KUMA

Yeter

Bir ay sonra

Zişan artık doğurdu doğuracaktı ve bu haliyle artık merdiven çıkmak bile zor olmaya başlamıştı. Bu bir ayda herşey olması gerekenden daha iyi geçmişti. Dilan konağa alışmış gibiydi en azından ilk geldiği zamanki çekingenliği gitmişti. Zişan Dilan'la iyi anlaşacağını umarken sadece günlük konuşmalardan ibaret bir muhabbetleri vardı. Aslında ilk zamanlar Zişan sadece kendine böyle davrandığını düşünmüştü ama konaktaki herkeze karşı böyleydi. İlk geldiği gün hatta ailesinin tanınmasından bile herkez gittiği yere neşe saçan güler yüzlü neşe kaynağı diye Dilan'dan bahsettiklerini işitmişti ama bu evde tanıdığı kadın tamamen soğuk ve anlamadığı bir şekilde ürkek ve korkak davranıyordu. Bu kızı anlamıyordu. Ezma ise aynıydı düz bir şekilde aynı. Aralarında adı konulmamış bir barış antlaşması varmış gibiydi birbirlerine saygıyla yaklaşıyor üstlerine vazife olmayan hiç bir şeye karışmıyorlardı. En iyiside buydu. Behram ise artık 3 haftadır her gün yanındaydı. Doğum her an olabileceği için geceleri yalnız bırakmıyordu. Araları ise gerekmedikçe konuşma şeklindeydi. Yorgundu artık onunla en son konuşmasında yemediği hakaret kalmamıştı kendine söylediklerini kaldırabilir hatta sineye bile çekerdi ama bebeğine dediklerini kaldıramazdı. Bebeğine piç dediği an aklından asla çıkmayacaktı söyleyiş tarzı sesinin tonu hatta o an durduğu yere kadar hatırlıyordu. Bugün Dilan'la çıkıp bebeği için alışveriş yapmak istemişti. Bebeğinin tabiki odasından yatağına herşeyi vardı ama onları Zişan kendisi almamıştı. Sevmişti ama o almamıştı. Şimdi ise ufakta olsun giyeceği kıyafetler almak istemişti. Behram'dan izin almış Berdan'ın kendilerini bırakmasını konuşup kısa bir konuşma gerçekleştirmişlerdi. Dilan'la beraber Berdan geldiğinde arabaya hiç bekletmeden binmişlerdi. Arabada selâmlarmışlar başka bir konuşmada olmamıştı. Zişan bir sorun olduğunun farkındaydı ama bunu Dilan'a ne kadar sorsada hep sorun yok sen öyle sanmışsındırdan başka cevap alamamış sonradan da bir daha sormamıştı. 

Alış-veriş  merkezine geldiklerinde Berdan işiniz bitince arayan bensizi almaya gelirim biraz işimvar diyip yanlarından ayrılmış o sürede Zişan arabadan indiğinde Dilan'la biraz konuşup gitmişti.

Berdan yengesinin arabadan inmesiyle hemen yanındaki kadının kolunu tutup kendine çekmiş ve uyarısını yapmıştı.

- Ben sana daha kaçkere diycem lan yanımızda biri varken somurtmayacaksın diye yengemin bizi izlediğini sende biliyosun bilerek yapiyosun şimdi in bakalım ama ben bunun hesabını sana sorucam.

Karşısında yüzüne korkarak bakan kadın onu daha çok öfkelendirmiş sabrını zorlamıştı.

- İnsene lan ne bekliyon. Siktir git.

Dilan yüzüne bile bakmadan hemen arabadan inmişti. Zor geliyodu gücünün tükendiğini hissediyordu. Babasının evinde tek bir tokat dahi yememişti ama Berdan onu doğduğuna pişman ediyordu. Korkuyordu bu adamdan hemde çok korkuyordu.

Zişan'la beraber o gün saatlerce alışveriş yapmışlar ve Dilan aylar sonra ilk kez kendini mutlu hissetmişti. O konakta değildi. Berdan yanında değildi. Sanki evlenmeden önceki gibi arkadaşlarıyla gezmesi gibi gezmiş alışveriş yapmıştı. Eve geldiklerinde Zişan herzaman ki gibi direk mutfağa gitmiş Dilan'da Berdan'la birlikte odaya çıkmıştı.

Zaten akşam olmuştu saat on birdi. Yanlarında Berdan olduğu için sorun olmamıştı.

Berdan odaya girdikleri an banyoya doğru giden Dilan'ı kolundan çektiği gibi hızla kendi vücuduna yapıştırmış daha konuşmasına bile izin vermeden öpmeye başlamıştı. Dilan şokta gibi haraket dahi edemiyordu. Kendisine dahi itiraf edemesede Berdan çok yakışıklı ve o kendisini böyle öperken hoşlanılmıycak biri değildi ama Berdan'ın yaptıkları ona çok acı veriyordu. Nefreti her gün biraz daha artıyordu. Sonunda Berdan onu bıraktığında yine ondan uzaklaşmaya çalışmıştı ama Berdan buna izin vermemişti. Önündeki kadına şuan gerçekten ihtiyacı var gibi hissediyordu. Sarıldığı kadının kollarında titremesini bile umursamadı. Nerdeyse bütün gücünü önündeki kadına vermişti. İkili beraber ayakta ne kadar durduklarını bilmiyorlardı. Dilan'ın geri çekilmesiyle Berdan daha fazla ayakta duramamıştı. Karnındaki yara bütün gün onu zaten çok zorlamıştı. Dilan çekildiği an dizlerinin üstüne düşmüştü.

***

Ben beni affedin diyemiycem.
Beni anlayın da biliyorum çok zaman geçti epey çok zaman geçti ve bende yabancılaştım hikayeye ama kurtarıcam kaç kişi okursa okursun bu hikayenin bir finali olacak.

Istediğiniz eleştiriyi yapabilirsiniz haklısınız .