KUMA

EVLENDİM

Birilerinin terk etmesi , gitmesi , sevmemesi gerçekten önemli değil . Ama seviyormuş gibi yapması , kendine alıştırması , bağlaması hiç affedilir gibi değil ...
Kimseye beddua ettiğimiz yok ama herkes yaşattığını bir gün yaşamalı .
Verdiği kadar mutluluğu ve bıraktığı kadar acıyı ...

*****

Multideki Zişan'ın konaktaki ilk gün giydiği elbise .

******

Zişan şuan hayatının en heyecanlı anını yaşıyordu . Çünkü on beş yaşında sevmeye başladığı adamla evlenmişti . Sokakta alış veriş yaparken görmüştü onu , o zaman on yedi yaşındaydı . Zişan'sa 15 yaşındaydı . O zaman bile ne kadar kuvvetli ve sert bir insan olacağını gösteriyordu .

Herkes Behram'a hayranlıkla bakıp konuşmak istiyordu . Çünkü o Mardin'in en büyük aşiretinin başına geçecekti . Onu tanımak görmek istiyorlardı . Oda kimseyi kırmadan acelesi olduğunu söylüyordu . Hal ve hareketlerinden de acelesi olduğu belliydi . Zişan'ın önünden geçerken gözleri çok uzun değil iki saniye bile olabilir Zişan'ın gözlerine bakmıştı .

Zişan işte o zaman aşkı sevdayı tanıdı . Onun kapkaranlık gözlerine aşık olmuştu . Daha sonra sayamayacağı kadar çok karşılaştılar . İkisi de büyük aşiretlerdi ve düğünlerde , yemeklerde bunun gibi özel günlerde ilk çağrılanlar onlardı . Bazen Zişan'a hiç bakmaz bazense tesadüfen bakardı . Saniyelik o bakış Zişan'a iki üç ay yeterdi . Zişan onu böyle sevdi işte tesadüf olduğu belli olan o saniyelik bakışlarıyla .

Hiç konuşmadılar hiçbir zaman ona on metreden yakın olamadı . Behram'a uzun uzun bakamadı biri görecek bir şey diyecek diye ama şimdi o Zişan'ın kocasıydı . Çok mutluydu inanılmaz heyecanlıydı ama bu heyecanı söndüren bir çok neden vardı . Berdel olması onun Zişan'ı sevmemesi ve zaten evli olması gibi ne kadar kolay söyleniyor değil mi sevmemesi ama Zişan için çok zordu Behram ona düşman gibi bakıyordu . Kınası olmuştu o gece , çok mutluydu . Herkes toparlanmıştı aileler özel arabalarıyla ayrılmışlardı . Zişan'ı ise Behram'ın arabasına bindirmişlerdi . O zamanki heyecanını çok iyi hatırlıyordu , Behram'la ilk defa konuşacak ilk defa bu kadar yakın olacaktı .

Behram arabaya binerken Zişan'a bir kere bile bakmamıştı . Arabayı çalıştırıp yola çıkmıştı . Zişan ise onunla konuşmak için bir konu arıyordu ama aklına hiçbir konu gelmiyordu . Zaten ilk Behram konuşmuştu . Zişan keşke konuşmasaydı da diyordu bazen .

- Zişan sen benim namusumsun artık ama gönlümde sadece nefretsin . Benim öfkem senin canını çok yakacak . Beni buna zorlayanlar inan her gün sana bakıp keşke diyecekler . Keşke yapmasaydık , evlendirmeseydik diyecekler ama çok geç olacak . Sen benim konağıma beyaz gelinlikle değil kefenle girdiğini say her gün ölecek biri için kefen bile fazla ya neyse kısacası benim konağıma gelip her gün ölmeden ( Bur da derin bir nefes almıştı . ) sen kendini öldür .

Zişan'a nefretini bu sözlerle kusmuştu . Zişan hiçbir şey dememiş sadece pencereye bakmıştı . Ağlamamak için kendini zor tutmuştu . Araba konağın önünde durduğunda ne diyeceğini yapacağını bilememiş konuşmadan yavasça inmiş konağın kapısına giderken dayanamamış ağlamaya başlamıştı . Konağın kapısına vurup beklemişti . Kapı açıldığında içeri tam girecekken yaşlı gözlerle Behram'ın gözlerine bakmıştı .

Bu bakışı belki hiç hatırlamayacaktı unutup önemsemeyecekti ama Zişan onun kendisi ağlarken umursamazca çekip gidişini hiçbir zaman unutmayacaktı . Unutmadı da hala aklında ama bir şey var ki kalbi hala Behram'ı seviyor . Adının geçmesiyle bile kalbi ritmini değiştiriyor heyecanlanıyordu . Bu yüzdende berdeli kabul ettiğinden hiç pişman olmamamıştı . Berdeli de zaten iki nedenle kabul etmişti .