Hastaneden çıktığımızda saat akşam sekiz olmuştu, Görkem'e yük olmak istemediğim için taksi ile gidebileceğimi söylesem de "Hey! Sence istisna bir gün sadece bir ziyaret ile biter mi?" deyip kolumdan tutmuş ve beni arabaya geçirmişti,bu tavrı şaşırtmıştı beni.
"Tamam..." dediğimde o da şoför koltuğuna geçti ve arabayı sürmeye başladı.
Sıkılmaya başladığımda radyodan şarkı açmaya karar verdim ama araba bana ait değildi ve izinsiz açmak istemiyordum ama izin de almak istemiyordum, of..
Sonra birden radyodan Gripin-vazgeçtim ben bugün adlı şarkı çalmaya başladı.
Şarkı kulağıma fısıldarken bazı yerlerde kendimi bulmuştum,sanki adam beni anlatıyordu.
Nereye gittiğimizi bilmiyordum ama Görkem hiç belli etmese bile üzülmüştü bence ölmüş babasından bahsedip sağır annesini görmeye gelmek kolay olamazdı.
Yirmi dakika sonra araba restorantımsı bir yerde durduğunda yemek yiyeceğimizi anladım,cidden çok acıkmıştım ve yemek fikri o anda beni cezbetmişti.
Görkem arabadan inince bende indim,kapıyı kilitledi ve " Bayanlar önden" dedi.
Tamam bu bir randevu falan değildi bu barizdi ama yine de biraz garip hissetmiştim,Görkem gülümseyince biraz şaşırsam da normalmiş gibi devam ettim.
içeriye girdiğimizde rüzgarın eseceği bir yeri tercih etti,tıpkı benim gibi, bende her daim rahatlığı rüzgarı sevmiştim.
siparişleri verdikten sonra bana baktı ve "Ee sende hayatından bahset biraz" aynı zamanda gömleğinin iliklediği ilk iki düğmesini açtı "Annemin yanına gittiğimde hep hanım evladı gibi görünmem gerekiyor annem hep öyle sevmiştir" dedi
Annesini gerçekten seviyor olmalıydı.
Etrafı seyrederken aklım da yine bir sürü soru vardı, biraz gergin hissediyordum ama aynı zamanda esen rüzgar bedenimi rahatlatıyordu.
"İzmir'de doğdum ben ama babam buralı annemle orada tanışmışlar ve evlendiklerinden iki yıl sonra doğmuşum, doğduğum yıl baba buraya atanmış biliyorsun o savcı ertesi yıl erkek kardeşim doğmuş sonra ki hayatım normal yani... sıradan bir genç kızdım annem ölene kadar gerisini biliyorsun" dediğimde siparişler gelmişti.
Garson gideceği sırada "bakar mısın? masaya şarap istemiştim unuttunuz sanırım?" kız bize döndü ve "ah kusura bakmayın hangi şarabımızı istersiniz ? grand muralles şuan ki önerimizdir?" dediğinde ise Görkem net olarak "chateau berne rose lütfen" deyip bana döndü.
Ben daha isimlerden bir bok anlamazken şarap içecektim,artık on sekiz idim evet ama şarap deneyimimi şuan burada mı gerçekleştirecektim?
Ne yapacaktım hiç bilmiyordum ve biraz korkuyordum ancak emin olduğum tek şey bu gecenin benim adıma zor bir gece olacağıydı...
**
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TAKİPÇİ
Action#4 aksiyon Bir sabah gözlerini açtığında kendisi ansızın karakolda bulan bir kız,Berfin. Annesinin katili olmakla suçlanıp iki ay hapis yattıktan sonra katilin o olmadığının ortaya çıkmasıyla gerçek katilin peşine düşer. Ve bu sırada ona yardım edec...
