Herkese merhabalar arkadaşlar. Bu benim ilk hikayem. Umarım beğenirsiniz. Lütfen kitaba başlamadan önce tanıtımı okuyunuz.
Son kez yaşlı gözlerimle eve baktım. Gidiyordum. Hemde arkama bakmadan gidiyordum. Bıkmıştım. Herşeyden bıkmıştım. Beni umursayan bir kişi bile yoktu hayatımda. İlk defa bu kadar çaresiz hissediyordum kendimi. Hemen yanımdaki masaya doğru ilerledim ve oturdum. Elime kalem alıp yazmaya başladım..
"Ben gerçekten nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Umarım beni anlarsın. Çünki gerçekten hayattan soğumuş ve bıkmış durumdayım. Yani...B..Ben gidiyorum. Hiç bir zaman seni sevemedim. Beni sevmene rağmen beni tehdit ettin. Senden gerçekten korkuyordum ve mecbur kalarak evlenmiştim. 3 ay oldu evlenmemizden sonra.. Tam 3 ay geçti. Ben her gün ağlıyordum. Sen işten geliyordun ve beni yine ağlayarak görüyordun,sarılmaya çalışıyordun. İstemiyorum,lütfen anla artık. Sadece yeni bir hayata başlamam lazım. Senin yüzünden üniversiteye de gidemedim. Evden dışarı çıkamadım bile. Mutlu musun ? Beni üzmekten mutlu musun ? Bazen düşünüyorum da,senin sevgin sahte. Eğer beni sevseydin, seninle evlenmem için beni tehdit etmezdin. Annem ve babam öldüler. Geriye abim kaldı. Onu seviyorum,oda beni seviyor. Onu bırakmak istemezdim ama senin yüzünden abimi de terkediyorum. Herneyse,lütfen sorun çıkarma. Beni anla. L..Lüt..Lüt.Lütfen.....Jeremy......."
Kalemi geri masaya koydum ve mektubu elime aldım. Jeremy yatakta uyuyordu. Bazen düşünüyorum da ,keşke insanlar böyle uyuduklarında nasıl masum gözüküyorlarsa, gerçektede öyle olsalar..Mektubu Jeremynin yanındaki komidinin üzerine koydum. Valizimi hazırladıktan sonra evden çıktım. Napacaktım gerçekten bilmiyorum. Sudan çıkmış balık gibiydim. Hayatıma nasıl hiçbirşey olmamış gibi devam edecektim ben ? Nasıl yapacaktım ? Nasıl kurtulacaktım bu kabustan ? Üstelik elimde işim bile yoktu. Çalışmam gerecekti. Yurtdışına gidecektim. Evet en iyi fikir buydu...
Çocukluğumdan beri en çok Kanadaya gitmek isterdim. Ve sonunda da hayalim gerçek olmuştu. Kanadaya gelmiştim. Abimi aramam gerekiyordu. Ona herşeyi anlatacak,yanıma gelmesini isteyecektim. Uçaktan indikten sonra Kanadada olmamın verdiği keyifle gülümsedim. Dolayısıyla da burda okula gitmem gerekiyordu. Şerefsiz Jeremy yüzünden üniversiteye gidememiştim. Artık özgürdüm. İstediğim yerde istediğim şeyi yapabilirdim. Daha sonra aklıma Kanadada yaşayan ve bir senedir görüşmediğim arkadaşım Diana geldi. Numarası bende duruyordu. Umarım hala aynı numarayı kullanıyordur diye ümit ederek onu aradım.Bir..İki...Üç.. kez çaldıktan sonra açtı..
"Alo ? Rose ? Ah..İnanamıyorum..Sonunda arayabildin! Nasılsın?" diyerek gülmeye başladı.
"Merhaba Diana. Ben..Ben çok kötüyüm. Sadece bir kaç günlüğüne kalacak yere ihtiyacım var. Şey sende kalabilirmiyim tabi müsaitsen.Sana herşeyi anlatacağım."
"Tabiki canım. Hem seni bu kadar uzun süre sonra görmek çok güzel olurdu benim için"
"Tamam sen bana adresi mesaj at geliyorum"dedikten 1 dk bile geçmemişti ki,telefonuma mesaj geldi. Hemen taksi tuttum ve adrese doğru gittim.
Diananın dediği yere geldiğimde evine doğru baktım. Küçük ve iki katlı,sevimli bir villaydı. Hemen eve doğru ilerlemeye başladım. Bahçesi büyüktü. Kapıya geldiğimde,derin bir nefes aldım ve kapıyı çaldım. Kapıyı Diana açtı. Ta..Tanrım..Çok değişmişti..Güzelleşmişti..
"Ah..Diana"diyerek sımsıkı sarıldım ona. Oda gülerek bana sarıldı. Bir süre öylece durduk. Sonra ayrılmamız gerektiğinin farkına vardım ve kendimi çektim.
"Tanrım..Çok değişmişsin"
"İstersen eve geç,konuşalım" dedi ve eliyle içeriyi işaret etti. Hemen içeri girdim ve oturma odası olduğunu umduğum odaya ilerledim. Koltuğa oturdum ve beklemeye başaldım. Daha sonra Diana elinde iki kupayla geldi ve karşımdaki koltuğa oturdu.
"Ee..Anlat bakalım. Noldu Rose?"dediğinde biraz duraksadım. Sonra ona herşeyi anlattım. Dikkatle beni dinliyordu.
"Ondan kurtulduğuma binlerce kez şükür ediyorum.Diana..Senden başka benim arkadaşım yok. Zaten hiç olmamıştı benim arkadaşım. Lütfen bana bir yol göster. Sence dönmeli miyim ?"
"Ah saçmalama Rose. Delirdin mi sen kızım ? Bu kadar kolay kaçtığına şükretmelisin. Sen hiç merak etme. Ben senin hep yanındayım. Tamammı ? Ne olursa olsun birbirimizden asla vazgeçmeyeceğiz."
"İyiki varsın"dedim ve sıkıca sarıldım arkadaşıma. Hıçkırarak ağlamaya başladım. Diana saçlarımı okşuyordu ve sakinleşmemi söylüyordü. Hemen kendimi toparladım ve getirdiği kupadan kahvemi içmeye başladım.
"Hem belkide burda yeni kısmetini bulacaksın?"
"Erkek arkadaşın varmı?"diye sordum.
"Var var. Bi ara tanıştırırım"diyerek güldü.
"Bir hafta sonra okul başlıyor hem benim çalıştığım kafe var. Sende çalışmak ister misin?"
Evet Dianayla çalışmak benim için iyiydi. Hem yanlız kalmamış da olurum ve bu yüzden de kabul ettim.
"Yarın sabah da alışveriş yaparız"
"Tamam.Geç oldu ben uyuyım. Odamı gösterirmisin?"
"Tabiki"
Odama doğru göz gezdirdim. Küçük ama güzel bir odaydı. Hemen duş alıp pijamamı giydim ve tam yatağa uzanacakken telefonuma mesaj geldi. Bilinmeyen numaradan gelmiştir mesaj..
"Selam bebeğim"
Tanrım! Bu da neydi şimdi?
Kitabın birinci bölümü bitmiştir. Sınır +5 vote ve +10 yorum. Sınır geçmezse yeni bölümü paylaşmam. Eğer yeni bölümleri bildirimle almak istiyorsanız, bu kitabı kütüphanenize ekleye bilirsiniz. Umarım beğenmişsinizdir. Yeni bölümde görüşmek üzere. Hoşçakalın.
