Prepare

Hoofdstuk 5

Ik wist niet hoeveel tijd er was verstreken, maar wanneer Rosa terug binnen kwam waren mijn tranen al helemaal opgedroogd en verraadden alleen mijn rode ogen dat er iets was gebeurd.
Rosa liet enkele seconden haar blik afdwalen naar mijn gezicht, maar ze zei er niets van en stapte dan met grote passen op mij af.
Ze deed teken dat ik mijn blouse moest omhoog doen, zodat ze mijn wonde kon bekijken. Voorzichtig deed ik de blouse weer omhoog en haar poten haalde het verband met snelle halen eraf. Ze knikte goedkeurend na een nader onderzoek. 'Je mag je helemaal uitkleden, ik ga ondertussen het water laten lopen.'
Rosa liep naar de deur – dat inderdaad de badkamer was – en even later hoorde ik water stromen.
Ik bleef een paar seconden onbewogen staan. Het was goed dat ik mij eens fatsoenlijk kon wassen, maar het irriteerde mij dat ik persé geholpen moest worden.
Ik zette mijn kleine schaamte opzij en begon mij uit te kleden. De kleding hing ik over de sierlijke rand van het bed en sloeg mijn armen over elkaar. Mijn blik viel op een doorzichtige kamerjas. Even twijfelde ik, maar het was beter dan niets. Ik deed hem om en ik liep snel naar de badkamer.
Rosa zat daar op mij te wachten en deed teken dat ik in het bad mocht stappen. Het bad was tot aan de rand gevuld met water dat paarsig kleurde door de vele producten die erbij waren gegoten. Er lagen ook enkele bloemetjes op het oppervlak van het water die rustig heen en weer draafden. Angstig stak ik een teen in het water en trok hem vliegensvlug weer uit het water.
'Dit is heet!'
In mijn ooghoek zag ik dat Rosa met haar ogen rolde.
'Ik ben ook heet, maar zie je mij klagen?'
Ondanks de hele situatie waar ik mij in bevond, moest ik toch lachen. Rosa nam mijn schouders vast en duwde mij in het warme water. Een rilling liep over mijn rug, desondanks het water dus echt gloeiend heet was.
Ze deed weer een handgebaar, als teken dat ik mijn hoofd onder water moest houden. Ik hield mijn adem in en kneep mijn ogen stijf dicht. Toen ik weer bovenkwam proestte ik als een gek en hapte naar adem. Rosa schudde lachend met haar hoofd en begon mijn zwarte haren rustig in te zepen. Ze had scherpe nagels en ik was er mij zeer hard van bewust dat haar poten mijn haar aan het wassen waren, maar ik moest mij inhouden om niet een verrukt kreetje te laten. Nadat ze mijn haren had gewassen, begon ze hardhandig met een scrub mijn huid onder handen te nemen. Zeker een dik halfuur lotions, andere zepen en geurende producten later, kondigde Rosa aan dat ik uit het bad mocht stappen. Meteen legde ze een dikke, pluizige handdoek over mijn schouders die ik meteen gebruikte om mij af te drogen. Ik wikkelde hem rond mijn lichaam en volgde Rosa die de badkamer al had verlaten.
Ze stond voor mijn bed met een bedenkelijk gezicht.
'Ik had iemand de opdracht gegeven een mooie jurk te zoeken, maar ik ben niet tevreden,' mompelde ze zachtjes meer tegen zichzelf dan tegen mij.
'Hoezo?' vroeg ik, meekijkend over haar schouder.
De drie jurken die op mijn bed lagen waren wonderschoon. Oogverblindend.
Ze wees met haar poot de eerste jurk aan. 'Deze is een zwarte jurk, maar je hebt ravenzwart haar en we gaan niet depressief zijn.'
In mijn ogen leek deze jurk al perfect.
'De tweede jurk is gewoon doodsaai rood. Dat gaan we ook niet doen.'
Ik rolde achter haar rug met mijn ogen, mij maakte het echt niet uit in welke jurk ze mij stak.
'En deze laatste is een twijfelgeval,' vervolgde ze.
'Neem dan die?' opperde ik.
Ze nam de jurk in haar poten vast en hield hem op een afstandje voor zich. De jurk was helemaal anders dan de twee vorige. Het was een witte jurk die langzaam overging naar heel licht blauw. Het had een open rug die vrij uitgesneden was, maar als ik mijn haar los droeg zou je er niets van merken. Het deed mij meteen denken aan de jurk die ik ooit had gepast bij de Makanen, maar tot mijn spijt niet had meegenomen.
'Hij gaat vloeken met je groene ogen,' protesteerde ze.
'Welnee, het zal wel meevallen.' Ik grinnikte inwendig. Zie mij hier nu staan, Aly de mode specialist. Ik had helemaal geen verstand van kleding en kleuren, maar ik wou gewoon die beklemmende handdoek loslaten en mij in die jurk hijsen.
Rosa gaf de jurk aan mij, het teken dat ik had gewonnen.
Ik werkte mij snel in de jurk en ging voor een lange spiegel staan die mij eerder niet was opgevallen.
De jurk kwam tot aan de grond en het was vreemd dat het kledingstuk mij überhaupt paste.
Hoe wisten ze mijn maat?
Ik kon niet langer stilstaan en piekeren bij deze vraag, want Rosa kwam weer in mijn zicht staan. 'Tijd voor je make – up!' riep ze verrukt.
Ik ging op het bed zitten en sloot mijn ogen. Een zucht verliet mijn lippen, want dit duurde mij allemaal veel te lang. Ik dacht nog steeds over een ontsnappingspoging en ik hoopte dat Rosa mij wou helpen. Straks - als ze klaar was met mij - zou ik het aan haar vragen, hield ik mezelf voor.
Iets koud werd op mijn oogleden gedrapeerd en ik bewoog door de plotselinge koude.
'Stil zitten.' siste Rosa, waarna ze lippenstift op mijn lippen aanbracht.
Als teken dat ik er niets aan kon doen, hief ik mijn handen op die meteen weer terug naar beneden werden geslagen door een poot.
'Ik meen het!' riep Rosa, maar ik hoorde toch de ingehouden lach.
Een klein glimlachje verscheen op mijn lippen, ik hoopte vurig dat ze mee wilde werken.
Ik deed mijn ogen weer open en zag dat Rosa nu mijn haar aan het kammen was. IJverig vocht ze met de klitten die zich hadden geknoopt in mijn haren en liet daarna mijn zwarte lokken losjes over mijn schouders hangen. Ze gaf mij het rekkertje - waarmee ik eerder een vlecht van had gemaakt - terug en ik deed het meteen rond mijn pols.
'Je mag in de spiegel kijken.' verkondigde ze zachtjes, waarna ze opzij stapte zodat ik recht kon staan. Stapje voor stapje liep ik naar de meterlange spiegel en was een beetje verwonderd over het resultaat.
Er kwam plots ook de gedachten in mijn hoofd dat dit de eerste keer was dat ik nog eens voor een spiegel stond na de keer bij de Makanen. Die gedachten liet ik snel varen.
Ze had lang aan mij gewerkt, maar dit resultaat had ik toch niet verwacht.
Rosa had kleine glitters rond mijn ogen gestrooid en rode lippenstift aangebracht, ik was oprecht blij hoe ik eruit zag. Door de kersenrode lippenstift kwamen mijn ogen goed uit en ik onderdrukte de gedachten dat Tray waarschijnlijk de slappe lach zou gekregen hebben als hij mij zo had gezien. Het viel mij ook op dat ik was afgevallen, serieus was afgevallen. Mijn gezicht was ingevallen en mijn jukbeenderen stonden scherp. Rosa had geprobeerd dit te verdoezelen met poeder, maar het viel niet te negeren. Ik was nooit mager geweest, maar nu zag ik duidelijk dat enkele botten zichtbaar waren. Zenuwachtig streek ik met mijn handen over mijn jurk om mij een houding aan te geven en wat ik in de spiegel zag te doen vergeten.
Daarna draaide ik mij om, zodat ik Rosa kon aankijken.
'Bedankt,' zei ik liefdevol. 'Ik meen het. Je hebt iets gedaan wat niet voor mogelijk was.'
Ze glimlachte breed maar bescheiden wanneer ze de complimenten in ontvangst nam. 'Geen probleem.'
Ik zuchtte zacht. Ik moest het nu vragen.
'Generosa,' begon ik. 'Ik weet dat ik dit niet van je mag vragen, en ik bied op voorhand al mijn excuses aan, maar dit is noodzakelijk.'
Ze keek mij vragend aan, enerzijds nieuwsgierig en anderzijds angstig. Ik had haar deze keer – zelfs voor de eerste keer – aangesproken met haar volledige naam. Haar volle aandacht was daardoor helemaal tot mij gericht.
Wanhopig keek ik haar aan, want ik wist dat ik na deze vraag de hele sfeer zou gaan veranderen die hier het afgelopen uur had geheerst.
'Ik moet hier weg en jij moet mij hierbij helpen.'