My Creepy Bodyguard

35- Goodbye

Pinagbuksan ako ng pinto ni Third inihatid nya kasi ako sa bahay. Napagpasyahan ko mu nang umuwi para maka pag bihis at pahinga.

Pagbaba ko ngumiti ako sakanya "Mag iingat ka"

Nabigla ako ng lumapit sya saakin at humalik sa pisngi ko

"Thankyou Queen for giving me a chance. Hinding hindi ko sasayangin ang chance na ibinigay mo baby. Takecare. I have so much fun with you"

I smile and wave my hand before he leave. Pinagmasdan ko lang ang palayo nyang sasakyan saakin. Sana wala akong pagsisihan sa mga ginawa ko dahil para naman iyon sa lahat.

Papasok na sana ako ng bigla nalang may humatak sa braso ko

"Luther!" Napahiyaw ako dahil sa higpit ng pagkakahawak nya sa braso ko

"Bitawan mo ako!" Galit na sigaw ko

Tinapunan ako ng nakamamatay na tingin ni Luther. Bigla nalang akong kinilabutan sa klase ng pag titig nya. Yung tingin na para bang andami kong ginawang kasalanan sakanya

"WHAT THE HELL DO YOU THINK YOU'RE DOING?! YOU'RE BREAKING UP WITH ME BECAUSE OF THAT ASSHOLE?! DAMN IT QUEENI! ANO BA SA TINGIN MO ANG PINASOK MO? Isang laro na pwedi mong tapusin kahit kailan mo gusto?!"

Titig na titig lang ako sakanya dahil wala akong masabi. Ngayon ko lang sya nakitang ganito ka galit. Halos pumutok lahat ng ugat nya sa ulo.

He look devasted. Ang bigat bigat sa dibdib na makitang nasasaktan ang taong pinaka mamahal mo.

"Can you please cut this shit Luther?! Dont you dare shout when Im infront of you! Remember you're JUST my bodyguard! Stop acting like a boyfriend cause you're not!" Pinilit kong maging matatag dahil ayoko maiyak sa harapan nya ayoko mag mukhang mahina dahil mas lalo lang akong mahihirapan na iwan sya at pakawalan.

Natawa ito ng mapakla "You're lying!" Giit nya

I sarcastically smile "You're just my toy! So please get out of my sight! Ipapadala ko nalang ang bayad ko sa serbisyo mo!"

Go Queen. Magsinungaling kapa dagdagan mo pa ang kasalanan mo lubuslubusin mo na ang pananakit mo sakanya.

Napahawak ito sa sentido nya hirap na hirap at halos maiyak na ito habang naka tingin saakin

"Tignan mo ako ng deretso sa mata at sabihin mo saaking hindi mo na ako mahal" puno ng determinasyon nyang saad.

Ngumiti ako at tumitig sakanya. Sge Queen titigan mo na sya dahil ngayon mo nalang sya makikita ng ganyan kalapit.

"I dont love you and I never will. So please get out off my sight!" I shouted before I leave him crying infront of our gate.

Pagtalikod ko bumuhos na ang luha na kanina ko pa pinipigilan. I hate myself for hurting him! Kung may magagawa lang ako para mapawi ang sakit na nararamdaman nya ginawa ko na dahil ayoko syang nakikitang nahihirapan ng dahil saakin.

Pagpasok ko sa loob nadatnan ko si Kuya Denviel na kumakain. Dinaanan nya lang ako ng tingin kaya lalo akong naiyak. Wala akong ibang nagawa kundi ang tumakbo papunta sa kwarto ko.

Ito na parin ang kwarto ko na iniwan ko walang nagbago ganon parin ang ayos ng unan mga libro at cabinet ko.

I miss my room I miss everything in this room. Isa isa kong dinaanan ang picture frame na meron ako. Pinagmasdan ko ang picture namin ni daddy na masayang mag kayakap. This was taken when I graduated high school.

I miss my dad so much hindi ko akalain na magiging ganito kahirap ang lahat. Kung kaya ko lang ibalik ang nakaraan ginawa ko na sana ang tama hindi sana ako nag padalos dalos sa desisyon na ginawa ko.

Because of my stupidity I hurt kelsey my family and Luther. I cant stand looking at him like that. He was so devasted and frustrated because of our break up.

I love him I really do pero wala akong magagawa dahil ang mundo na iniikutan nanamin mismo ang humadlang sa pagmamahalan namin.

Why do it feels so wrong? The things so right? Yung kahit tama para sa ibang tao sobrang mali.

Ganito ba talaga kahirap ang mag mahal? Tao lang din naman ako na may karapatang mag mahal.

Maybe this is my karma sa lahat ng nagawa kong mali sa lahat ng inapakapakan kong tao.

Humiga ako at niyakap ang aking unan. Mas gusto ko pa rin humiga sa matigas na papag atleast kasama ko si Luther masaya kami kahit simple lang ang buhay namin doon. Pakiramdam ko sobrang laki ng parte na nawala sa pagkatao ako. Kulang ako kung wala sya sakanya na halos umikot ang mundo ko. Natutunan kong maging simple dahil sakanya.

Tinuruan nya akong kalimutan ang mapait na nakaraan ko. He teach me how to Love.

Knock Knock

Napabalikwas ako sa pagkakahiga ko pinunasan ko ang luha sa aking pisngi.

Pagbukas ko ng pinto nadatnan ko si Kuya Denviel sa harap ng kwarto ko.

"Wag kana mu nang pupunta sa hospital mas makakabuti kung sa bahay ka nalang para hindi maistress si mommy" cold na sabi ni Kuya Denviel.

Sobrang sakit sa dibdib lahat ng sinabi ni Kuya. Na ako nana man ang magiging dahilan kung bakit masasaktan si Mommy.

"Why? Ako nalang ba lagi Kuya?" Sumbat ko sakanya

Nabigla ako ng ngumisi sya saakin "You really have the guts to ask that question huh Queeni my dear sister?" Mapanuyang sambit nito na nagpatahimik saakin.

I bit my lower lips to control my tears. Dati hindi ako hinahayaan ni Kuya na pagsalitaan ako ng masama ng ibang tao. Pero ngayon sya na mismo ang nananakit saakin.

"Hate me if you want Kuya Denviel but. But I still have the right para dalawin si Daddy dahil anak nya ako"

Natawa ito ng mapakla "Anak? Anak ba ang tawag sa naging dahilan kung bakit nasasaktan at nahihirapan si Daddy ngayon hah? Tell me Queeni paano mo nakuhang tawagin ang sarili mo na isang anak pagkatapos ng ginawa mo?" Sumbat nito saakin
puno ng hinanakit at galit ang mga mata ni Kuya.

Titig na titig lang ako sakanya bawat salitang binibitawan nya ay parang kutsilyo na bumabaon sa dibdib ko. Oo aaminin ko tama sila nasaktan ko si daddy ako ang dahilan kung bakit sya nahihirapan ngayon.

Namalayan ko nalang na unti unti ng tumutulo ang luha sa aking mga mata.

"You dont know everything Kuya! Yes its my fault kung bakiy nag kaganyan si Daddy ngayon! OO SIGE SISIHIN NYO LANG AKO HANGGAT GUSTO NYO KAHIT KAILAN NAMAN WALA AKONG GINAWANG TAMA HINDI BA?! KAYO BA ANG IKAKASAL? Naisip nyo man lang ba na sobrang sakit para sa part ko na ikasal na wala man lang permiso ko? Now tell me kuya ako ba? Ako lang ba ang may kasalanan?!"

Tumakbo ako paloob at isinara ang pinto ng aking kwarto. Ayoko makita si Kuya dahil baka ano pa ang masabi ko sakanya. Tama ang narinig nya dahil ayokong masaktan ang damdamin ni Kuya Denviel lalo na si mommy.

Umiyak lang ako ng umiyak at yumakap sa teddy bear na bigay ni Kuya saakin. I still love my brother no matter what happen. Kahit pagsalitaan nya pa ako ng masama. I deserve all of this shit.