TAKİPÇİ

57.BÖLÜM-MEZAR

Sizi bekletir miyim hiç? Tabii ki hayır yazmak o kadar güzel ki yazmaya doyamıyorum<3

Diğer kitabıma da geliniz efendimm <3

SİYAH GECE :)

*

Duruşma salonuna girmek benim için bir ızdıraptı,Kağan ve babam içinde.

Gergindik çünkü eğer bu lanet herif sahip olduğu güç sayesinde bu işten hafif yara alırsa bunu kaldıramazdım gerçekten.

Babam ikimize de aynı anda söyledi. "Çocuklar..biliyorum zor ama kendinize hakim olmak zorundasınız bu dava arkadaşımda merak etmeyin o adam ipin ucuna geldi artık kaçışı yok" babam bu davayı almak istemişti hem de çok ama arkadaşları buna izin vermemişti böylesi daha iyi olmuştu zaten arkadaşını tanıyorduk ve adalet için elinden geleni ardına koymayacağını da biliyorduk.

"Tamam baba" Kağan yine sessizliğini korudu,bize bir şey demiyordu evet ama içten içe neler saydırdığını neler düşündüğünü tahmin etmiyor değildim.

Ve sonra içeriye girdik,dava henüz başlamamıştı ama gelenler çoktu oturacak yer neredeyse yoktu,sanırım bu pisliğin ceza alışını görmek isteyenlerin böyle çok olması normaldi.

Babam bize ayrılan yere yöneldi en öne,Tarık henüz getirilmemişti herkes yavaşça yerine oturdu,sonra kapı açıldı ve kolunda iki kişiyle Tarık yürümeye başladı.

Suratındaki yara izlerini görmek yeterdi zaten şimdiden kazandığımı hissetmeye,ona hapiste rahat vermemişlerdi tabii hak ettiği üzere.

Yere bakıyordu oda yalnızca yere,kimseye bakacak yüzü yoktu tabii ki .

Sonra beni gördü. İfadesizdi hala.

Donuk suratını bir anda şaşkınlığın verdiği bir ifade sardı sonra boynuma baktı,bıraktığı yara izine. Hala sargılıydı orası,bende bıraktığı bu iz ömür boyu benimleydi.

Gözlerime bakamadı ama ben baksın istiyordum baksın ve pişmanlıktan kudursun,ayaklarıma kapanmak istesin ama yapamasın.

Sonra sanık koltuğuna oturuldu ve hakimler de yerlerini aldı. Karşılıklı oturan avukat ve savcı birbirlerine baktılar,rekabet yoktu nedense sanki avukat yenilgiyi baştan kabul etmiş gibiydi.

Dava başladı,sustuk ve izlemeye başladık,bir an önce bitsin istediğim davayı...

*

"Karar verildi" Hakime hanım tokmağı bastı,artık her şey ağzından çıkacak söze bağlıydı.

Ama sonuç zaten belliydi. Ne mi oldu?

Anlatayım..ilk olarak kurbanlardan biri olarak ben konuştum,üç ay komada kalışımdan tutun bana nasıl musallat olduğun anlattım ve sonra..annem.

O zaten bu davanın sebebiydi,avukat suçu kabul ettiklerini belirtti ve bu yüzden cezanın indirilmesini talep etti. Maalesef müebbet ceza almamıştı. Annemin cinayeti için on bana verdiği zarar için altı sene yani toplamda on altı sene,şuan ki yaşına bakarsak ellisine kadar burada sürünecekti.

Ama ben nedense daha çekişmeli bir mahkeme bekledim böyle kabullenişi...onu bu hale getiren neydi? Kaçmak için beni bıçaklayan adam şuan neden savunma yapmamıştı?

Salondan çıkarken son bir kez baktım Tarık'a, bu suratı mümkünse bir daha görmek istemiyordum. Sebep olduğu tek şey kaos olmuştu. Geceleri ağlama sebebimdi. Annemden beni koparan şeydi.