3.BÖLÜM-ACI

9K 526 25
                                    

Kapüşonlu

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Kapüşonlu.
İnstagram: sudedogan09

**

"uyan artık kalk!" duyduğum üçüncü baskılı cümle buydu. Bedenim kendisini uykunun kollarına öyle sıkı sarmıştı ki uyanmak ve en azından daha iyi hissettiğim uykumdan etmek istemiyordu.

Öksürdüm ama hala bilincim tam olarak kendine gelmemişti, biraz garip hissediyordum,bugün bedenimde daha beklenilmedik bir halsizlik vardı ve bu halsizlik uyku isteğimi öyle bir arttırıyordu ki..
Sanki bir el boğazıma baskı uyguluyor ve uyumamı emrediyordu,boğazımdaki acıyı dindirmek amacıyla zihnimi sürekli uykuya itiyordum.

Ama sonunda başardım ve gözlerimi açtım. Gardiyan karşımda sinirlenmiş bir biçimde bakıyordu.

"uyan dediğimizin farkındasındır umarım! Davan başlayacak sen halen uyuyorsun çabuk sadece iki saat kaldı hemen götürüleceksin tamam mı?" kolumu oynattım ve gözlerimi devirerek ayağa kalktım. Ah! Bugün davam var gerçekten de çok mutluyum kesin özgür kalacağım ve erkek kardeşim tarafından öldürüleceğim! Diyerek sevinmeliydim sanırım.

Ayağa kalktım ve yere bakarak yürümeye başladım bu gardiyanı sinirlendirmişti ancak ne yapabilirdim ki? Hiçbir şeyi umursamıyordum ve gereksiz yere konuşmak istemiyordum.

Kovuşuma döndüğümde bütün dikkat artık bendeydi ve bu gerçekten rahatsız ediciydi,şimdi yine konuşacaklardı ana katili ,pislik! Diye..

Yatağıma ulaştığımda alttan çantamı çıkardım ve herhangi bir giysi çıkardım.

Siyah bluz ,tayt ve ayakkabım. Evet hazırım, umurumda olmayan bir davaya gitmeye..

**

Arabaya bindirildiğimde ellerimdeki kelepçe artık rahatsızlık vermiyordu buna alışmıştım. Ve emindim ki araçtan çıktığımda kameralar beni bekliyor olacaklardı çünkü amcam ün sahibi bir iş adamıydı ve yeğeni "katil" olduğu için bu haber kesinlikle onlar için kaçmazdı sonuç olarak bu süper bir işti.

Yutkundum ve bir umut şu gün hemen geçer diye iç geçirdim çünkü şuan boğuluyormuş gibi hissediyordum kendimi arafta kalmış bir ruh gibi hissediyordum aynı zaman da.

Dava için mahkeme yerine gelene kadar gözlerim kapalı sadece hayal etmiştim, annemi.,

Onun güzel suratını anımsarken bile zorlanır olmuştum artık çünkü her an aklıma gördüğüm rüya da annemin karnına giren bıçaklar giriyor ve annemin güzel suratını kana buluyorlardı.

İki kişi beni kolumdan tutup kaldırırken gerçeklerin farkına varmıştım şimdi hakim karşısına çıkacak ve konuşacaktım , ne yapacaktım peki? En uzun konuşmam sekiz kelimeyken bu biraz korkutucuydu orada put gibi kalmaktan korkuyordum.

TAKİPÇİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin