{Chaira's pov}
Chaira Daly
Ireland, Mullingar
15 juni 2013
Ik ren en ren.. ik kan bijna niet meer harder maar ik moet doorgaan! Ik moet doorgaan met rennen.. Ik dacht dat alles wel afgelopen zou zijn als ik naar de middelbare school ging.. Maar integendeel. Nu ren ik voor mijn leven omdat ik anders vermoordt word. Teminste zo voelt het voor mij. Ik kijk achterom waar ze zijn maar ik zie niks.. Zullen ze dan weg zijn? Mij eventjes met rust laten? Ik kan het haast niet geloven maar toch stop ik met rennen. Ik kan niet meer! Ik ga op het gras zitten en laat mij hoofd rusten in mijn handen. Waarom moeten ze mij altijd hebben? Waarom moeten ze mij het leven moelijk maken? Mijn oog valt op mijn been en snel doe ik mijn broek een beetje verder naar beneden. Ik wil niet dat iemand het ziet.. Ja, ik snij mezelf.. ik ben er ooit mee begonnen om de pijn weg te halen. Maar de pijn is er niet minder op geworden. Ze doen me nog net zoveel pijn als eerst en nu ben ik er een soort van verslaafd aan. Het bloed uit je lichaam zien stromen en in je hoofd die stemmen te horen. 'Je bent niks waard. Je kunt maar beter gaan, weg van hier' ja het is fijn. Ineens voelde ik een hand op mijn schouder en mijn hart geen twee keer zo snel kloppen. Geschrokken keek ik achterom en keek in zijn blauwe afgrijselijke ogen.. achter hem stond een jonge met zwarte haren en die andere had rood haar. 'Dacht je dat je zomaar van ons kon wegrenne'? Vroeg de jonge met het blonde haar (en blauwe ogen) op een irritant lief stemmetje. Ik durfde me niet te bewegen.. bang voor wat ze met me zouden doen. 'Geef dan antwoord'! Ik drufde nog steeds niks te zeggen. '... laat haar maar aan haar heb je toch niks' zei de jongen met het rode haar. 'Nee knikte die met het zwarte haar. Die jonge met het blonde haar.. die jonge begon alles.. die jonge zorgde ervoor dat mij leven een hell was! De rest liep gewoon mee.. 'Ik weet wel wat ik aan haar heb'! Lachte de jongen met het blonde haar. Hij tuitte zijn lippen en kwam dichterbij.. dat deed hij nou altijd! 'Awh geef .. is een kusje' Ik draaide mijn hoofd weg en daarna stond ik op. Ik moest weg. De jonge met het blonde haar sprong ook op en kwam voor me staan. 'Wilde je weg lopen'? Ik draaide me om in de hoop dat ik daar kon weg rennen.. maar nee achter me stonden de jongen met het zwarte haar en die met het rode haar. 'Daar kun je ook niet langs' lachte de jonge met het blonde haar. Hij pakte mijn arm vast en wilde me dichter bij hem trekken. Maar ik ging als een gek gillen en draaien en ik deed er alles aan zodat hij mij losliet. Maar tervergeefs hij was veel sterker.. 'Laat me los'! Schreeuwde ik hysterisch. 'Laat me los'! Ze lachtte om mij. 'WIl je dat ik je los laat? Dan doe ik dat toch'? zei hij kalm en duwde me op de grond. De tranen schoten in mij ogen. Maar ik had al die tijd nog nooit gehuild en dat was ik ook niet van plan. Nooit ga ik huilen om hun! Hun verdienen mijn tranen niet.. dat geeft ze alleen maar extra plezier. Ik beet op mijn lip om mijn tranen in te houden. 'Waarom huil je niet gewoon'? vroeg de jonge met zwart haar. 'Misschien moeten we haar helpen' stelde de jonge met het blonde haar voor en ze begonnen me te trappen. Met zijn alle.. ik gilde het uit van de pijn maar ik huilde nog steeds niet. Ik begon steeds harder te gillen van de pijn. 'Wooow ze word hysterisch'! Lachte de jonge met het zware haar. 'Jaa misschien heeft ze afkoeling nodig'! Zo ging het nou altijd.. De jonge met het blonde haar bedacht de plannetjes.. en de andere jongens voerde ze uit. De jongens pakte me op.. wat gingen ze met me doen? 'Afkoeling' hij lachte heel hard om zijn eigen grap terwijl ik niet wist wat er grappig was maar daar kwam ik snel genoeg achter. Ze gooide me in ijskoud water.. het was herfst dus ja.. het was koud. Ik gilde het uit en ze lachte heel hard.. daarna liepen ze weg.. ze lieten me zo achter.. om vervolgens de volgende dag weer iets nieuws te verzinnen..
Dit was mijn verhaal. Ik hoop dat jullie serieus de tijd nemen om het te lezen.. Dat zou heel veel voor mij betekenen. Ik huil mezelf elke nacht nog inslaap.. het pesten lijkt maar niet op te houden. De jongen met het blonde haar is van school af en ik dacht dat het wel afgelopen te zijn. Maar nee, hij heeft te toon gezet en ze zijn er nooit meer mee opgehouden. Ik ben chaira Daly ik ben 17 jaar en dit was mijn verhaal.
Big love
Ik las de brief over en over.. De brief was helemaal nat van mijn tranen. Maar het was nog te lezen.. Ik heb heel veel moeite moeten doen om het geloofwaardig te maken.. Om niet erin te zetten dat Niall het was en dat hij mij leven tot een hell heeft gemaakt.. dat zoude ze nooit geloven. Nu maar hopen dat Niall het leest.. Dat zou toch geweldig zijn of niet?!
_____________________________________________________________________________
En wat denken jullie ;)
vote xx
