A/N: Er ging met het vorige hoofdstuk iets mis.. dus ben er zeker van dat je die gelezen hebt voordat je deze leest ;)x
{Liam's pov}
Ik keek haar ongelovig aan.. Ze is gewoon zwanger.. en ik ben de vader.. Wat zal het managment daar van vinden? En de fans? En krijgt onze baby wel een leuk leven als ik zijn of haar vader ben? Allemaal vragen schoten door mijn hoofd heen. 'Liam alsjeblieft zeg iets' wist chaira er met moeite uit te brengen. Maar ik kon niet praten, mijn hoofd was te vol met allemaal vragen. Ik keek chaira aan de hopeloos naar me keek. Ik kan dit niet.. Ik kan het niet! Ik stond op en liep de badkamer uit. 'Liam'! hoorde ik chaira roepen. 'Liam alsjeblieft blijf! Laat me niet alleen nu'! Ik draaide me om en zag dat chaira in elkaar dook van pijn. Wat doe ik?! What the hell ben ik aan het doen?! Ik rende naar mijn kamer en pakte het eerste beste ding dat ik tegenkwam. Het was een fotolijstje met een foto van mij als baby. Mama hield mij vast en papa had zijn armen om mama's middel heen geslagen. 'AAAH'! Schreeuwde ik en ik gooide het fotolijstje kapot op de grond. Fuck it! Waarom liep ik nou weg? De tranen stroomde over mijn wangen. Ja. Ik huil. En het maakt me ook helemaal niks uit. Ik ben een zak.. Chaira is het enigste wat ik nog wil in mijn leven en wat doe ik? Ik gedraag me als een lozer, als een lul als een zak! Vroeg of laat kregen we toch wel een kindje wat ik zou haar nooit meer laten gaan. Waarom? Waarom doe ik zo dom! 'Ga dan naar haar toe lul!' zei ik tegen mezelf. 'Ga haar zeggen dat je een lul bent omdat je bent weggelopen en dat je van haar houd, heel erg veel'! Maar het leek alsof ik aan de grond genageld stond. Mijn benen konden zich niet meer bewegen..
{Chaira's pov}
Ik hoorde liam schreeuwen en ik zakte nog verder in elkaar. 'Goed gedaan chaira' fluisterde ik. 'Nu heb je je eigen leven verpest én die van liam. En dat allemaal binnen vier weken. En waarschijnlijk als de fans erachter komen dat ik zwanger ben van liam verpest ik hun leven ook nog is. Hun droom..' Ik begon heel hard te huilen. 'Kut hormonen'! Gilde ik. 'Kut tranen'! Ik had zin om met me hoofd ergens tegen aan te bonken. Net zolang tot dat alle pijn in mijn hard verdwenen was en in mijn hoofd zat. Vroeger deed ik dat heel vaak, dan was ik zo verdrietig of boos (machteloos) dat ik heel hard aan mijn haren trok of met mijn hoofd tegen de muur aan bonkte. Ik draaide mezelf om naar de muur en begon hard met mijn hoofd tegen de muur aan te bonken. Dit voelde fijn.. alle pijn even weg.. opeens hield iemand mijn hoofd vast en ik draaide me met een ruk om. Daar keek ik in de betraande ogen van Liam. 'Babe stom met jezelf pijn doen.' Ik werd boos en sprong overeind. 'Wat kan jou het nog schelen!' Riep ik naar hem. 'Ik heb heel je leven verpest'!! Hij keek me bezorgd aan en zei toen. 'Ik wil niet dat de moeder van mijn kind gewond is'. Even was ik van stuk gebracht maar daarna begon ik weer te schreeuwen 'Liam je wil geen kind! Denk na, een kind verpest je leven!' Hij keek me aan. 'Nee dat is helemaa-' Ik onderbrak hem. 'Waarom liep je dan weg? Waarom bleef je dan niet bij me'! Ik begon weer super hard te huilen. 'Je haat me gewoon en vind me super lelijk en dik en stom! Je wil helemaal geen kind van me en-' Verder kwam ik niet want Liam onderbrak me door zijn lippen op die van mij te drukken. Hij duwde me voorzichtig tegen de muur aan en kwam nog dichter bij me staan. 'Ik hou van je en van ons kind' mompelde hij tegen mijn lippen aan. De tranen stroomde over mijn wangen en liam's tong tikte tegen mijn lippen aan. Ik gaf toestemming en Liam kuste me vol passie. Maar een vraag bleef in mijn hoofd rondhangen. Ik trok me terug en keek Liam aan. 'Maar waarom liep je dan weg'? Hij keek me even moeilijk aan. 'Nou het werd me gewoon allemaal even teveel.' zegt hij verlegen. 'Ik weet namelijk echt niet hoe ik tegen het managment en de fans ga zeggen..' Ik keek hem aan. Dit is allemaal mijn schuld.. Ik heb zijn leven moeilijk gemaakt.. Ik haat mezelf. 'Sorry' zeg ik zacht. 'Nee, nee, nee' zegt hij vlug. Het is niet jou schuld! Jij geeft mij het mooiste cadeau dat ik ooit gehad hebt.. Jij geeft mij een kind, ons kind' Ik kon er niks aan doen maar er verscheen een glimlach op mijn gezicht. 'En hoe gaan we dit de jongens vertellen..' zuchte hij. 'Uhm..' zei ik ongemakkelijk. 'Die weten het al'.. Ik keek beschaamd naar de grond. Liam zal nu vast wel heel boos op me worden omdat hun het eerder wisten als hijzelf. 'En hoe reageerde ze'? vroeg hij alleen maar nieuwsgierig. 'Ze waren heel blij' zei ik met een bigsmile. Hij glimlachte ook. 'Fijn dat hun blij voor ons waren. Het managment en de fans kunnen me eigenlijk niks schelen. Ze kunnen me niet dwingen om bij je weg te gaan! Ik blijf bij je voor altijd! Wat ze ook zeggen. Ik zal vandaag bellen en vragen om een afspraak. We zeggen gewoon dat we al een jaar een geheime relatie hebben en je perongeluk zwanger bent. Dan kunnen ze er niks van zeggen. Ik ga je niet zomaar verlaten.' Ik keek hem aan met nog meer tranen in mijn ogen. Maar dit keer waren ze van blijschap. Blij dat hij zo lief was en dit samen met me wilde doen. 'En de fans?' vroeg ik onzeker. 'Echt fans zullen ons steunen'. Hij drukte nog een kus op mijn voorhoofd. 'Wees maar niet bang, samen gaan we het redden. Samen komen we er wel uit en worden het mooiste gezin dat iemand ooit heeft gezien.'
