{Chaira's pov}
Oke... ik was echt super zenuwachtig.. ik zit in de trein naar londen en ik ben er bijna. Eerst wilde ik niet gaan maar ik ga Niall vertellen wat hij heeft gedaan! Ik ga hem vertellen dat hij mijn leven heeft verpest! De doorslag was voor mij het moment waarop.. waarop..
Ik liep vanaf het busstation naar huis. Ik moest snel zijn voordat zij mij zoude zien..Voordat ze ook vandaag zoude verpesten. Ik had ze gelukkig nog niet gezien vandaag.. Gelukkig had ik geen les met hun vandaag. Over een paar dagen kan ik 1D ontmoeten.. kan ik Niall weer zien. Maar wil ik dat wel? Wil ik hem wel zien.. of doet dat te pijn. Ik weet het niet.. ik weet het echt niet.. ik werd er gek van! Wat moet ik nou doen! Hij maakt me echt kapot! Hij.. 'HEY CHAIRA! Ik heb je echt gemist vandaag'. FUCK! Ik begon automatisch te lopen.. FUCK FUCK FUCK Laat me met rust! Dacht ik bij mezelf.. maar het hielp niet. Opeens voelde ik een hand op mijn schouder. 'Laat me met rust'! Schreeuwde ik. 'Pak lekker iemand anders! Awwh' zei lucas 'Maar jij bent zo leuk'! Hij pakte mijn arm zodat ik wel moest stoppen. Ik draaide me om 'LAAT ME MET RUST'! Schreeuwde ik nu helemaal overstuur. 'Ik heb jullie nooit iets aangedaan dus waarom? Waarom doen jullie zo'! Ik begon nu te gillen. 'Laat me looooooos'! lucas begon te lachen. 'Awh ons engeltje word boos. Kom is hier' en hij trok me in een knuffel. 'Rustig alles komt goed'! Ik begon bijna te huilen, Bijná. 'Mag ik gaan' misschien hielp het als ik het netjes vroeg? 'Van mij weg, waarom wil je dat' en hij keek mij met een pruillipje aan. 'Gewoon.. ow maar daar moet toch een rede voor zijn.' zei Rens. 'Nee' zei ik. 'Nog een afscheidskusje dan'? vroeg lucas. 'Nee' zei ik kortaf. 'Awh jawel kom hier' zei hij en hij drukte zijn lippen op die van mij. Mijn eerste zoen. VERPEST DOOR DIE KLOOTZAK. Ik dacht dat je eerste zoen altijd speciaal moest zijn? Je eerste zoen ik hoorde er zoveel romantische dingen over.. en die van mij.. die was met een klootzak. Ik rukte snel mijn hoofd weg en gaf hem een knietje. Hij viel op de grond van de pijn. 'GORRE SLET WAT DOE JE' schreeuwde hij. 'PAK HAAR Rens'! Ik rende zo hard weg als ik kon.. ik hoorde iemand achter mij aankomen maar hij kon mij niet meer inhalen..
Als ik er aan dacht kreeg ik weer tranen in mijn ogen.. Wat dacht die gast wel niet? EN DAT HEEFT NIALL ALLEMAAL VEROORZAAKT! De trein stopte... nog vijf minutjes lopen en ik was binnen.. ik was bij mijn aardsvijhand.. hoe zou hij reageren? Ineens sloegen de zenuwen toe.. moet ik wel gaan? Hoe zou hij reageren? Misschien doet hij wel alsof hij mij niet kent.. Of hij herkent mij echt niet! Ik wist niet wat ik nu erger vond. (Terwijl ik nadacht stapte ik uit de trein en begon te lopen). Dat hij mij niet meer herkent of dat hij mij juist wel herkent.. ik vind het denk ik alle twee even erg.. misschien moet ik dan toch niet gaan. Jawel! Je moet! Hij heeft je leven verpest en ondertussen doet hij wel alsof hij een engel is! Ik wil weten waarom hij ooit begonnen is.. ik wil weten wat ik fout heb gedaan. Ik wil antwoorden. Antwoorden op al mijn vragen. Het peste zal er niet mee ophouden maar dat zien we dan wel weer. Misschien verhuis ik wel. Er is toch niemand die me in mullingar houd want niemand mag mij daar. Dus waarom zou ik eigenlijk nog blijven? Opeens stond ik voor een groot gebouw. Ik keek naar de naam.. hier moest het dus zijn.. ik ben in het zelfde gebouw als Niall.. wie had vroeger ooit gedacht dat ik hém ging opzoeken? Ik in iedergeval niet. Ik keek in de ruit van het gebouw. Het kon me ook helemaal niks schelen dat er een dikke schram op mijn jukbeen (A/N: zo noem je dat toch? In iedergeval dat bot onder je oog) zat.
'Sla haar dan lozer' ik lag op de grond en was zo weerloos als wat. Waarom sloeg hij me zelf eigenlijk niet? Hij liet me wel struikelen maar deelde nooit de eerste klap uit. Waarom was dat? Waarom moest Rens alles doen. En misschien nog belangrijker waarom deed rens dat ook? Eigenlijk kon het me helemaal niks schelen. Laat ze me maar slaan. Laat mij maar pijn hebben, blijkbaar is dat het enigste wat ik in mijn leven kan hebben, pijn. Ik heb wel geleerd dat pijn fijn is en bloed goed is. Dus kom maar, ik ben er klaar voor. 'Waarom sla je mij eigenlijk niet'? Shit.. vroeg ik dat nou hardop? Hij begon hard te lachen en hij bukte. 'Ow, wil je dat ik je sla'? Ik durfde me niet te veroeren. 'Maar weet wel dat als ik je sla je ook echt goed sla'. Ik keek hem aan zonder enige emotie, ik had ermee om leren gaan. Als dat het goede woord is. Op dat moment voelde ik een vuist in mijn gezicht komen..
Ik maakte de deur open van het grote gebouw en liep naar binnen. Ik had geen idee waar ik moest zijn dus liep ik maar naar de receptie toe. 'Hey uh.. ik had een afspraak met one direction.. ik had een wedstrijd gewonnen'.. wow dat klinkt echt stom. 'O yeah i'll call them' ze pakte de telefoon en typte een nummer in. Even later vroeg ze hoe ik heet. 'Chaira' zei ik zacht. Oke.. de spanning werd echt groot nu. De vrouw hing de telefoon op en richtte zich weer tot mij. 'Er komt zo iemand je halen. Ik knikte en op dat moment kwam er al iemand binnen. Volgensmij was het niet iemand van one direction want deze meneer was wel erg breed. Eigenlijk was het best gek dat ik ze ging ontmoeten.. ik ken hun eigenlijk helemaal niet, ik ken geen liedjes en weet niet eens hoe ze allemaal heten.. Ik kom hier alleen maar voor Niall. 'Kom maar mee' zei de man. Ik liep hem achterna. Na allemaal gangetjes en trappetjes waren we er dan eindelijk.. de plek waar het moest gebeuren. Achter de deuren stond Niall.. degene die ik eigenlijk nooit meer wilde zien? Waarom doe ik dit ook alweer? Eigenlijk wil ik dit helemaal niet.. ik kan nu nog terug.. Maar op het moment dat ik dat dacht duwde de man de deur open. Ik stapte naar binnen en tien paar ogen keken mij aan. Ik keek ze een voor een aan en bij de laaste bleef ik hangen. 'Niall' zei ik zachtjes. 'Chaira' zei hij.
____________________________________________________________________________
Mwhahahahaha voel me nou heel gemeen ^^
5 votes nieuw hoofdstuk :D xx
