ako saglit para kumuha ng picture. Nakakatuwa ang ganda talga dito sa Japan.
"You really love photography."nakangiting saad ni Ms. Miyuki
"Yes ma'am I really do."sagot ko ng may ngiti sa labi.
"Silly girl, you can call me Miyuki. Don't be to formal."saad niya
"Okay Miyuki, you can call me Althea."saad ko at tumango naman siya.
I decided na first name basis ang gamitin ko dito sa Japan. Iiwan ko na sa Pinas ang Blaze na mahina at kayang kayang saktan ng basta basta. Hayss enough of that.
After ilang minuto ay dumating na kami sa Hotel, grabe ang ganda ng tutuluyan ko ngayon gabi. Actually si Mr. Kenji ang nagbooked nito para sa akin, taray ko dba? Haha.
Hinatid ako ni Miyuki sa room ko, ang luwang ng room may queen size bed tapos may sofa sa gilid katabi ang isang table, may flat screen tv, syempre bathroom at ang pinakamaganda sa lahat ay ang glass window na kitang kita ang magandang tanawin dito sa tokyo. Sinabi niya tomorrow next day ko pa daw makikita si Mr. Kenji , sabi daw kasi sa kanya ni Mr. Kenji magpahinga daw muna ako ng isang araw para naman daw mabawi ko ung pagod ko sa byahe at para makalibot ng konti dito sa Japan.
At ng okay na ang lahat ay nagpaalam na din siya dahil dinner pa daw siyang pupuntahan, ako naman ay pinadalawa ko na lang dito sa room ko ang dinner ko.
Habang nilalagay ko sa isang tabi ang luggage ay biglang kumatok ung bellboy dala ang dinner ko, pinalagay ko na lang sa table sa may sofa ang pag kain ko at nagpasalamat.
Habang kumakain ako ay kinuha ko ang laptop ko at agad kong binuksan un kaso di ko alam kung anong password ng wifi dito kaya tumawag muna ako sa reception at ng makuha ko ay nagonline na ako sa Skype.
Nakita kong online silang apat kaya naman tinawagan ko na agad sila, pagkasagot nila ay sabay sabay nilang sinigaw ang pangalan ko.
Me: grabe kayo guys, buti na lang di ako nag earphones kundi basag sana eardrums ko.
(At sabay sabay kaming nagtawanan, aww namimiss ko na agad sila. :( )
Emma: so nasaan ka na niyan Blaze?
Me: andito na ako sa Hotel. Actually nagdidinner na ako ngayon ito.
(sagot ko sabay subo ng pagkain.)
Mia: so kamusta ang byahe mo? anong itchura ng Japan?
(excited niyang tanong.)
Me: eto medyo pagod nangalay nga pwet ko sa pag kakaupo kanina sa eroplano. ay grabe ang ganda dito. hayaan niyo bukas pag naglibot ako magfafacebook live ako, abangan nyo or iPM ko kayo.
Lucy: cge ah, hihintayin namin yan.
Jane: that's a great idea Blaze.
(hayss namimiss ko sila lalo. :( )
Mia: oh bakit parang lumungkot ka? wag mong sabihin na aalala mo si Troy?
(oh great Mia hindi ko na siya naalala, pinaalala mo pa. agad ko naman siyang tinaasan ng kilay.)
Emma: Mia!
(saway ni ate Emma.)
Mia: ooppps! sorry Blaze.
Me: it's okay Mia. nalulungkot lang ako kasi namimiss ko na agad kayo.
Lucy: un naman pala eh, to tlgang si Mia. namimiss ka na din agad namin Blaze hindi naman kami mawawalan ng communication sayo noh?
Jane: Lucy's right. Basta focus ka lang dyan sa kung anong ipinunta mo dyan right? Focus ka lang sa pagiging isang maging na photographer.
Emma: at wag mo na siyang isipin. hindi siya kawalan, ngayong andyan ka na sa Japan ipakita mo sa kanya kung ano ung nawala sa kanya, okay?
Naiyak naman ako sa mga sinabi nila. Sila talaga ang tunay na mga kaibigan ko, hayss. Nakailang chickahan pa kami bago ako nagpaalam sa kanila para magpahinga na, sana naman wag na akong mamahay ngayon. hehe. Ganun kasi ako pag wala sa sariling bahay or sa boarding house.
Nang makapagshower ako ay dinala ko sa kama ang laptop at SLR ko. Sinalpak ko ung cord ng camera ko sa laptop at nilipat ko lahat ng picture sa laptop pati pictures namin ni Troy hayss. Saka ko nilagay sa isang folder at saka ko nilagay sa isa pang folder para hindi ko ganun makita.
Nang okay na ay nilagay ko na sa side table ung laptop at SLR ko, at kinuha ko naman ang phone magoopen ako saglit sa Fb tiningnan ko kung online siya at tama nga ako online siya, hayss. Magppost na nga lang.
"Goodnight Tokyo." post ko sa facebook.
Lumapit ako sa bintana ng kwarto ko, pinagmasdan ko payapang gabi dito sa tokyo. Dito na magsisimula ang panibagong yugto ng buhay ko malayo sa taong nanakit ng damdamin ko.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
