KUMA

DİLŞA 💜 REBER

İşte yeni bölümle karşınızdayım . Lütfen düşünvelerinizi yoruma yazın

*****

Berham Ezma'nın yanına gitmek istemedi o an ikisinde yalnızlığa ihtiyacı vardı . Baba oluyordu ama mutluluğunu bile yaşayamıyordu  . Hastanenin bahçesine çıkıp duvar kenarında kimsenin görmeyeceği bir yere sırtını dayayıp düşünmeye başladı . Zişan'a söylediklerini düşündüğünde pişmanlığı artıyordu . Aslında biraz düşününcede Zişan'ın kendisini sevmesinin kötü bir yanının olmadığı fark etti ama o an öfke gözünü kör etmişti . Ezma'dan başka ne kimse onu sevsin istiyordu nede düşünsün öyle seviyordu karısını . Behram ağa karısını işte böyle seviyordu ama Zişan'ın onu sevmesi şuan düşününce onu mutlu ettiğini fark etti . Sonucta karısıydı ama işte sinirlediğiyde buydu neden onun kendisini sevmesi kendisini mutlu ediyordu . Hiç bir zaman gerçeklerden kaçan bir adam olmamıştı . Önceden evet Zişan'a olan tek duygusu nefretti ama şuan Zişan'dan nefret etmiyordu . Ne hissetiğini kendiside bilmiyordu ama ondan artık nefret etmediğine emindi . Suan söylediklerin ağırlığı altında eziliyordu . Bu sefer fazla ileri gittiğini kediside biliyordu . Herşeyi geç ilk kez bir kadına el kaldırmıştı . Bunun hiç bir açıklaması yoktu . Vicdanı şuan deli gibi kendisini suçluyordu . Az kalsın doğmamış çocuğunun katili olacaktı . Bunları düşününce sırtını dayadığı duvara yüzünü dönüp ellerini duvara koyup başını dayadı . Şuan kendinden deli gibi nefret ediyordu . Nasıl bu kaar ileri gidebilmişti ama işte öfkelendiğin de gözü hiç bir şeyi görmüyordu . Zişan'dan bu sefer özür dilemesi gerektiğini biliyordu . Utanılacak anne olacaksın demiş çocuğuyla tehtit etmişti . Kendine diyecek bir şey bulamıyordu . Daha fazla bahçede dikilmeden hastaneye girmek için olduğu yerden hastaneye doğru yürümeye başlamıştıki hastanenin bahçesindeki çardakta oturan Ezma'yı gördü . Elini yüzüne kapamış başını eğmiş oturuyordu . Ağladığını ise sarsılan omuzlarından anladı . Yanına ne kadar gitmek istesede şuan hiçbir yardımı dokunmazdı . Yalnız kalmaya ihtiyacı vardı .

Akşama kadar herkes yavaş yavaş hastaneden ayrılmıştı . Zişan'ın ailesi haberi aldıklarından kısa bir süre sonra gitmiş sadece annesi kalmış uyanmasını beklemiş ama oda yorulunca Behram eve göndermişti . Kendi ailesinden ise sadece Berze kalmıştı . Diğerlerini Reber ve Berdan eve götürmüşlerdi . Ezma'da onlarla beraber gitmişti . Behram'la Ezma bu süre içinde bırak konuşmayı bakışları bile kesişmemişti . Berze ise şuan köşedeki sandalede uyuya kalmıştı . Behram ağa üstündeki ceketi çıkarıp kardeşinin üstüne örtüp pencere kenarına geçti . Zişan'ı seyretmeye başladı . Tokat attığı için dudağı patlamıştı , kafası sarılı , gözlerinin etrafında mor çizgiler oluşmuş , yüzü bem beyazdı . Onu bu hala kendisi getirmişti . Üstelik şuan hamileydi gözleri karnına kayarken orda kendi çocuğunun olduğu bilmek çok heyecan vereciydi . Karar almıştı bundan sonra Zişan'a hak ettiği saygıyı gösterecekti . Belki o zaman Zişan'ın kendine olan güveni yerine gelirdi . İnkar edemiyeceği bir gerçek varsa oda Zişan'ın çok güzel olduğuydu . Çıkık elmacık kemikleri onu daha güzel kılıyordu . Çokta zayıftı nasıl bir çocuk doğuracaktı . Zişan'a söylediklerinden sadece ezilme konusunda haklıydı . Zişan kendine güvenmiyordu . Oysa biraz kendini güzelliğini görse neler yapardı neler ama o hep susan herşeyi haklıda haksızda olsa kabul eden bir kadındı . Bunu aşması lazımdı bu konuyu Zişan'la düzgünce konuşmalıydı . Zişan'ın kendisini affedeceğinden emindi . Neler yapmıştı ona hala seviyorum diyebiliyorsa affederdi . Uzun süre ayakta kalmasıyla yorulduğunu hissetti . Zişan'ı aldıkları odaya girip koltuğa hafif yatar gibi oturup uyumaya başladı .

Ezma hastaneden ayrıldığında eve gelene kadar tek kelime konuşmamıştı eve geldiğinde ise daye Gulan'ın zılgıtları ve yarın için Dijvar ğanın kurban kesecekleri hakkında konuşmaları daha fazla dinlemeden odasına çıktı . Çünkü daha fazla dayanamayıp ağlayacaktı . Odasına geldiğinde ise istediği gibi ağlamaya başladı kimse duymazdı sonuçta herkes aşşağıda sevinçlerini yaşıyordu . Tamam oda sevinmişti Behram baba olacak diye ama kendi eksikliğide yüzüne bir tokat gibi çarpmıştı . O kacasına yıllar boyunca çocuk verememişti ama bir kuma daha geleli aylar olmasına rağmen kocasına çocuk verecekti . O kadar zoruna gidiyor kendini o kadar zavallı hissediyordu ki . Behram Zişan'a karşı hep böyle olmayacaktıki oda karısıydı üstelik artık çocuğunun annesiydi . Ya onu severse düşüncesini beynini kalbini yiyip bitiriyordu . Şuan elinde olan sadece Behram'ın sevgisini ya kaybederse ne yapacaktı o zaman . Öldürürdü kendini . Ne kadar düşünmek istemesede Zişan çok güzel kadındı . Makyaj yapmamasına kıyafterine bakmamasına rağmen çok güzeldi . Kendini toparlaması güçlü olması lazımdı .