Hoofdstuk 23

163 10 8
                                    

Eén tel was het stil, waardoor ik alles kon laten bezinken

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

Eén tel was het stil, waardoor ik alles kon laten bezinken. Nio werd naar de Raad gestuurd, ik ben hier tegen de muur gegooid geweest en ze hadden ons aangevallen.
Door mijn schuld.
Meteen liet ik de slechte gedachten varen, maakte ik een geluid dat als geïrriteerd moest overkomen en probeerde mij nogmaals recht te zetten. 'Wie heeft mij weggegooid?'
Ik verborg mijn woede en ging met mijn handen in mij zij staan.
Tray draaide zich naar mij om, alsof hij nu pas realiseerde dat ik er bij was en keek verveeld mijn kant uit. 'Ik, prinses.'
'Wel, bedankt wachter.' Ik liep de drie hun kant uit en bleef op een afstandje van hun staan. 'Maar dat was niet nodig, ik had alles onder controle.'
'Als je weer de opperdraak had oproepen, dan zou je weer zijn flauwgevallen.' reageerde Mels.
'Ja, en wat dan nog? Het zou tenminste geholpen hebben. Hij bedreigde Tray.'
'Aly,' Mine kwam aangelopen en legde haar hand op mijn schouder. 'Je mag niet steeds je krachten oproepen wanneer je denkt dat het nodig is. Je verzwakt juist zo, en dat maakt je nog kwetsbaarder.'
Al zuchtend zette ik een stap achteruit, waardoor haar hand van mijn schouder viel. 'Ik weet het, ik weet het. Ik ben niet de prinses die jullie hadden verwacht. Iedereen maakt het steeds duidelijk dat ik niet goed genoeg ben en dat ik zwak ben.' Ik sloeg mijn armen over elkaar en keek ze alle drie kort aan. 'Ik probeer het goed te doen, ik probeer jullie te helpen waar nodig.'
Slap liet ik mijn armen weer langs mijn lichaam hangen en keek eerst Tray aan. 'Ik heb jouw gered, gezocht samen met Mels, maar als dank krijg ik je haat voor mij.'
Daarna keek ik Mine aan. 'Ik probeer mijn krachten onder controle te houden, ik probeer ze te bevorderen en de draken op te roepen, maar u weerhoudt mij ervan.' Ten slotte keek ik Mels aan. 'Ik wil mijn emoties tegenhouden zodat ik geen gemakkelijk doelwit word, maar jij accepteert het niet.'
Gefrustreerd ging ik met mijn handen door mijn haren.
'Ik geef toe dat ik dit niet alleen kan. Mine, u bent machtig. U moet helpen, maar laat mij dan tenminste zélf beslissen hoe ik met mijn krachten omga. Ik moet het zelf allemaal nog uitzoeken hoe dat ik het allemaal moet aanpakken. Ik ben pas te weten gekomen dat ik een prinses ben van de draken, dat ik een lot heb en dus de duistere Meester moet verslaan. Ik kan de draken niet eens verzamelen, wat mijn eerste bekendmaking is.'
'Dit is niet mijn strijd, Aly.' suste Mine.
Was dit serieus het enigste wat ze kon zeggen, na mijn hele geraas, bedacht ik gefrustreerd.
'Hoezo, dit is niet uw strijd? U moet toch uw eigen land beschermen?' wierp ik tegen.
'Natuurlijk,' zei Mine rustig, 'maar zo heeft het lot beslist.'
Het lot kon de pot op.
'Denk u serieus dat ik dit alles aankan? Ik kan niet eens de draken verzamelen want dan val ik flauw, laat staan dan om de Meester te verslaan?' Ik kreunde inwendig. Wanhopig sloeg ik mijn handen voor mijn gezicht. Heeft ze niets begrepen van wat ik net zei?
'Jullie verwachten te veel van mij, ik kan dit onmogelijk alleen.'
'Er is nooit gezegd geweest dat je dit alleen moet doen.' stelde ze mij gerust, terwijl ze mijn handen voorzichtig weghaalde van mijn gezicht. 'Je zal onverwachte steun verkrijgen.'
'U wilt allereerst niet meedoen, Tray en Mels wil ik niet in gevaar brengen en de draken reageren niet op mijn bevelen door de Meester, alleen de opperdraak die niet eens fatsoenlijk naar mij luistert.'
'Je moet hun aandacht terug verdienen,' legde ze rustig uit, 'je hebt ze achterlaten.'
Ik wilde mijn mond open doen, maar hield hem abrupt gesloten toen ze haar hand ophief. 'Je hebt ze achtergelaten met een bedoeling Arigoria te beschermen, maar ondanks dat vergeven ze het jou niet meteen. Hun vertrouwen is geschaad, en jij moet er eerst iets voor terugdoen. Wanneer de opperdraak je weer zal accepteren, dan zullen de andere meteen volgen.' Ze kwam een stapje dichter en legde nogmaals haar hand zachtjes op mijn schouder, waarna ze er een kort kneepje in gaf. 'Het komt goed, dat beloof ik je.'
Ik glimlachte voorzichtig en knikte. 'Dat hoop ik maar, maar hoe moet ik dan de draken verzamelen?'
Mine leek even na te denken, en richtte zich dan tot Tray. 'Tray en ik zullen je helpen, we gaan onderzoeken hoe ver je kan gaan tot dat je flauwvalt. We zullen een grens zoeken die je niet mag overschrijden.'
Daarna knikte ze naar Mels. 'Mels zal ondertussen een manier zoeken hoe wij de blokkade, of wat de Meester ook gedaan heeft met jou, onschadelijk kunnen maken.'

PrepareWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu