Virüs

Bölüm13

Insanlar teker teker düşüyorlardı ve etraf ölüm kokuyordu. önüme gelen her şeyi öldürüp kardeşlerimi arıyordum. Etraf kan gölüydü. Bu kadar vahşeti hayal etmiştim ama olmamasını umuyordum. "Debbie!" Dean'ın sesini duymamla parka doğru koşmam bir oldu. Dean kaydırağın tepesinde pusu kurmuştu ve yanında Charlie de dahil 2 küçük çocukta vardı. Ona baktığımı görünce mermi torbasını gösterdi. Azalmıştı. Ona yardımcı olmak için harekete geçiyordum ki "Annie içerde. Ben idare ederim. Çıkar onu Deb." Kafamı sallayıp yan taraftaki okulun içine koştum ve aklıma anılar geldi. Ilk kez bir zombiyle okulda karşılaşmış ve sağ çıkmıştım ve yine bunu yapacaktım. "Annie!". Avazım çıktığı kadar bağırdım. Kan dolu koridorları koşarken gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı. Ne ses vardı ne çığlık. Sadece ölü bedenler yeniden doğmaya hazırlanıyorlardı. Adımlarımı hızlandırırken sol tarafta bi hareketlilik gördüm. Zombinin bir tanesi ölü bir bedeni kemiriyordu. Cebimden çıkardığım bıçakla zombiye doğru koşmaya başladım. O anda hiç beklemediğim bir tepki vererek eğildi ve ağzını karnıma yönlendirdi. Elimi ters çevirerek zombinin boynunu baştan sona kadar çizdim. Fışkıran kanlar yüzüme sıçrarken kafasına öyle bir tekme attım ki kafası karşı sınıfın kapısına kadar uçtu ve çarptı. Derin derin nefes alırken karşı sınıftan çığlık gelmesiyle içeri girdim ve Annie dahil 4 çocuğun saklandığını gördüm. Annie beni görünce ağlamayı kesti ve bana sarıldı. "Hadi gelin sizi buradan çıkarayım.". Çocuklar beni takip etti ve sakince dışarı çıktık. Dean'a yardıma gidecektim ki Luke ile beraber dövüştüklerini gördüm. Küçük çocukları LUke'ye verdim. Bana derin derin baktı ve eğilip kısa da olsa beni öptü. "Hayatta kal ufaklık." Ona kızacak vaktim yoktu ve kafamı Dean'a doğru çevirdim. Dean beni görünce Charlie'yi kucaklayacak yanıma geldi. "Beni izleyin" Önde ben ve en arkada Dean olmak üzere yürümeye başladık gelen her şeye ateş ediyorduk. Göl kenarına gelince çalılıkların altına sakladığım kayığı çıkarttım. Bunu zor zamanlar için yapmıştık Luke ike beraber. İçinde silah ve yiyecek vardı. En azından 1 hafta rahat idare ederdi. Ben gidemezdim. Babamı ve onu bırakamazdım. Savaşmam ve bu orospu çocuklarını gebertmem kazımdı. Dean kayığı görünce itiraz etmek için ağzını açtı;ama onu susturdum. "İçinde erzak ve silah var karşıya geçin ve saklanın. Ben sizi bulacağım." "Hayır Deb. Annemi geride bıraktım, babamın çalıştığı bina patladı. Seni bırakmayacağım." Dean'ın ağzını kapatarak ona sarıldım. Annie ve Charlie'yi öptüm. "Dediğin gibi annemi geride bıraktık. Babamı bırakamayız. Emin olmam lazım. Sizi bulacağımı biliyorsun ayrıca tek sana güvenebilirim. Kızlar sana emanet." Kayığı ittirdim ve Dean küreği çekmeye başladı. "Tavsiyen var mı Deb?". "Evet. Ölmemeye çalışın." Onlara son kez baktığımı düşünerek gözlerim dolu şekilde arkamı döndüm ve alana koşmaya başladım.

Çok özür dilerim uzun zamandır yazmıyordum. Ama artık öyle bir şey olmayacak. Tekrar girişim biraz kısa oldu ama yarın çok uzun bir bölüm gelecek. Yorumlarınızı bekliyorum.